مهندس بهمن ایزدی، رئیس هیأت‌مدیره کانون سبز فارس با اشاره به اهمیت این زیستگاه‌ها به همشهری گفت: از 16 سال پیش تاکنون که منطقه دنا تحت حفاظت قرار گرفت، مقرر شد عشایر دامدار منطقه در ازای دریافت مبلغی از سازمان حفاظت محیط زیست، عرصه‌های حفاظت‌شده در ارتفاعات «شهلی‌آباد»، «آب ملخ» و نقاط دیگر را تخلیه کنند اما طی 16 سال گذشته، هیچگاه مسئولان ذیربط به وعده‌های خود عمل نکردند و این مسئله حقوقی همواره در هاله‌ای از اما و اگر باقی ماند.
تا اینکه حدود یک ماه پیش مسئولان محیط زیست استان کهکیلویه به عشایر قول می‌دهند ظرف یک ماه موضوع را حل و فصل کنند اما پس از گذشت یک ماه و عملی نشدن وعده مسئولان، عشایر نه‌تنها عرصه‌های قبلی را تصرف می‌کنند که بسیاری از عرصه‌های حفاظت‌شده از جمله «آب اسپید»، «چشمه گل»، «دره و گردنه اتابکی»، «ارتفاعات رمه‌چر» و ارتفاعات شرقی دنا را اشغال می‌کنند، مناطقی که زیستگاه گونه‌های نادری چون کبک‌دری، بالابان، هما، عقاب، خرس و کل و بز زاگرس مرکزی است.
وی با اشاره به این که با ورود هزاران رأس دام به عرصه‌های حفاظت‌شده، زحمات 17 ساله برای حفاظت این زیستگاه‌ها نقش بر آب شده است، می‌گوید: «آنچه بر نگرانی دلسوزان محیط زیست دامن می‌زند این است که به‌نظر می‌رسد عده‌ای با تضعیف مدیریت مناطق حفاظت‌شده، عرصه‌های کوهپایه‌ای را نیز به تصرف خود درآورند.
ایزدی ضمن انتقاد از بی‌توجهی مسئولان به ارزش‌های زیست‌محیطی منطقه دنا می‌افزاید: علاوه بر واقع شدن زیستگاه‌های منحصر به‌فرد حیات وحش در منطقه دنا، این منطقه یکی از مهمترین منابع آبخیز کشور و تأمین کننده بخش عمده‌ای از آب استانهای فارس، کهکیلویه، چهارمحال و بختیاری، اصفهان و خوزستان است.
ضمن آنکه ذخایر غنی گونه‌های گیاهی زاگرس مرکزی اهمیت این منطقه را دوچندان کرده از جمله در ارتفاعات این منطقه درختان ارس قابل‌مشاهده است، با این همه به دلیل ضعف محیط‌بانان و اهمیت ندادن و ارزش قائل نشدن مسئولان محلی برای حفاظت از این عرصه‌های کم‌نظیر، جاده‌ای به طول 12 کیلومتر در داخل دره کهگل در شرق شهر سی‌سخت احداث شد و علی‌رغم اعتراض علاقه‌مندان به محیط زیست، طی 3 سال این جاده آسفالت شد.
این جاده از یک سو دسترسی آسان به مناطق حفاظت‌شده و بکر طبیعت را فراهم ساخت و از سوی دیگر، عدم فرهنگ‌سازی و هجوم بازدیدکنندگان به این مناطق سبب شد تا پوشش گیاهی منطقه بدست بازدیدکنندگان تخریب شود ضمن آن که عرصه‌های منتهی به حوزه‌های آبخیز انباشته از زباله شود به‌طوری که اکنون این عرصه‌ها به کانون‌های بحران‌زای محیط زیست تبدیل شده و بیم آن می‌رود با انباشت زباله، منابع آبخیز نیز به‌عنوان میکروب و زباله‌های رها شده در طبیعت آلوده شود.
