ماجرای قناتی که هم از کاخ شاه می‌گذشت هم از قهوه‌خانه‌ها

همشهری آنلاین - ثریا روزبهانی: اما بعد از این سال‌ها همین قنات باعث آبادانی محله و ساخت و ساز بی‌رویه شد.

خواندنی‌های بیشتر را اینجا دنبال کنید

«عباس صالحی» از ساکنان قدیمی محله شمیران، در باره این قنات می‌گوید: «در آن زمان برای رفتن به قنات مقصودبیک باید وارد گودی می شدیم و بعد چند پله سنگی در ابتدای مقصودبیک (شهید دربندی) به سمت قنات می‌رفت. آب قنات بسیار گوارا بود. به همین خاطر نیاز به اضافه کردن هیچ چیزی نداشت و در تمام فصول سال حتی تابستان دمای آن بسیار خنک بود. مردم روستا با کوزه‌های گلی سر رودخانه می آمدند و برای مصرف آشامیدنی خود آب بر می داشتند. سرچشمه قنات از میان رودخانه می گذشت.»

صالحی با بیان اینکه بعدها و در پی افزایش جمعیت منطقه، یک قهوه‌خانه در کنار رودخانه باز شد که صاحب آن اسماعیل تجریشی نام داشت، می‌گوید: «اسماعیل تجریشی تخت‌ها و صندلی هایی کنار آب گذاشته و به صفای این قهوه خانه به شدت افزوده بود. دیگ آبگوشت اسماعیل تجریشی همیشه به بار و چای او نیز همیشه سر سماور بود. ۲طرف رودخانه خاکی بود و سمت غربی رودخانه، قهوه‌خانه نایبی‌ها قرار داشت. قهوه‌خانه چند تخت چوبی و درخت‌های افرا و توت و... داشت. اهالی تجریش روی تخت‌های چوبی زیر سایه درخت‌ها می نشستند و تا پاسی از شب به گفت وگو می‌پرداختند و جوی آبی نیز از سمت قنات، از کنار تخت‌ها می گذشت. بخشی از قنات مقصودبیک در سیل سال ۶۶ تجریش از بین رفت. این سیل نه تنها رودخانه را نابود کرد، بلکه خانه های اطراف و همچنین بسیاری از مناطق تجریش را به نابودی کشاند. امروزه قنات مقصودبیک، در کاخ سعدآباد و کمی پایین‌تر از میدان تجریش جریان دارد که البته بخشی از آن به فاضلاب می ریزد.»