از جمله توجه به داشته‌هایشان و تشکر به‌خاطر آن‌ها. در این‌جا به شما پنج دلیل مهم می‌گوييم تا از زندگی‌تان بیش‌تر از قبل راضی باشید و شکرگزار برای آن‌چه که دارید!
- ممنون برای احساسات
احساسات جزء زیباترین چیزهایی هستند که در زندگی داریم و آدم‌هایی که به احساس و هیجانشان توجه می‌کنند، به انسان و انسانیت نزدیک‌ترند.
همین‌که از ته دل نمی‌خندی یا هر از گاهی قطره‌ی اشکی از چشمت می‌چکد، یعنی که زندگی طبیعی داری. خیلی قشنگ است که آدم کسی را دوست داشته باشد و کسی را در زندگی داشته باشد که به آدم ابراز علاقه کند.
بهترین چیزی که آدم‌ها در زندگی دارند، هم‌دیگر است؛ و دوست‌داشتن و داشتن هم‌دیگر قشنگ‌ترین صحنه‌ی فیلم زندگی است.
- ممنون برای سختی‌ها
در لحظه‌های سختی بعضی‌وقت‌ها توی دلمان می‌گوییم: «آخه از بین این‌همه آدم چرا من؟چرا این مشکل باید واسه‌ی من پیش بیاد؟!» جوابت می‌تواند این باشد: خدا به تو اجازه داده نشیب و پایینِ زندگی را تجربه کنی تا درس‌ها و تجربه‌هایی بیاموزی که از هیچ راه دیگری نمی‌توانستی به آن‌ها دست پیدا کنی.
در واقع دست و پنجه نرم‌کردن با سختی‌ها می‌تواند در بلندمدت باارزش‌ترین و نایاب‌ترین توانایی‌ها را به تو اضافه کند؛ اگر از زاویه‌ی دیگری نگاه کنی، این می‌تواند یکی از بزرگ‌ترین شانس‌ها در زندگی باشد.
- ممنون برای غیرمنتظره‌ها
از غافلگیری‌ها و غیرمنتظره‌های زندگی استقبال کن و لذت ببر. فقط به‌خاطر این که تو انتظار چیز دیگری را داشته‌ای، دلیل نمی‌شود با چیزی که پیش پایت گذاشته شده قهر و در برابرش مقاومت کنی.
شنیدن جواب رد از چیز یا کسی می‌تواند این معنی خوب را هم بدهد که تو به سمت دیگری (سمت بهتری) هدایت شده‌ای. صبور باش، مثبت نگاه کن و به حرکت و تلاش ادامه بده!
- ممنون برای سلامتی
همه‌ی ما این‌قدر درگیر زندگی و مشکلات کوچک روزمره هستیم که ارزش بزرگ‌ترین و مهم‌ترین چیزی را که داریم فراموش کرده‌ایم: سلامتی. تو ممکن است صددرصد سالم نباشی (اصلاً کی هست که سر تا پا سالم باشد؟!) اما همین که می‌توانی به هر صورت با موفقیت به زندگی روزمره ادامه بدهی، یعنی که به‌قدر قابل‌قبول از نعمت سلامتی برخورداری.
هیچ‌وقت نعمت سلامتی را دست‌کم نگیر. بدن تو تنها جایی است که تا آخر عمر در آن سر می‌کنی و سلامتی، زیربنای هر شادی و همه‌ی موفقیت‌ها در زندگی است.
- ممنون برای همین!
شاید باورش سخت باشد اما هنوز عده‌ی قابل‌توجهی از مردم دنیا توانایی خواندن و نوشتن ندارند و از نعمت تحصیل محرومند. شاید باورت نشود ولی طبق آمار یکی از سایت‌ها تعداد این آدم‌ها چیزی حدود ۷۷۴ میلیون نفر است!
تازه اگر بتوانی بخوانی و بنویسی، باز هم شاید نشریه و روزنامه‌ی مناسبی در دسترست نباشد که از خواندنش لذت ببری. همین هفته‌نامه‌ي دوچرخه‌ی خودمان، خیلی‌ها هم ممکن است با آن آشنا نباشند یا اسمش به گوششان نخورده باشد یا به هر دلیل (مثلاً توزیع روزنامه) این ضمیمه به دستشان نرسد.
بنابراین قبول کن که می‌توانیم بگوییم تو یکی از آن آدم‌های خوش‌شانسی که داری این مطلب و این هفته‌نامه را می‌خوانی.
نظر شما