امام خمینی بزرگ‌احیاگر قرن حاضر و تاریخ معاصر، بر این باور بود که مهمترین مشکل مسلمانان، فقدان وحدت بین آنان و پرداختن به مسائل حاشیه‌ای است.
او که همواره مسلمانان را از هر رنگ، زبانی و مذهبی به‌وحدت فرا می‌خواند به نیکی ابزار این وحدت را نیز فراهم آورد. وحدت مسلمانان نیازمند محوری است که عظمتش با عمت امت محمدی متناسب باشد.
قدس به‌عنوان اولین قبله و سومین حرم شریف اینک در اشغال است و آزادی آن برای هر مسلمان در هر کجای امری مقدس به‌شمار می‌آید قداست این امر چنان است که به هنگام محنت جهان اسلام را از شرق تا غرب به حرکت وامی‌دارد. آیا موضوع دیگری وجود دارد که قادر باشد اینچنین حس اسلامی اینان را به‌عکس‌العمل وادارد؟
امام خمینی با درک این حقیقت آخرین جمعه هر ماه مبارک رمضان را که برای همه مسلمانان روزی مقدس است به این امر مقدس اختصاص دادند. شاید آن روزی بسیاری بر این گمان بودند که رفته‌رفته از شور انقلابی ملت ایران کاسته خواهد شد و رفته‌رفته این مراسم نیز رنگ خواهد باخت.
شاید آنها هرگز به این نمی‌اندیشدند که روز قدس فراتر از مرزهای ایران بزرگ و محترم شمرده شود.
اما سخن نیکو آن است که خداوند ریشه‌اش را مستحکم و شاخه‌هایش را بگستراند و روز قدس امام خمینی چنین شد. اینک روز قدس به نماد پیروزی ملت لبنان، مقاومت ملت فلسطین مبدل شده است که رفتارشان ترجمه افکار امام خمینی است.
برگزاری باشکوه روز قدس در عراق و بحرین و داخل فلسطین و دیگر نقاط جهان عامل استحکام اندیشه‌های امام خمینی است.
همان اندیشه‌ای که وحدت مسلمانان را در یک سوی میدان و مقاومت علیه اشغالگران فلسطین را به‌عنوان مظهر ناپاکی در دیگرسوی میدان مقدس می‌شمرد.
اینک بیست و نهمین روز قدس در شرایطی برگزار می‌شود که مسلمانان بیش از هر هنگام دیگری به این وحدت نیازمندند. باشد که در این میسر به حرکت درآئیم.
