22 بهمن فرصتی است برای اینکه به یاد بیاوریم همه بر سر میراثی از ایثار و شهادت ایستاده ایم که حفاظت از آن ، فراسوی از موضوعات فردی و جزئی ، مهمترین مسائل است.
به گزارش سما ، متن کامل این یادداشت به شرح زیر است :
" در روزهای پایانی دهه فجر قرار داریم ، روزهایی که به تمام معنا جشن پیوند هویت ایرانی و اسلامی است. روزهایی که به 22 بهمن ختم می‌شوند و راهپیمایی هر ساله این روز بزرگ، در حالی برگزار خواهد شد که انقلاب اسلامی مردم ایران وارد سی و یکمین سال حیات خود می‌شود.
در این تردیدی نیست که انقلاب اسلامی رویدادی بی‌بدیل در تاریخ معاصر جهان بود و ما مردمانی هستیم که در هر سنی و جایگاهی و با هر دیدی در فضایی زیست می‌کنیم که از انقلاب برآمد و در دامان آن بالید.
انقلاب سرنوشت همه ما را رقم زد و همواره در زندگی ما جاری است اما آن رویداد برای نسلی که آن حادثه بزرگ را شکل داد و در آن حضور داشت معنای ویژه و متفاوتی دارد.
به عنوان عضوی از آن نسل می‌توانم بگویم اگرچه انقلاب‌ها همواره حوادثی شگفت انگیزند اما در ایران تحت زعامت امام (ره)، خیزش مردم به عطر معنویت و اخلاق آمیخته شد و ماهیتی ملکوتی یافت . انقلاب همه شرکت‌کنندگان را در خود جای داد و انرژی بزرگی را در این ملت آزاد نمود که گویی برای قرن‌ها در دلها باقی مانده بود.
انقلاب چنان شوری را در دلها ایجاد کرد که «فرد» در آن معنایی نداشت . آن دوران همه چیز از متن مردم می‌جوشید و استوار به یک اراده جمعی شگفت‌انگیز بود، با اتکای به این انرژی بود که همه در کنار هم به جبهه‌ها وصل شدیم و آن حماسه بزرگ توسط فرزندان انقلابی خمینی کبیر (ره) برای همیشه تاریخ افتخار این سرزمین کارنامه این سرزمین خواهد ماند.
اکنون سی و یک سال از آن رویداد الهی می‌گذرد ، بارها گفته‌ایم که باید این تجربه و فرهنگ شگفت‌انگیز آن به نسل‌های بعدی منتقل شود ولی همه می‌دانیم که این امر تحقق نیافته است . زبان و رفتار و ابزارهای ما برای انتقال این فرهنگ جاودان ناتوان بوده‌اند . این کاستی بزرگ ماست، اما بی‌تردید انقلاب در روح جمعی این مردم آزاده حضور دارد و ما را در بزنگاهها و شرایط سخت نجات خواهد داد.
و اما سخنی درباب شرایط روز کشور؛ انقلاب ما در آستانه سی و یک سالگی خود روزهای سختی را می‌گذراند. روزهای سختی که البته به مفهوم چالش یا تعابیری همچون بحران نیست. روزهای سخت، یعنی اینکه ما یکی از فرصت‌های همیشگی‌مان یعنی اجماع در مورد چارچوب‌های نظام و مرزبندی با دشمنان این نظام را کمرنگ کرده‌ایم و درگیر جدالی پرضرر و فرساینده شده‌ایم که ادامه آن آسیب‌هایی جدی بر ما وارد آورده ، دوستداران نظام را نگران و دشمنان این نظام و آب و خاک را امیدوار می‌کند.
انتخاباتی در این مملکت برگزار شد و در حالیکه دشمنان نظام و انقلاب بر طبل تحریم و عدم تأثیر مشارکت می‌کوبیدند ، مردم با امید بسیار به میدان آمدند و مشارکت بی‌سابقه در تمام دموکراسی‌های تاریخ شکل گرفت . مشارکتی که فرصتی بزرگ برای اعتلای مردم‌سالاری دینی بود . اما از شب 22 خرداد ماجرا به گونه‌ای دیگر ورق خورد و سلسله‌ای از رویدادها آغاز شد و دفتری از ماجراهای تلخ را پیش روی ملت گذاشت .
وقتی به حوادث قبل و بعد از انتخابات می‌نگریم و نتایج حاصل از کنش‌ها را می‌بینیم ، می‌توان شواهد بسیاری آورد که نخبگان درگیر در انتخابات ، ظرفیت‌ها و قابلیت‌های لازم برای آن رویداد قابل ملاحظه را نداشته‌اند . باید به این نکته اذعان کرد که آنها تحت تأثیر جو عمومی اطراف خود قرار گرفتند وگرنه متعدد این پدیده را دیده‌ایم که افراد گمان پیروزی داشته‌اند ، ولی پیروز نگشته‌اند . انتخابات خردادماه هیجان مثبت و خارق‌العاده‌ای را در کشور ایجاد کرد و نیاز بود تا نخبگان ما قبل از چنین کارزاری قابلیت‌های عمل سیاست مدارانه را در خود به وجود آورده باشند تا بتوانند در مقطعی چون روزهای پس از انتخابات بر هیجان‌ها غلبه کنند و منطقی رفتار نمایند. امری که به دلیل نبود همین بصیرت تحقق نیافت.
