همشهری آنلاین - ثریا روزبهانی: اهالی محله صفائیه لازم نبود برای گردش و تفریح به مکانهای دوری بروند. چون تا چشم کار میکرد محله را باغها و زمینهای سبزیکاری احاطه کرده بود.
خواندنیهای بیشتر را اینجا دنبال کنید
میدان صفائیه و باغهای اطراف آن از یک طرف و چشمهعلی و نهرهای روان این سو و آن سوی محله هم از طرف دیگر، تفرجگاههای بسیاری را برای اهالی به وجود آورده بود. افرادی که هوس شنا و آبتنی داشتند به سراغ چشمهعلی یا چهارجوی میرفتند و طبیعتدوستان هم سر از باغها یا میدان صفائیه، خیابان ناروندی یا قلمستان در میآوردند. خیابان ناروندی و قلمستان از جمله تفرجگاههای اهالی صفائیه و اغلب تهرانیها بود. به واسطه درختان تنومند این محدوده و سایهسار درختان توت و زبان گنجشک، اهالی در روزهای گرم تابستان به این خیابانها پناه میآوردند. به اعتقاد اهالی، «مشهدی علیبابا» اغلب درختان این محدوده را کاشته و به نوعی پدر این درختان است. اهالی او را «مشدی علیبابا» صدا میزدند.
«محمدعلی عالمی»، از ساکنان قدیمی محله صفائیه، در باره تفرجگاه اهالی صفائیه میگوید: «در گذشته در باغ صفائیه تا چشم کار میکرد، درخت بود و به مرور به سبزیکاری تبدیل شد. باغ مش جعفر و باغ ممد حسن از زمینهای سبزیکاری این محدوده محسوب میشد. از سال ۱۳۳۸ تغییر و تحولات محله شکل گرفت. اما بعد از اینکه کمکم این باغها از بین رفت «مشدی علی بابا» که در محله صفائیه زندگی میکرد دست به کار شد تا اینجا همیشه سبز باقی بماند. او مرد مهربان و دست و دلبازی بود. اهالی قدیم همیشه در خاطرشان او را با بیلی بر دوش و قلمه و نهالهایی در دست به یاد میآورند. صفا و سرسبزی درختان صفائیه، مدیون اوست. مشدی علیبابا در آن دوران بیش از هزار قلمه درخت در این محله کاشت. برخی از این درختها در سال ۱۳۲۵ در زمان قطعهبندی برای ساخت خانه در محله صفائیه از بین رفت، اما از سوی دیگر برخی از درختان تنومند، کشیده و کهن خیابان ناروند و قلمستان هنوز هم یادگار مشدی علیبابا است.»
نظر شما