آیدا ابوترابی: خبرنگار کنجکاوی وارد دفتر یکی از زیستشناسان معروف دانشگاه برکلی کالیفرنیا شد و از او دربارهی تحقیقات اخیرش پرسید. «روید کالدول» او را به سمت آکواریومی کشید و با ضربه زدن به شیشه، توجه خبرنگار را به موجوداتی رنگارنگ و زیبا جلب کرد.
چند لحظه بعد جانور رنگارنگ که از به هم ریخته شدن آرامشش عصبانی شده بود، شیشه‌ی آکواریوم را شکست و در کمال ناباوری دفتر استاد را آب برداشت. جانورشناس رو به خبرنگار گفت: «بله، من روی این جانوران عجیب و قوی کار میکنم!»
میگوهای آخوندکی در رده‌ی سختپوستان آبزی قرار دارند و نه میگو هستند و نه آخوندک، بلکه قیافهشان ترکیبی از این دو موجود است. برای همین به آنها میگوآخوندک یا دهانپا گفته میشود. اندازهی این جانوران بین شش تا 12 سانتیمتر است. همان‌قدر که اسم آنها عجیب است، خودشان هم ویژگیهای باورنکردنى‌ای دارند. با آنتن روی سرشان می‌توانند مواد شیمیایی را شناسایی کنند. پرههایی دو طرف سرشان دارند که برایشان حکم گوش را دارد و تزئیناتی عجیب در اطراف دمشان دارند. با چشمهای قلمبهی بالای سرشان می‌توانند چیزهایی ببینند که هر جانداری قادر به دیدنشان نیست و رنگارنگ بودنشان هم توجه هر بینندهای را به خودش جلب میکند.
تحقیقات جانورشناس امریکایی به نام روید کالدول دربارهی میگوهای آخوندکی، به سال 1975 میلادی برمیگردد. چیزی که توجه این دانشمند و دیگر جانورشناسان را از آن زمان تا به حال به این موجودات جلب کرده، تواناییهای عجیب و غریب این جانداران است. این گروه از سختپوستان می‌توانند با سرعت بسیار زیادی حرکت کنند. اندامهای دفاعی آنها به گونهای است که مهاجمان را میتواند به راحتی از پای درآورد. در بررسی چگونگی حرکت این اندامها همین‌قدر بدانید که دوربینهای فیلم‌برداری با سرعت بالا هم نتوانستهاند آن را ثبت کنند. میگوهای آخوندکی با سرعت 23 متر در ثانیه به شکار حمله میکنند و آنها را فلج یا بیحس میکنند.
قدرت این موجودات ریز هم بسیار شگفتانگیز است. با برخی از اندامهای چکشی شکلشان می‌توانند شیشهای به محکمی شیشه‌ی آکواریوم را بشکنند، پس باید در برخورد با آنها حسابی مراقب بود!
این‌گونه از دهانپایان می‌توانند ظرف چند ثانیه آبِ محیط اطراف خود را به جوش بیاورند. این اتفاق باعث میشود تا حبابهایی به وجود بیاید و در نتیجه گودالی شکل بگیرد. به این اتفاق در علم فیزیک «کاویتاسیون» میگویند که میتواند آسیب جدی به کشتیها وارد کند.
ساختار بینایی این حیوانات هم خیلی پیچیده است. ما آدمها با داشتن سه نوع سلول متفاوت قادریم دنیای اطرافمان را ببینیم که تعداد این سلولها در میگوآخوندکی به 13 عدد میرسد! و این یعنی آنها می‌توانند نورها و رنگهایی را ببینند که چشم انسان قادر به دیدنشان نیست. نور فرابنفش و فرو سرخ از این جمله است.
