به گزارش همشهری آنلاین، در این نمایشگاه 33 تابلوی نستعلیق با مضامین مذهبی و عرفانی و ابعاد مختلف که کوچک ترین آن 50×35 سانتی متر و بزرگ ترینش 70×100 سانتی متر می‌باشد در معرض تماشای عموم قرار گرفت.
محمد علی سبزه کار که در انجمن خوشنویسان ایران تدریس می کند در مورد مضامین مذهبی، متن ها و اشعاری که در آثارش بکار برده است می‌گوید: آثار این نمایشگاه در واقع تغییراتی است که در کلاس های خوشنویسی اتفاق می‌افتد.
مضامین این آثار سرمشق های معروفی است که در کلاس ها به هنرجویان داده می‌شود که با تناسب پیشترفتشان تغییر می‌کند.
این آثار همه ظرفیت های فکری جامعه آموزش را در بر می‌گیرد.
کارهایی که در نمایشگاه ارائه داده‌ام از مراحل مختلف دوره های کلاس خوشنویسی است که هنرجویان باید به انواع خوشنویسی چلیپا، قلم کتابت، سطر نویسی، سیاه مشق مسلط باشند و مقابله کنند تا کیفیت تحصیلی شان رشد کند و فارغ التحصیل شوند.
در آثار این هنرمند پیشکسوت فرم های مختلف خط همراه با رنگ های متنوع و پس زمینه های متفاوت دیده می‌شود، او در این مورد می‌گوید: تفاوت رنگ ها در آثار بستگی به عوالم روحی هنرمند در مقاطع مختلف دارد.
عوامل مختلف از جمله کنش و واکنش با جامعه، فصل ها و روزهای سال و احساسات و حالات مختلف می‌تواند بر رنگ ها و فرم های خوشنویسی موثر باشد.
او در ادامه افزود: هنرمند نمی‌تواند مقید یک رنگ و فرم خاص باشد. با آنکه خوشنویسی یک هنرسنتی است اما دلیلی ندارد که نگاه هنرمند هم سنتی باشد.
خوشنویسان حالات ترکیبی از احساساتی که دارند را ارائه می‌کنند. گاهی دوست دارم رنگ قرمز در اثر بکار گیرم به همین دلیل کاغذم را به تناسب آن انتخاب می‌کنم یا ممکن است در یک دوره کاری بر اساس احساساتم قصد داشته باشم رنگ دیگری را تجربه کنم.
در واقع ما وامدار سبقه تاریخی هستیم که با نگاه به آن به 500 سال پیش باز می‌گردیم. انواع مختلف خط، معرق خط و نقاشیخط و ... حالاتی است که هنرمند می‌تواند به آن بپردازد.
کار ما مخاطب عام دارد مخاطب خاص ندارد که بگوییم همه علاقمند به کار با مرکب سیاه هستند به همین خاطر این وظیفه به گردن ماست که همه روحیات و کشش های جامعه را درک کنیم و با آنها ارتباط برقرارسازیم.
او در پاسخ به این سوال که استفاده از رنگ های مختلف و پس زمینه های متفاوت می‌تواند آثار خوشنویسی اش را به نقاشیخط نزدیک کند می‌گوید: نوع خط، محدوده خط، فورمت آن و کاغذش نمی‌تواند هیچگونه قید و بندی در اثر ایجاد کند.
سابقه نقاشیخط در کشورمان حدود 60 سال است و اولین هنرمندان آن زنده یاد پیلارام و زنده رودی هستند بعد از آن ها هم می‌بینیم که اغلب خوشنویسان مانند محمد احصایی، افجه ای و رسولی که بزرگان این رشته اند به نقاشیخط که یک زبان بین المللی و زبان بصری عام است پرداخته‌اند.
هنرمند در این آثار می‌تواند از رنگ، فرم و فضا در ارائه خط استفاده کند، من هم با توجه به روحیات و ذهنیاتم سعی می‌کنم به موقع از فرم ها و رنگ ها بهره بگیرم.
او در ادامه خط را یک سرمایه معنوی، فرهنگی و یک ثروت دانست و اضافه کرد: خوشنویسی بعنوان یک محور و یک بستر در طول تاریخ است.
مردم کشور ما به خط علاقمند هستند و استقبال از نمایشگاه های خوشنویسی موکد این نکته است. خط به عنوان عامل تعیین کننده، جریان ساز و فرهنگ ساز می‌تواند بستر بسیاری از اتفاقات جامعه باشد البته بقیه رشته های هنر هم جایگاه خود را دارند اما بنیاد خوشنویسی بر معرفت شناسی است.
از وقتی که خوشنویسی پدیدار شده می‌بینیم که آثار خوشنویسی در طول تاریخ تلالو داشته اند و همیشه تاثیر گذار بوده اند.
این نمایشگاه تا چهارشنبه دوم اسفند در گالری شکوه واقع در خیابان فرمانیه،بلوار اندرزگو،خیابان سلیمی شمالی،کوچه امیر نوری،پلاک 19 دایر است و علاقمندان می‌توانند همه روزه از ساعت 4 تا 8 شب از این آثار دیدن کنند.
