پرسپولیس ناامیدکننده بود

البته آمار حکایت از برتری تیم کرانچار داشت اما این برتری زمانی مفید واقع می‌شود که به خلق موقعیت و زدن گل منجر شود اما پرسپولیس موقعیت‌های چندانی به دست نیاورد. تنها در یک صحنه مهاجم سرخپوشان با دروازه‌بان شاهین بوشهر تک‌به‌تک شد که توپ خود را به اوت زد. از سویی دیگر شاهین بوشهر با 5 هافبک تمام روزنه‌ها را بسته بود و اجازه نفوذ را به بازیکنان حریف نمی‌داد.

پرسپولیس باید مقابل این شیوه به بازی سرعت می‌داد و با پاس‌های فراوان حریف را دچار اشتباه می‌کرد اما موفق به انجام این کار نشد. در خط دفاعی پرسپولیس هم مشکلات ساختاری وجود داشت و البته دفاع انفرادی هم نمره قبولی نگرفت. چون 4 مدافع این تیم به 2 هافبک متصل بودند که اساسا هافبک‌های دفاعی محسوب نمی‌شوند؛ کلاه‌کج و بادامکی.

این در حالی بود که بازی میثم بائو در واقع به نفع حریف بود تا به سود پرسپولیس. چون این بازیکن زمان را به سود شاهین بوشهر تلف می‌کرد. این مشکلات را به اشتباه بزرگ میثاق معمارزاده اضافه کنید. طوری که من بعد از دیدن این اشتباه معتقدم باید در خیلی از موارد از جمله استخدام دوباره دروازه‌بان‌های خارجی تجدیدنظر کنیم.

وقتی دروازه‌بان‌های ما در این سطح دچار اشتباه‌های عجیب می‌شوند به نظر من اگر دروازه‌بان‌های خارجی دوباره به فوتبال ما بیایند اتفاق بدی رخ نداده است.

این مسئله باعث می‌شود رقابت بیشتری شکل بگیرد اما نکته دیگری که باید روی آن تاکید کنیم بحث رفتار حرفه‌ای بازیکنان است. بازیکن پرسپولیس نباید وقتی با اعتراض مودبانه هواداران روبه‌رو می‌شود به آنها لبخند بزند و در حرکتی نادرست برای آنها دست بزند.

این کار غلطی است. هواداران تیم‌های مختلف با تمام وجود تیم‌های مورد علاقه‌شان را تشویق می‌کنند. خیلی از آنهایی که دوشنبه‌شب به ورزشگاه آزادی آمده بودند وسیله نقلیه شخصی نداشتند اما برای تشویق تیم محبوب خود آمده بودند بنابراین بازیکنی که دستمزد حرفه‌ای می‌گیرد حق ندارد به هواداران بی‌احترامی کند. آن بازیکن باید بیشتر مراعات می‌کرد و صبوری بیشتری به خرج می‌داد.