برای همین هم باید گفت آلزایمر از همان آغاز یک بیماری غم‌انگیز است. در عرف مردم بیماری آلزایمر بیماری فراموشی است؛ بیماری‌ای که شخص به‌تدریج حافظه خود را ازدست می‌دهد تا جایی‌که ابتدایی‌ترین چیزهایی را که سال‌ها با آن مأنوس بوده است نیز بازنمی‌شناسد. اما از نظر پزشکی آلزایمر یک اختلال مغزی است؛ بیماری‌ای که آن را نوعی زوال عقل در سالمندی می‌دانند و بارزترین تظاهر آن اختلال حافظه است که البته به بروز توهم و هذیان و افسردگی نیز می‌انجامد. در تقویم سلامت، همه‌ساله روز ۲۱سپتامبر یا ٣٠شهریور به مناسبت روز جهانی آلزایمر در دنیا مراسم و همایش‌های مختلفی برگزار می‌شود؛ بیماری‌ای که معمولا شیوع آن از 65سالگی به بعد است.
تا چندسال قبل درمانی برای آلزایمر وجود نداشت تا اینکه نهایتا اداره غذا و داروی آمریکا داروی تاکرین هیدروکلراید را به‌عنوان دارویی که پیشرفت بیماری را در مغز کُند می‌کند تأیید کرد اما در حال حاضر درمان بیماری آلزایمر بیشتر شامل درمان‌های علامتی، درمان اختلالات رفتاری و داروهای کاهنده سیر پیشرفت بیماری است.
در این میان طب سنتی نیز برای جلوگیری از آلزایمر پیشنهادهایی دارد. اکلیل کوهی به‌عنوان گیاهی که حاوی چندین نوع ماده آنتی‌اکسیدان است سابقه‌ای طولانی به‌عنوان گیاه تقویت‌کننده حافظه دارد؛ به‌طوری‌که به آن گیاه خاطره نیز گفته می‌شود. مصرف چای و شامپوی اکلیل کوهی می‌تواند تجزیه استیل کولین را در مغز به تأخیر بیندازد.
باقلا و سویا به‌عنوان گیاهانی که منبعی غنی از لستین - که دارای کولین است - هستند از دیگر پیشنهادهای طبیعت درمانگران برای جلوگیری از آلزایمر است. برگ شنبلیله نیز یک منبع خوب بتاکاروتن و غنی از کولین است که در کندکردن پیشرفت آلزایمر مؤثر واقع می‌شود. روغن زیتون، زردچوبه، گزنه دوپایه و مریم گلی نیز از دیگر گیاهان مؤثر درتقویت حافظه و پیش‌گیرنده آلزایمر است. در کنار همه اینها فعالیت‌های ذهنی نیز توصیه می‌شود.
