این همان طرحی است که کوشنر هفته‌هاست آن را پیگیری می‌کند، اما موفقیت چندانی نداشته است.
روزنامه فایننشیال تایمز آلمان در گزارشی تحلیلی درباره نشست دوشنبه 23 مهرماه وزیران اتحادیه اروپا نوشت، کوشنر احتمالاً روز دوشنبه هم با مانع مواجه شود. با کمال تاسف کوشنر نمی‌تواند بر همتایان تکیه کند.
از چند هفته پیش که وی در مصاحبه‌ای اظهارات آشفته‌ای را درباره جنگ احتمالی با تهران مطرح کرده بود، واکنش به سیاست او در قبال ایران در بسیاری از پایتخت‌های اروپایی با بی‌تفاوتی یا خشم همراه بود.
یکی از نمایندگان دولت برلین با اشاره به سابقه وزیر خارجه فرانسه به عنوان موسس سازمان امدادرسانی پزشکان بودن مرز گفت: «کوشنر وزارت خود را مانند یک سازمان غیردولتی اداره می‌کند.» این بدان معناست که به جای دیپلماسی هماهنگ، این وزیر فرانسوی دنبال کنش‌گرایی است.
یک دیپلمات دیگر نیز گفت: «وی همواره خواستار اقدامات هیجان‌انگیز است. فشار آوردن زیاد همیشه به نتیجه منجر نمی‌شود.»
حتی یکی از همکاران کوشنر هم سرعت رییس خود را گاه و بیگاه تند می‌داند.
طرح تحریم‌های اتحادیه اروپا علیه ایران مثال خوبی برای این سبک سیاست‌ورزی است، این سیاست بسیاری از شرکای اروپایی فرانسه را به صورت فزاینده‌ای آزار می‌دهد. زمانی که کوشنر چند هفته پیش برای اولین بار ایده خود را مطرح کرد، واکنش‌ها بسیار بد بود.
وی فقط شاهد حمایت از خود از سوی انگلیس و هلند بود. بیشتر کشورهای عضو اتحادثه اروپا و پیش از همه آلمان، می‌گویند هر گونه اعمال تحریم بیشتر باید از سوی شورای امنیت سازمان ملل صورت گیرد. زیرا فقط بدین صورت می‌توان روسیه و چین را با غرب همراه کرد.
زیر فشار مسکو پنج عضو دایم شورای امنیت سازمان ملل به همراه آلمان در پایان ماه سپتامبر توافق کردند حداقل تا پایان ماه نوامبر رای‌گیری درباره تحریم‌های جدید در سازمان ملل را به تعویق بیندازند. با این مصالحه که برلین آن را ستوده است، تلاش فرانسوی‌ها برای مجازات‌های اتحادیه اروپا نیز بی‌نتیجه خواهد بود.
چند روز پس از توافق نیویورک، کوشنر از همتایان اروپایی خود در نامه‌ای بلندبالا و عصبی دوباره این خواسته خود را پیش از اعمال هر گونه تحریمی از سوی سازمان ملل تکرار کرد.
وی در این تقاضای خود به آنها گفت: «زمان در حال گذر است.» در برلین و بروکسل به این نامه با شگفتی و خشم واکنش نشان داده شد.
یک دیپلمات در بروکسل گفت: «اکنون سخن گفتن از تحریم‌های اتحادیه اروپایی هیچ ارمغانی نخواهد داشت. درست مثل این است که ما به پای خودمان شلیک کنیم. پس از چنین اقدامی شرکت‌های چینی و روسیه جای شرکت‌های ما را در ایران خواهند گرفت.
