کرونا بیخ گوش ماست!

  همشهری آنلاین- مژگان مهرابی: برخی از اصناف جامعه ما با شیوع کرونا تعطیل شده یا رونق کسب و کارشان رو به کسادی گذاشته است. رستوران‌ها، چایخانه‌ها، مغازه‌های پوشاک، بورس طلافروشی و ده‌ها شغل دیگر که در شرایط بحرانی ناگزیر به تعطیلی شدند یا تک تک مشتری برای تهیه مایحتاج خود به آنها مراجعه می‌کند. در واقع مشاغلی هستند که اگرچه نیاز ما را تأمین می‌کنند اما خرید از آنها جزو ملزمات زندگی ما نبوده و نیست. اما در این میان شغل‌هایی هم هست که به رغم خطر بیماری کرونا که در کمین‌شان نشسته و هر آن امکان دارد گرفتارشان کند، ناگزیر به فعالیت هستند. مشاغلی مثل رانندگی وسایل نقلیه عمومی، پزشکان و پرستاران، غسال‌ها، متصدیان داروخانه، نانواها، خواربارفروش‌ها، خبرنگارها، کارمندهای بانک و دیگر اصنافی که کارشان خدمت‌رسانی است. تعداد این شغل‌ها کم نیست و پرداختن به همه آنها دفتر قطوری می‌خواهد. بنابر این از میان‌شان به تعدادی از مشاغلی که کرونا بیخ گوش‌شان خفته، پرداختیم.

• عبادت در لباس پرستاری

«مهسا عسگری» پرستار بخش nicu است و مرتب با مادران و نوزادان در ارتباط است. او حضورش در جامعه را اجتناب‌ناپذیر می‌داند و می‌گوید: «پرستاری بیش از دیگر شغل‌ها در معرض خطر بیماری کروناست. اگر قرار باشد ما هم فقط به فکر سلامت خود باشیم پس چه کسی باید به بیماران رسیدگی کند. وقتی لباس سپید پرستاری را پوشیدیم یعنی همه عواقب آن را مد نظر داشته‌ایم.» عسگری کمک به مادران به‌خصوص مادران بدحال را نوعی عبادت می‌داند و برای رسیدن به هدفش از هیچ تلاشی فروگذار نمی‌کند. او ادامه می‌دهد: «تا چند ماه پیش مادران مبتلا به کرونا تعداد انگشت‌شماری بودند و حالا آمارشان چشمگیر است. مادر بدحال نیاز به رسیدگی دارد. مرتب با آنها در ارتباط هستیم و به سختی می‌شود فاصله اجتماعی که به آن تأکید می‌شود را رعایت کنیم. در چنین شرایطی ماسک و دستکش هم که تنها وسیله محافظتی ماست به سختی جواب می‌دهد.» او بالا بردن ایمنی بدن را راه‌حل مناسبی برای جلوگیری از کرونا می‌داند و ادامه می‌دهد: «مردم از ماسک و دستکش استفاده می‌کنند. این اتفاق خوبی است اما ویروس کرونا ذرات‌ریزی هستند که ممکن است از ماسک نازک عبور کرده و فرد را بیمار کنند. نکته دیگر اینکه خود دستکش از دست آلوده‌تر است و می‌تواند بیماری را به افراد بیشتری را انتقال دهد. من وقتی از بیمارستان برمی‌گردم کفش خود را با ماده ضدعفونی تمیز کرده و در بالکن می‌گذارم. لباس‌هایم را در هوای آزاد می‌گذارم و دوش می‌گیرم. برای اینکه ناقل بیماری به خانواده‌ام نباشم.» او معتقد است بنابراین بهترین راه افزایش ایمنی بدن است. بعضی‌ها در رعایت بهداشت حساسیت به خرج داده و وسواس گرفته‌اند. در صورتی که آرامش می‌تواند ایمنی بدن را حفظ کند. وسواس کورتیزول را بالا می‌برد و همین ایمنی را کاهش می‌دهد.»

