سؤال: سلام آقای دکتر جون. دختری هستم ۱۶ساله، افسرده‌ام، داغونم و مدام گریه می کنم. هیچ‌کس مرا درک نمی‌کند! چه کار کنم؟
جواب: سلام دختری که ۱۶ساله هستی. من هم دکتری هستم که خیلی از اوقات افسرده و داغون می شوم و احساس می‌کنم هیچ‌کس (حتی مریض‌هایم) مرا درک نمی‌کنند! ولی درک نمی‌کنند که نكنند؛ به درک! مگر قرار است همه ما را درک کنند؟ یا مگر قرار است ما همیشه خوشحال و شاد باشیم؟ چه کسی گفته است که یک نوجوان حق ندارد گاهی اوقات افسرده و غمگین باشد؟
یادت باشد در دنیا، چیزهای زیادی برای خوشحال بودن و خوشحال شدن هست. مثلاً من وقتی به سن تو بودم و این‌طور افسرده و ناراحت می‌شدم، از حیاط مدرسه مورچه‌های كوچولو می‌گرفتم و توی لباس هم‌کلاسی‌هایم می‌انداختم تا گازشان بگیرد. خیلی کار بامزه‌ای بود. هم‌کلاسی‌هایم وسط کلاس ریاضی، خودشان را می خاراندند و سعی می‌کردند مورچه را از توی لباسشان دربیاورند! همه‌ی کلاس می‌خندید و خلاصه من هم شاد می‌شدم! حتی معلم ریاضی‌مان هم که آدم اخمویی بود خنده‌اش می‌گرفت!
البته الآن نمی‌دانم در حیات وحش مدرسه‌ی شما مورچه پیدا می‌شود یا نه؛ و اگر پیدا می شود گاز هم می‌گیرد یا نه. ولی به هر حال امتحانش ضرری ندارد. از هرفرصتی برای شاد کردن خودت و بقیه استفاده کن. عمر نوجوانی کوتاه است و قرار نیست ما تا ابد نوجوان بمانیم! در آینده برای افسرده‌بودن و گریه‌کردن فرصت‌های زیاد و چه‌بسا بسیار بهتری هست. پس بهتر است تا نوجوان هستی، حالش را ببری!
------------------------------------------------------------
* شما هم می‌توانید سؤال‌های خود را با دکترجون در میان بگذارید. دکترجون آماده‌ی پاسخ‌گویی به همه‌ی سؤال‌های شماست!
سؤال‌های خود را به ای‌میل هفته‌نامه‌ی دوچرخه به نشانی docharkheh@hamshahri.org بفرستید.
نظر شما