از دیدگاه منطقی و برخلاف تحلیل های تند و اتهام افکنانه که عنوان می کنند برخی خواص با هدفی از پیش تعیین شده به این مسیر قدم نهادند ، این معضل ناتوانی پتانسیل های فردی و جمعی سیاسیون و برخی نخبگان ما برای مدیریت فضای هیجانی برآمده از انتخابات بود که سلسله ای از قضایا را گشود که گویی هیچ کس کنترلی بر آن نداشت و به وقایعی انجامید که نگرانی حامیان اسلام و انقلاب را برانگخیت و موضوع از حمایت از فردی خاص عبور کرد و سرچشمه آن بازهم از اردوگاه دشمنان بیرونی نظام رؤیت شد .
این اشخاص البته افرادی دلبسته به انقلاب و نگرام میراث امام راحل (ره) به شمار می روند ، اما با عدم دعوت و نپذیرفتن ساز و کارهای قانونی ، ولو به خاطر مصلحت نظامی که همگی به آن باور داریم و حفظ آن را ضرورت می دانیم ، زمینه امیدواری معارضان و معاندان نظام را زنده کردند و پیوند این "غفلت" بزرگ با تندروی ها یا به قول رهبر معظم انقلاب "احساس مسئولیت های فراتر از قانون " فرصتها به تهدید گره خورد . شکافهایی در متن جامعه بوجود آمد و سرمایه های بسیاری به هدر رفت . گسل های منازعه آلود در میان خانواده انقلاب آشکار شد که باعث افول اقتدار بیرونی نظام «ما» و طمع دشمنان شد.
تعجب آنجاست که دوستان هر دو سو ، پیامد های ناخوشایند و شادی دشمنان را می بینند و همچنان به راه غلط طی شده اصرار دارند و هشدارهای ناظران هشیار و رهبر معظم انقلاب نادیده گرفتند . ماجرای انتخابات اما سوی دیگری نیز دارد . رفتار پیروزمندان انتخابات نیز به مانند رفتار طرف بازنده ، قاعده سیاسی دارد. هنگامی که ما در بستر هیجانی روزهای پس از انتخابات ، دست به رفتارها و سخنانی می زنیم که بوی تحقیر طرف مقابل و به رخ کشیدن پیروزی را می دهد، طبعاً نمی توانیم مدعی رفتاری برآمده از بلوغ سیاسی و مشی امام (ره) باشیم . در این میان متأسفانه آفت بزرگی نیز مشاهده شد و آن به راه افتادن کارخانه ای از حرمت شکنی ، تحقیر و اتهام زنی به اجزایی از خانواده انقلاب - ولو دچار لغزش شده - بود . آفتی که در طول تاریخ معاصر ما همواره سیاست ما را آلوده کرده و آسیب زائیده است . هیچ کس منکر طمع بی پایان خارجیها و دشمنان انقلاب نیست ، و ما در همین حوادث نیز دست آشکار و پنهان این دشمنان را دیدیم ، ولی وقتی آنقدر موضوع را بزرگ کنیم که حاشیه بر متن بچربد ، به دست خود ، خواست دشمن را برآورده ایم که در پی ماهی گرفتن از فضای فتنه و آب گل آلود است .
نحوه غلط مدیریت قضایا و میدان داری کسانی که جز تحقیر و انگ زدن کاری نمی دانستند به سهم خود نقش مضری ایفا کرده است . به باور من ، ریشه مشکل در آن بود که ما پتانسیل های لازم تربیت سیاسی را در سیاسیون برای پرهیز از عملکرد هیجانی در مقابل نتیجه انتخابات نداشتیم . به گونه ای که از امام (ره) وام بگیریم وفضا را معطر کنیم که بعد از اختلافات انتخاباتی در نهم اردیبهشت 63 فرمودند : « مکلفند همه که شرعاً حفظ بکنند جمهوری اسلامی را ... و حفظ به این است که اختلاف نداشته باشند . به این است که مبادا آن کسی که فرض کنید برده است به اصطلاح برود به رخ رقیب بکشد و آن کسی که نبرده است خیال کند چیزی از دستش رفته است . اصل ، اسلام است که در دست شماست . می خواستید آنجا خدمت کنید ، حالا نشد جای دیگری خدمت می کنید . »
اکنون 8 ماه از آغاز ماجرا گذشته و 22 بهمن فرصتی است برای اینکه به یاد بیاوریم همه بر سر میراثی از ایثار و شهادت ایستاده ایم که حفاظت از آن ، فراسوی از موضوعات فردی و جزئی ، مهمترین مسائل است . 22 بهمن از این رو ، فرصت همه نیروهای خانواده انقلاب است که با کنار گذاشتن تمایزهای شادکننده دشمنان ، نشان دهند که میراث داران خمینی کبیر(ره) ، به رغم مشکلات درونی ، مرزهای شفافی را با مخالفان و معارضان اساس و کیان این نظام و کشور دارند.
دشمنان که این روزها گوشها و چشمهایشان به دنبال شنیدن خبر درگیری و اختلاف و ... از ایران است. بیائید این فرصتها را از آنها بگیریم. مگر پیام انقلاب و امام (ره) غیر از وحدت حول مشترکات و سعه صدر میان دوستان ، دور شدن از منیت ها و کینه ورزی های شخصی ، تبری از دشمنان داخلی و خارجی و گردآمدن حول محور ولی فقیه بود . امیدوارم دهه فجر این نکات را به یاد ما آورده باشد.
