به گزارش آسوشیتدپرس پژوهشگران تخمین می‌زنند که حدود نیم میلیارد نفر که در دهه 1990 در این منطقه زندگی کرده‌اند نسبت به سایر همو‌طنان‌شان در مناطق جنوبی چین به علت تنفس هوای کثیف‌تر به طور میانگین 5.5 سال کمتر عمر کرده‌اند.
امکان چنین مقایسه‌ای در نتیجه سیاست‌های خود دولت چین فراهم شد: دولت چین برای دهه‌ها سیاستی اکنون کنارگذاشته‌شده برای فراهم آوردن زغالسنگ رایگان برای گرمازایی، اما فقط برای نواحی سردتر شمالی را به اجرا در آورد.
پژوهشگران تفاوت قابل‌ملاحظه‌ای را در میزان ذرات آلاینده در هوا و میانگین طول عمر در این دو منطقه یافتند، و می‌گویند ممکن است بتوان این نتایج را درباره اثرات آلودگی هوا بر طول عمر در سایر نقاط جهان هم تعمیم داد.
این بررسی بوسیله پژوهشگران چینی و آمریکایی انجام شده است، در نشریه "پیشرفت‌های آکادمی ملی علوم آمریکا" منتشر شده است.
با اینکه بررسی‌های پیشین نشان داده‌اند که آلودگی بر سلامت انسان اثر می‌گذارد، یکی از این پژوهشگران، مایکل گرین‌استون، استاد اقتصاد زیست‌محیطی در انستیتوی تکنولوژی ماساچوست می‌گوید: "پرسش عمیق‌تر و نهایتا مهم‌تر تاثیر این آلودگی بر میانگین طول عمر یا امید به زندگی است."
به گفته او این بررسی چارچوب منحصربفردی را برای پاسخ دادن به پرسش تاثیر آلودگی بر میانگین طول عمر فراهم می‌آورد، زیرا سیاست تامین سوخت دولت چین به طول قابل‌ملاحظه‌ای بر غلظت‌های آلودگی موثر بر دو گروه جمعیتی را تغییر داد که در غیر این صورت وضعیت سلامت یکسان داشتند.
او می‌افزاید: علاوه بر این به علت میزان پایین مهاجرت در چین در طی این دوره، می‌توان مطمئن بود که این افراد در دوره‌ای طولانی‌مدت در معرض آلودگی هوا قرار داشته‌اند."
سیاست دادن زغالسنگ رایگان به بویلرهای خانه‌ها و ادارات در شهرهای شمال رودخانه هوآیی که چین را به دو بخش شمالی و جنوبی تقسیم می‌کند، در عمده سال‌های 1950 تا 1980 برقرار بود، هر چند که پس از 1980 کنار گذاشته شد. اما اجرای این سیاست باعث شد در شمال چین مقدار زیادی زغالسنگ سوزانده شود که ذرات آلاینده‌ای ناشی از آن می‌تواند به سلامت انسان آسیب بزنند.
پژوهشگران در طول این دوره هیچ سیاست دیگری که میان شمال و جنوب چین به طور متفاوت اعمال شده باشد، نیافتند.
پژوهشگران داده‌ها به دست آمده از 90 شهر را در فاصله سال‌های 1981 تا 2000 را درباره میزان غلظت میانگین روزانه کل ذرات معلق را گردآوری کردند. در چین این ذرات معلق شامل ذرات با قطر 100 میکرومتر یا کمتر است که از منابعی مانند نیروگاه‌ها،کارگاه‌های ساختمانی و وسائل نقلیه منتشر میشوند.
این پژوهشگران تاثیر این آلودگی را بر میانگین طول عمر را با استفاده از داده‌های مرگ و میر در سال‌های 1991 تا 2000 تخمین زدند. آنها دریافتند که در شمال غلظت ذرات معلق آلاینده 184 میکروگرم در متر مکعب - یا 55 درصد بالاتر- از جنوب است، و میانگین طول عمر در همه گروه‌های سنی به طور متوسط 5.5 سال کمتر است.
پژوهشگران می‌گویند تفاوت در میانگین طول عمر تقریبا به طور کامل ناشی از افزایش میزان بروز مرگ و میرهای قلبی- تنفسی است- یعنی مرگ و میرهایی که تحقیقات علمی آنها را با کیفیت هوا ارتباط داده است، از جمله بیماری قلبی، سکته مغزی، سرطان ریه و سایر بیماری‌های تنفسی.
این ذرات معلق آلاینده از جمله شامل ذرات معلق ریز به نام PM2.5 میشوند- یعنی ذراتی که قطری بیش از 2.5 میکرومتر ندارند. PM2.5 به خصوص از لحاظ سلامت خطرآفرین است، زیرا می‌تواند به اعماق ریه‌ها نفوذ کند، اما این پژوهشگران داده‌هایی که بتوان با آنها این ذرات ریز را به طور جداگانه آنالیز کرد، در اختیار نداشتند.
این پژوهشگران می‌گویند نتایج کار آنها می‌توان برای تخمین زدن اثر میزان کلی ذرات معلق بر طول عمر افراد در سایر کشورها و سایر دوره‌های زمانی به کار رود. آنالیز این پژوهشگران نشان می‌دهد که هر 100 میکروگرم اضافی ذرات معلق در متر مکعب در جو امید به زندگی (یا میانگین طول عمر محاسبه‌شده) در هنگام تولد را تا حدود سه سال کاهش می‌دهد.
این بررسی همچنین نشان داد که تفاوت بزرگی میان شمال و جنوب چین نه تنها از لحاظ ذرات معلق، بلکه سایر اشکال آلودگی هوا مانند دی‌اکسید گوگرد و اکسید نیترو وجود داشته است.
