همشهری آنلاین - ثریا روزبهانی: دو برادر به نامهای حاج علی اصغر و حاج حسین که هر دو اهل همدان بودند فرشها را به صفاییه آورده و همین جا کنار چشمه علی میشستند. به همین دلیل و به گفته اهالی، اولین قالیشویی به اسم آنها ثبت شده است.
خواندنیهای بیشتر را اینجا دنبال کنید
با گسترش فعالیت قالیشویی در چشمه علی، مشاغل دیگری نیز در محله جان گرفت؛ از رفوگری و رنگرزی گرفته تا بافتن فرش های خوش نقش و نگار.«سید محسن ماجدی»، ری پژوه و از ساکنان قدیمی این محله، درباره ایجاد صنایع مرتبط با فرش در صفاییه می گوید: «فرش فروشان تهران، فرش هایشان را برای شست و شوی به چشمه علی می فرستادند. برخی از این فرش ها نیاز به رفو یا تعمیر داشت. به همین خاطر با گذشت زمان برخی از اهالی کار رفو کردن فرش را پیش گرفتند و بعد از مدتی این حرفه به یکی از مشاغل اهالی تبدیل شد. همچنین اغلب بانوان و دختران همدانی ساکن محله، دارهای قالی را در خانه علم کردند و قالیهای زیبایی را میبافتند.
طبق اسناد از دهه ۳۰ به بعد شاهد رونق صنعت فرش در صفائیه هستیم. آذربایجانی ها یا لرهای بروجرد و کاشان و دامغان به مرور در محله ساکن شدند. خانم ها برای کمک به کسب درآمد و امرار معاش همسرانشان در منازل دار قالی زدند و فرش بافتند. به همین دلیل، شاهد بافت فرش با نقشهای مختلفی بودیم. به یک باره فرش های نائین و کرمان و کاشان و قم از یک طرف و فرش هایی با نقشه های آذربایجان از سوی دیگر همه اینجا بافته میشد و فروش می رفت. برخی فرش فروشان تهرانی وقتی مهارت و توانمندیهای بانوان صفاییه را دیدند، با ارائه نقشه های قالی، کارهای جدید به آنها سفارش می دادند و بعد شش ماه یا یک سال تحویل می گرفتند. ولی متاسفانه به چند دلیل بعد از دهه۶۰ همان طور که یک باره این صنعت در این محله رشد کرد، یک باره نیز افول کرد.»
نظر شما