رابرت دنیرو روی سن تالار اختتامیه شصت و یکمین جشنواره بین‌المللی فیلم کن رفت تا نخل طلای این دوره را به برنده منتخب هیات داوران به ریاست شون پن، اهدا کند.
دنیرو در حال اهدای جایزه بهترین فیلم به لورن کانته فرانسوی
اما پیش از آن در اکران آخرین فیلم کن امسال حضور یافت؛ «چی شد؟» که با شرکت در بخش خارج از مسابقه، به‌عنوان پایان دهنده کن از ابتدای جشنواره معرفی شد، فیلمی کمدی است که براساس اتوبیوگرافی یک تهیه‌کننده هالیوود ساخته شده و دنیرو در نقش اصلی بازی می‌کند؛ تهیه کننده‌ای که در ازدواج دوم نیز شکست خورده است.
بری لوینسون که تا به‌حال پایش به این فستیوال اروپایی نرسیده بود، در کنفرانس خبری این فیلم گفت: دنیرو همیشه هنرمندان و فیلمسازان را تشویق می‌کند که خاطراتشان را بنویسند و وقتی آنها این کار را می‌کنند، دنیرو آنها را تشویق می‌کند که آن را برای من بفرستند.
این بار من پذیرفتم که چنین اقتباسی را بسازم چون هم جالب بود و هم اینکه برخلاف قصه‌های ریاکارانه زیادی که درباره هالیوود وجود دارد، آن را بسیار صادقانه یافتم.
آخرین فیلم مسابقه
اما اختتامیه بخش رقابتی کن امسال فیلم «فیلمبرداری در پالرمو» ساخته ویم وندرس، کارگردان سرشناس آلمانی بود. وندرس پس از نمایش این فیلم در نشست خبری حضور یافت و گفت : این اولین فیلم من است که سرانجام پس از 15 سال در اروپا ساخته‌ام و قصیده‌ای است در وصف قدرت موسیقی.
او که آخرین فیلم جهانی اش در سال ۱۹۹۹، تقدیر از موسیقی سنتی کوبا بود، اعلام کرد: موسیقی در زندگی من از اهمیت خاصی برخوردار است. جرات ساخت فیلمی با این محتوا و گوش‌سپردن به تمام چیزهایی که ما را عمیقا نگران می‌کند، برگرفته از این واقعیت است که گروه‌های موسیقی مورد علاقه من درباره موضوعاتی می‌خوانند که در هیچ فیلمی به آنها پرداخته نشده است.
من این فیلم را به‌علت جذابیت همیشگی کشورهای اروپایی شمالی نزد اروپای جنوبی ساخته‌ام و پیش از آغاز، خاطرات روزانه «وولفگانگ گوته» درباره دوران حضورش در ایتالیا را خواندم.
برنده نخل طلای کن در سال ۱۹۸۴ برای «پاریس، تگزاس» در پایان این نشست خبری، سینمای معاصر را بسیار پویا و زنده خواند و افزود: به عقیده من، آنچه روی پرده اتفاق می‌افتد، برگرفته از زندگی مردم است.
ادامه اهدای جوایز بخش جنبی
پیش از معرفی برندگان بخش مسابقه اصلی، برندگان بخش‌های جانبی کن ۶۱ معرفی شدند.
فیلم سینمایی «تولپان» به کارگردانی سرگئی دوورتسوی فیلمساز قزاق درباره یک شبان دلشکسته، برنده جایزه اصلی بخش نوعی نگاه کن امسال شد که تولید مشترک قزاقستان، روسیه، سوئیس، لهستان و آلمان است و از میان ۱۹ فیلم این بخش انتخاب شد.
جایزه هیات داوران این بخش به ریاست فاتح آکین، فیلمساز آلمانی ترک‌تبار هم به درام خانوادگی «سونات توکیو» ساخته کیوشی کوروساوا فیلمساز ژاپنی رسید.
فیلم مستند «تایسن» به کارگردانی جیمز توباک درباره زندگی جنجالی مایک تایسن، قهرمان اسبق بوکس سنگین‌وزن جهان جایزه نوعی نگاه «کی. او» را از آن خود کرد.
توباک ۶۴ ساله در مراسم اعطای جوایز گفت: سفری طولانی داشتیم. وقتی کار را شروع کردیم فقط من و مایک (تایسن) بودیم و همه چیز طوری بود که انگار داریم یک فیلم ویدئویی خانگی می‌سازیم.
جایزه هیات داوران برای جذاب‌ترین فیلم این بخش به «آسمان نهم» از آلمان ساخته آندریاس درسن تعلق گرفت و جایزه جدید امید که ظاهرا به امیدوار‌کننده‌ترین اثر یک کارگردان اعطا می‌شود، به «جنون سگی جانی» ساخته ژان استفن سوایر از فرانسه رسید.
اگرچه قرار بود هیات داوران بخش نوعی نگاه تنها ۳ جایزه اعطا کند، اما به گفته فاتح آکین، با توجه به ویژگی‌ها و پرمایه بودن فیلم‌های امسال، مسئولان جشنواره اجازه دادند برای بخش نوعی نگاه ۲ جایزه دیگر نیز در نظر گرفته شود.
