آشنایی با بنین

این کشور از غرب با توگو، از شرق با نیجریه، از شمال با بورکینافاسو و نیجر و از جنوب ساحل کوچکی در کنار خلیج بنین دارد.

پایتخت این کشور پورتو نووو است اما مقر دولت در شهر کوتونو است.

در سال 1892 تحت سلطه فرانسه در آمد. استقلال کامل این کشور در سال 1960 روی داد.

در 12 سال نخست پس از استقلال درگیری‌ها و خشونت‌های قومی زیادی در این کشور رخ داد.

سیاست در بنین

رئیس جمهور در جمهوری بنین هم رئیس حکومت است و هم رئیس دولت. قانون‌گذاری میان دولت و مجلس تقسیم شده است و قوه قضائیه از مجلس و دولت مستقل است.

اقتصاد در بنین

تولید ناخالص داخلی بنین 18/12میلیارد دلار است. رشد آن در سال گذشته میلادی5/4درصد بود.

نیروی کار این کشور پنج میلیون و 380 هزار نفر است. آماری از نرخ بیکاری در این کشور در دست نیست اما4/37 درصد از مردم آن زیر خط فقر زندگی می‌کنند. نرخ تورم آن 2.5 درصد است.

محصولات صادراتی این کشور شامل پنبه، بادام هندی، منسوجات، مواد غذایی دریایی است که به کشورهای چین (9/29 درصد)، اندونزی(7/7درصد)، هند (7 درصد)، هلند (2/6 درصد)، نیجر (7/5 درصد)، توگو (6/4 درصد)و نیجریه (3/4درصد) صادر می‌شود.

واردات این کشور شامل مواد غذایی، کالاهای اساسی و محصولات پتروشیمی است که از کشورهای چین (6/46 درصد)، فرانسه (5/7 درصد) و تایلند (6 درصد) وارد می‌شود.

مردم بنین

جمعیت این کشور هشت میلیون و 78 هزار و 314 نفر است که میانگین سنی آنها 7/17 سال است. امید به زندگی برای زنان در این کشور 63/54 سال و برای مردان 28/52 سال است.

بیماری‌های ناشی از آب و غذای آلوده در این کشور رایج است.

42/8 درصد از مردم این کشور مسیحی و 4/24 درصد آنها مسلمان هستند. بقیه پیرو ادیان محلی‌اند. زبان رسمی این کشور فرانسوی است.

ارتباطات در بنین

بنین تعداد زیادی روزنامه و گاهنامه دارد و سازمان گزارشگران بدون مرز معتقد است روزنامه‌ها در بنین از آزادی برخوردارند.

این کشور علاوه بر رادیو و تلویزیون دولتی تعدادی شبکه تلویزیون خصوصی هم دارد که برخی از آنها به زبان محلی برای مخاطبانشان برنامه پخش می‌کنند.

بنین در یک نگاه