در این روز ماده 238 مکرر با یک تبصره و دو بند بر قوانین کیفری ایران افزوده شد. در آن زمان انتصاب اداری محدود بود. طبق این قانون «هرکس که از نفوذ خود و دیگران در اداره‌ها و سازمان‌های دولتی سوء استفاده کند به مجازات حبس تادیبی از 6ماه تا 2سال و جریمه نقدی 100تا1000 تومان محکوم خواهد شد.» البته این قانون هیچ‌گاه ضمانت اجرایی نیافت و انتصابات همچنان با توصیه انجام می‌گرفت.
جمعه خونین
در روز 16 شهریور سال 57 شاه دستور حکومت نظامی را صادر کرد. صبح روز 17شهریور 57 مردم همانند روزهای گذشته در میدان شهدا(ژاله‌سابق) اجتماع کردند تا راهپیمایی دیگری را ترتیب دهند اما با نظامیانی مواجه شدند که میدان و خیابان‌های اطراف را در محاصره خود داشتند. زنان در نزدیکی میدان و مردان کمی با فاصله از میدان نشسته بودند و شعارهای انقلابی سرمی‌دادند تا راهپیمایی را آغاز کنند. ناگهان ماموران بی‌رحمانه به سویشان آتش گشودند و مردم که انتظار چنین قساوتی را نداشتند، شجاعانه در مقابل رگبار گلوله‌ها نشستند و در حالی‌که شعار «مرگ بر شاه» و «درود برخمینی» بر لب داشتند در خون خود غلتیدند. درگیری تا بعدازظهر آن روز ادامه داشت و بر اثر آن بیش از ده‌ها نفر شهید و صدها نفر مجروح شدند.
برکناری و تبعید عین الدوله
34 روز پس از امضای فرمان مشروطیت، مظفرالدین شاه قاجار در ظاهر برای جلب مشروطه خواهان و در باطن بر اثر فشار انگلستان، 8 سپتامبر 1906 (17شهریور 1285) بلافاصله پس از تأیید آیین‌نامه انتخابات مجلس، حکم برکناری عین الدوله (عبدالمجید میرزا) را از رئیس الوزرایی صادر و وی را از تهران تبعید کرد. عین‌الدوله از مخالفان مشروطه شدن سلطنت بود و با این کار ضدیت فراوان کرده بود و چندبار هم از انگلیسی‌ها خواسته بود که از ادامه حمایت از مشروطه شدن ایران دست بردارند. طبق خاطرات بعضی رجال آن دوره، عین‌الدوله که در جبار بودن او تردید نیست بارها گفته بود که در شرایط موجود و اطلاعات محدود عوام‌الناس، مشروطه جز تأمین منافع تنی چند از رجال و بازرگانان و بازشدن هر چه بیشتر دست انگلیسی‌ها در امور کشور چیز دیگری عاید نخواهد کرد و سودی برای توده‌ها نخواهد داشت. وی ازجمله کسانی بود که مشوقّان تحصّن به سفارت انگلستان را خائن می‌پنداشت.
پاسکویچ، قیام لهستانی‌ها را سرکوب کرد
هشتم سپتامبر سال 1831، ژنرال روس، پاسکویچ، بپاخیزی لهستانی‌ها برضد‌روسیه را به خاک و خون کشید. در این روز 9هزار لهستانی به دست سربازان روسیه کشته شدند. روس‌ها و لهستانی‌ها هم‌نژاد و «اسلاو» هستند. پاسکویچ همان ژنرالی است که فرماندهی نیروهای روسیه را در جنگ با ایران که به از دست رفتن قفقاز انجامید برعهده داشت.
نبرد کولیکوو، نخستین پیروزی بزرگ روس‌ها
روس‌های متفرق بالاخره پس از 160 سال تحت سلطه مغولان و تاتارها بودن و سرکوب شدن، گردهم آمدند و به سرکردگی «دمیتری ایوانوویچ» امیر منطقه مسکو و ناحیه ولادیمیر به جنگ با سلطه گران شتافتند و هشتم سپتامبر سال1380میلادی در «کولیکوو » واقع در کنار رود «دُن» نزدیک به شهر امروز «تولا» مغولان و تاتارها به‌سرکردگی مامای را شکست دادند و این پیروزی در عین حال روس‌ها را به وحدت نزدیک ساخت و به‌تدریج کشور واحد روسیه به‌وجود آمد. در جنگ کولیکوو 7هزار لیتوانیایی هم به تاتارها کمک کرده بودند. در این جنگ شمار روس‌ها 80هزار و عده تاتارها 125 هزار نفر بود. با جنگ «کولیکوو» قدرت مغول‌ها و تاتارها کاملا پایان نیافت و صد سال طول کشید تا برتری و حکومت روس‌ها را برخود پذیرفتند. روس‌ها همه کسانی را که در طول تاریخ از دشت «گبی» و سایر مناطق شرق آسیای مرکزی به روسیه مهاجرت کرده و یا هجوم برده بودند «تاتار» می‌خوانده‌اند و واژه تاتار از نام قبیله مغولی تاتا (دادا) گرفته شده است.
