ضد راهبرد

بر همین اساس در تعقیب این راهبرد  آمریکا ، سفیر خود نزد آژانس بین‌المللی انرژی را تغییر داد و گریگوری شولتی کارمند ارشد پنتاگون را جایگزین وی کرد.

گریگوری شولتی در سال 2005 دبیر اجرایی شورای امنیت ملی آمریکا شد و از مشاوران ارشد جرج بوش و کاخ سفید به‌شمار می‌رود. شولتی مأ‌موریت اجرای راهبرد  آمریکا در قبال ایران از طریق آژانس بین‌المللی انرژی اتمی را برعهده دارد.

2 هفته پیش که متن توافقنامه ایران و آژانس درباره حل مسائل مهم در برنامه هسته‌ای ایران منتشر شد، البرادعی توافق با ایران را  فوق‌العاده  توصیف کرد اما رسانه‌های غربی گویا هیچ اتفاقی نیفتاده است، باز هم با ادبیات 2 و 3 سال پیش از برنامه‌ هسته‌ای ایران یاد کردند.

رسانه‌های آمریکایی-  اسرائیلی بار دیگر گفتند و نوشتند که برنامه هسته‌ای ایران مخفی و غیرقانونی بوده است و ابعاد آن هنوز روشن نشده است.

چهار روز پیش البرادعی بار دیگر موضع دولت‌های غربی را به باد انتقاد گرفت و آنها را فضول خواند و اعلان کرد رسانه‌های غربی درصدد تخریب وی و تضعیف آژانس هستند.

روشن است که همه این موارد به آن دلیل اتفاق افتاد که گزارش البرادعی و توافق ایران و آژانس برخلاف راهبرد آمریکا بوده است.

مخالفت با گزارش آژانس 5 روز پیش در مقاله‌ای که توسط مؤسسه مطالعات امنیت ملی اسرائیل منتشر شد، تئوریزه و عملیاتی مطرح شده است.

نویسنده مقاله که از بازرسان سابق آژانس بوده است، سعی کرده است این گونه القا کند که آژانس و ایران نگرانی‌های بین‌المللی را نادیده گرفته‌اند، چون محورهای این مقاله احتمالاً در مقالات زنجیره‌ای سایر رسانه‌های غربی نیز منعکس خواهد شد، اشاره به آنها خالی از لطف نیست.

نویسنده مقاله اولاً انتقاد کرده است که چرا توافق با ایران براساس مفاد قرارداد جامع پادمان تنظیم شده است و باید پروتکل الحاقی مبنای عمل قرار می‌گرفت.

دوم این که چرا البرادعی سخنی از  تعلیق به میان نیاورده است و این که اگر البرادعی می‌گوید بحث تعلیق، بحثی تاریخ‌گذشته است، این نظر شخصی اوست.

سوم؛ اساساً تجربه عراق ثابت کرده است که گزارش‌های آژانس قابل‌اعتماد نیست. در حالی که اتفاقاً مورد عراق ثابت کرده است که گزارش‌های آژانس قابل‌اتکاتر از گزارش‌های موساد و سیا است.

چهارم این که به‌زعم نویسنده اسرائیلی، آژانس با گزارش و توافق خود با ایران به تهران کمک کرده است که به بهای غفلت از مسائل مهم، توجه به مسائل جزئی معطوف شود.

در نهایت اینکه نویسنده مؤسسه مطالعات امنیت ملی اسرائیل وقتی می‌بیند هیچ راهی برای متهم کردن ایران وجود ندارد متذکر می‌شود که باید زنگ خطر پیشرفت هسته‌ای ایران به‌صدا درآید.

خلاصه این که گزارش البرادعی و توافق با ایران نشان می‌دهد که بحث هسته‌ای ایران بحث راهبردی و ژئوپلتیک است و بحث‌هایی مثل  انحراف برنامه هسته‌ای در خدمت این  راهبرد  مطرح می‌شود.