• مواد ضدعفونی خیرات می‌کنم

«روح‌الله‌ارجمندی» بازنشسته ارتش است اما اکنون روزهای خود را با تاکسی زردرنگش سپری می‌کند. بیشتر مسافران چهارراه تهرانپارس تا میدان امام حسین(ع) را جابه‌جا می‌کند. او راننده‌ای است که همه پروتکل‌های بهداشتی را رعایت می‌کند چراکه بیش از درآمدزایی، سلامت مسافران برایش اهمیت دارد. می‌گوید: «در هر مسیر رفت و برگشت ماشین را با ماده ضدعفونی‌کننده اسپری می‌کنم. بیش از ۳ مسافر هم سوار نمی‌کنم. مرتب فرمان را پاک می‌کنم چون وقتی کرایه می‌گیرم دستم اسکناس آلوده را لمس می‌کند.» او گله‌مند از بعضی از همکارانش متذکر می‌شود، بسیاری از راننده‌ها متأسفانه نکات بهداشتی را رعایت نمی‌کنند. ارجمندی می‌افزاید: «البته اگر منصفانه به ماجرا نگاه کنیم حق دارند. درآمدزایی‌شان آنقدر نیست که بخواهند روزانه این مقدار مواد ضدعفونی تهیه کنند.» راننده خوش‌ذوق محله سمنگان برای صرفه اقتصادی دست به ابتکار جالبی زده است. او می‌گوید: «هر هفته خیرات اموات شیرینی پخش می‌کردم. هزینه آن را مواد ضدعفونی می‌خرم. از دیگر دوستان و آشنایان هم خواسته‌ام خیرات و نذورات خود را در اختیار راننده‌های تاکسی یا اتوبوس واحد بگذارند. این‌طور هم سلامت مسافران تضمین می‌شود و هم اقدامی خدا پسند صورت می‌گیرد.»

• به سلامت دیگران هم توجه کنیم

«غلامرضا مظفری» پاکبان منطقه ۱۴ است. او هم مثل شهروندان دیگر از ماسک و دستکش استفاده می‌کند و اما این وسایل را کافی برای ایمن شدن از ابتلا به بیماری کرونا نمی‌داند. برای همین در جیبش یک اسپری ضدعفونی‌کننده دارد که بعد از اتمام کار دست‌های خود را تمیز می‌کند. می‌گوید: «الان در شرایطی هستیم که باید هوای همدیگر را داشته باشیم. شهروندان زیادی را می‌بینم که هنگام جارو کردن صورت خود را می‌پوشانند و سریع از مسیر جارو دور می‌شوند در صورتی که اگر لحظه‌ای با خود فکر کنند متوجه می‌شوند ما هم دوست نداریم خود را در معرض آلودگی قرار دهیم. بنابراین بد نیست همان‌طور که به بهداشت فردی خود توجه می‌کنند، به بهداشت شهر هم دقت نظر داشته باشند. بهترین‌کاری که می‌توانند انجام دهند اینکه حجم زباله‌های خود را کم کنند. یا زباله‌های خود را در کیسه‌های مقاوم قرار دهند. ریختن شیرابه در خیابان یا کوچه‌ها علاوه بر اینکه زحمت ما را چند برابر می‌کند، باعث می‌شود مستعدتر برای ابتلا به بیماری شویم. او به بهداشت فردی خود خیلی اهمیت می‌دهد و زدن ماسک را از واجبات زندگی خود می‌کند. مظفری دلخور از کسانی است که بدون زدن ماسک در خیابان‌ تردد می‌کنند می‌گوید: «ای کاش آدم‌های این شهر به غیرسلامت خود به سلامت دیگران هم فکر می کردند.»

• بهداشت را رعایت می‌کنیم و باقی با خداست

یکی دیگر از مشاغلی که میزان ابتلا به کرونا را زیاد می‌کند، بازیافت پسماند است که البته پسماندتر به مراتب خطرناک‌تر از پسماند خشک است. «فرید مشوقی» کارمند بازیافت خشک منطقه ۱۴ می‌گوید: «طبق آمار به دست آمده تعداد برخی از کارمندان سازمان بازیافت به بیماری کرونا مبتلا شده‌اند یعنی هر آن احتمال دارد یکی از ما به این بیماری گرفتار شویم.» او در ادامه می‌افزاید: «ما از دستکش و ماسک هم قبل از شیوع بیماری کرونا استفاده می‌کردیم. اما الان با دقت بیشتر موارد بهداشتی را رعایت می‌کنیم. در صورتی می‌توانیم از شر ویروس کوویدـ ۱۹ در امان باشیم که کمتر با زباله سروکار داشته باشیم. این مهم می‌طلبد که شهروندان تفکیک پسماند خشک و تر را در خانه انجام دهند. اما در عوض در این روزها بعضی از شهروندان کم لطف‌تر شده‌اند و مرتب زباله تولید می‌کنند و البته تفکیک هم نمی‌کنند.» مشوقی متذکر می‌شود بعد از پایان کار روزانه سریع دوش می‌گیرد و لباس‌هایش را می‌شوید. او می‌گوید: «من مرتب دست‌هایم را ضدعفونی می‌کنم. ماسک پارچه‌ای هم درست کرده‌ایم و بعد از استفاده آن را می‌شویم و اتو می‌کنم.» این کارمند بازیافت به شهروندان توصیه می‌کند: «چه خوب که ماسک و دستکش آلوده خود را در کیسه جداگانه بیندازند تا کمتر با آنها تماس داشته باشیم. کارمندان بازیافت کیسه‌های حامل دستکش و ماسک را جداگانه در مخازنی می‌ریزند که به آرادکوه منتقل می‌شود.»

