اما آنطور که فضای عمومی کشور نشان می‌دهد هنوز شور انتخاباتی مشاهده نمی‌شود.
بسیاری از نخبگان سیاسی، اجتماعی و صاحبان جراید و اصحاب رسانه به‌کرات اعلام کرده‌اند که فضای کشور آنطور که باید و شاید انتخاباتی نشده است و حتی عده‌ای عملکرد رسانه عمومی و ملی کشوررا در سردی فضای انتخابات بی‌تأثیر نمی‌دانند. سؤال این است که آیا فضای انتخاباتی کشور سرد است که چنین پررنگ عنوان می‌شود و چنان‌که باید و شاید شور انتخاباتی دیده نمی‌شود؟
پاسخ این است که اگر مقطع فعلی را با سال‌های گذشته مقایسه کنیم، درمی‌یابیم چنان‌که باید و شاید فضا انتخاباتی نشده و اگر از معدود رسانه‌های طرفدار کاندیداهای اصولگرا و اصلاح‌طلب صرف‌نظر کنیم، شور انتخاباتی متناسب با شعور ایرانیان را نمی‌بینیم و انتخابات به کوچه و بازار و دانشگاه و متن جامعه وارد نشده است.
به راستی کیست که ندادند خواست اصلی همگان مشارکت حداکثری ایرانیان در صحنه انتخابات است و به هر مقدار که سلایق گوناگون حضور پیدا کنند و تنوع و تکثر افراد را شاهد باشیم به همان میزان می‌توانیم امیدوار باشیم که مشارکت گسترده خواهد بود. اما ظاهرا عده‌ای بنا دارند با رویه‌های تنگ‌نظرانه و رفتارهای تخریبی و خبرسازی‌های جعلی مسیر صحیح مشارکت حداکثری را به‌سمت دلخواه خود هدایت کنند.
آنها با ابهام‌آفرینی‌های سیاسی، پرهیز از عنصر خردمداری، تأکید بر پروژه نفی رقیب با وابسته جلوه دادن ایشان به نیروهای مخالف نظام، می‌کوشند تا با نگاهی بسته و تنگ، دیگران را به حاشیه برانند.
حتی برخی از این کانون‌ها به‌گونه‌ای رفتار می‌کنند که انگار می‌خواهند جای دستگاه‌های اجرایی و نظارتی عمل کنند و برای خود شأنی در حد دستگاه‌های رسمی و قانونی متصور شوند.
این منش و روش نمی‌تواند در راستای سیاست صحیح مشارکت حداکثری باشد. بنابراین هر راهکاری که به تنوع سلایق و دیدگاه‌ها در چارچوب 3 اصل انقلاب، امام و رهبری می‌انجامد باید تقویت شود تا مشارکت حداکثری، عرصه ظهور یابد. در این پروسه تخریب و نفی هرگز معنا ندارد.
