بازدید از جاذبه‌های دیدنی این استان سرسبز و مستعد برای توسعه گردشگری لذتی وصف‌ناشدنی داشت اما عمر سفر کوتاه است. در هنگام بازگشت به تهران بنا به دلایل مختلف از شهر شیراز راه جاده را در پیش گرفتیم تا به تهران بازگردیم. اما مشکلی که در مسیر بازگشت از سفر نمود پیدا کرد، همان مشکلی است که از سال‌های دور برای علاقه‌مندان سفر در کشور ما وجود داشته و هنوز هم وجود دارد. هریک از ما در هنگام سفرهای متعدد خود با کمبود و حتی نبود سرویس بهداشتی سالم و تمیز مواجه بوده‌ایم. این مسئله در سفر یادشده نیز به‌وضوح دیده شد. آن هم در یکی از اصلی‌ترین مسیرهای گردشگری کشور که سالانه صدها هزار نفر در این مسیر تردد می‌کنند. البته در آن هنگام جای خوشبختی بود که تعدادی از مسئولان و کارمندان سازمان میراث فرهنگی و گردشگری نیز خبرنگاران این حوزه را همراهی می‌کردند.
حل معضل سرویس‌های بهداشتی در جاده‌های کشور چند سالی است که مورد توجه بوده است. در سال87 بود که اسفندیار رحیم مشایی(رئیس وقت سازمان میراث فرهنگی و گردشگری کشور) از راه‌اندازی هزاران سرویس بهداشتی در جاده‌های کشور خبر داد. وی گفته بود که تا قبل از فرارسیدن سال90 در هر 25کیلومتر از جاده‌های کشور یک سرویس بهداشتی ساخته خواهد شد. البته بعد از خبری‌شدن این مسئله اعلام شد که حدود 300واحد از این سرویس‌های بهداشتی بین‌راهی توسط سازمان میراث فرهنگی و گردشگری و مابقی توسط بخش خصوصی ساخته خواهند شد. بخش خصوصی مورد نظر نیز شرکت اسپانیایی با نام «معماران گینجر و بونو» بود. آن زمان قرار بود این سرویس‌های بهداشتی در مدت 8ماه به‌طور کامل ساخته شود اما هنوز که هنوز است این 8ماه به پایان نرسیده و ایضا یک‌هزار سرویس بهداشتی هم ساخته نشده است.
مسئله بهداشت و توجه به آن موضوعی پیش‌پا‌افتاده نیست که بشود نسبت به آن بی‌توجهی کرد. همچنین توسعه سرویس‌های بهداشتی در مسیرها و اماکن گردشگری، موضوعی لوکس نیست. این در حالی است که گردشگران داخلی و خارجی نیز معمولا از بابت کمبود سرویس‌های بهداشتی در اماکن گردشگری دچار زحمت و دردسر می‌شوند. به نقل از یک راهنمای گردشگری، نبود سرویس‌های بهداشتی در مکان‌های توریستی از دغدغه‌های بعضی راهنمایان تور در ایران است که حتی گاهی آبروی ملی را نیز به خطر می‌اندازد. کمبود سرویس‌های بهداشتی، تمیز نبودن سرویس‌های موجود، نبود مواد شوینده، بوی نامطبوع و حتی قطع بودن آب برخی از سرویس‌های بهداشتی کابوسی است که می‌تواند در ذهن هر گردشگر داخلی و خارجی مجسم شود.
مشکل کمبود سرویس‌های بهداشتی همیشه از سوی فعالان عرصه گردشگری به مسئولان گوشزد شده است اما از روی نشانه‌ها می‌توان متوجه شد که اتفاق قابل‌توجهی در این زمینه روی نداده است. شاید در شرایط فعلی و با تغییر نگرش مسئولان سازمان میراث فرهنگی و گردشگری به این صنعت بتوان امیدوار بود که به این مورد اضطراری صنعت گردشگری توجه شود. اگر این اتفاق روی دهد دیگر شاهد این نخواهیم بود که یک گردشگر خارجی در پایان سفر خود به ایران در دفترچه خاطراتش بنویسد: طی سفر در ایران، نوشیدنی ننوشید تا مجبور به استفاده از سرویس‌های بهداشتی بین‌راهی نشوید!