• تحویل نان با همه قواعد بهداشتی

«موسی احمدی» نانوایی بربری دارد. او برای حفظ سلامت شهروندان در مغازه خود را بسته و از طریق دریچه کوچکی با مشتریان در ارتباط است. جلو در را طوری جانمایی کرده که مشتریان باید با رعایت فاصله اجتماعی در صف بایستند. احمدی می‌گوید: «نانواها در هیچ زمان تعطیلی ندارند. در برف و باران یا گرمای تابستان یا حالا که شیوع بیماری کرونا سلامت مردم را به خطر انداخته است. مردم باید نان بخرند و بخورند و ما هم باید نان بپزیم. بنابراین به جای فرار کردن از این بیماری چه خوب که نکات بهداشتی را رعایت کنیم. من هر روز صبح قبل از شروع کار مغازه‌ام را با مواد ضدعفونی اسپری می‌کنم. یک نفر مخصوص گرفتن وجه نقد یا کشیدن کارت است و با نان تماس ندارد. نان را هم شاطر به دست مشتری می‌دهد. بنابراین همه جوانب را رعایت کرده‌ایم.» احمدی از شهروندانی که ماسک نزده برای تهیه نان می‌آیند دلخور است و می‌گوید: «از آنجا که ارائه نان وظیفه من است. بنابراین تعدادی ماسک تهیه کرده و در نانوایی گذاشته‌ام هرکسی بدون ماسک جلو نانوایی بیاید اول به او ماسک می‌دهم و بعد نان می‌فروشم. البته این را هم بگویم ماسک هم‌فروشی است اما به قیمت دولتی.» 

• بی‌احتیاطی شهروندان مساوی با بیماری کارمندان بانک

شهرزاد گلزار، کارمند بانک است. او خود و دیگر همکارانی که در بانک فعالیت می‌کنند را همیشه در معرض خطر می‌بیند. می‌گوید: «امور بانکی از جمله مشاغلی است که همیشه باید به شهروندان خدمت‌رسانی کند. تعداد مراجعه‌کنندگان ما زیاد است. به‌خصوص روزهای اول ماه که بازنشستگان برای دریافت مستمری به اینجا می‌آیند.» او متذکر می‌شود کارمندان بانک به نوبه خود پروتکل‌های بهداشتی را رعایت می‌کنند اما متأسفانه به دلیل رعایت نکردن بعضی از شهروندان در معرض خطر هستند. او توضیح می‌دهد: «جلوی در بانک محلول ضدعفونی گذاشته شده و افراد باید با ماسک وارد شوند اما جلو گیشه که می‌رسند متأسفانه سر خود را نزدیک کرده و برای اینکه صدایشان راحت‌تر برسد ماسک را از جلو دهان برمی‌دارند. در این مدت تعدادی از همکاران ما بیمار شده و تعدادی هم از دنیا رفته‌اند. اگر بی‌احتیاطی برخی از شهروندان نباشد به نظرم بهتر می‌شود به این شرایط سخت کرونایی غلبه کرد.»

• ضد عفونی کردن دست مشتری‌ها

«مجتبی صداقت» صاحب سوپرمارکت صداقت، جلو پیشخوانش را پلاستیک کشیده و صندلی جلو در گذاشته که مشتری‌ها را وادار می‌کند یکی یکی وارد مغازه‌اش شوند. با ورود هر مشتری به دستش اسپری ضدعفونی می‌زند و بعد اجازه می‌دهد خرید کند. صداقت می‌گوید: «هر بار که جنس می‌آورم در قفسه‌ها می‌گذارم و همه را با مواد ضدعفونی‌کننده پمپی تمیز می‌کنم. هر مشتری که بخواهد وارد مغازه شود در صورت نداشتن ماسک اجازه نمی‌دهم وارد شود. اگر این کار را سوپرمارکت‌ها انجام دهند می‌توان گفت بیماری کنترل می‌شود. اما متأسفانه ما در جامعه شاهد چیز دیگری هستیم. در برخی فروشگاه‌های زنجیره‌ای یا سوپرمارکت‌ها افراد بدون رعایت فاصله اجتماعی در کنار هم می‌ایستند. خرید می‌کنند و دست به وسایل می‌زنند.» او خود به امور مشتری‌ها می‌رسد و فرد دیگری پشت دخل نشسته و حساب و کتاب می‌کند. صداقت معتقد است اگر هرکدام از شهروندان به سلامت خود اهمیت دهند خیلی زود می‌توان به این بیماری غلبه کرد. او می‌گوید: «باعث تأسف است بعد از این همه اطلاع‌رسانی هنوز بعضی از شهروندان این بیماری را جدی نگرفته‌اند.»