محمد رضا طالقانی: مـرام پهـلوان دستگیری ازهمسایه است

 همشهری آنلاین _ مرضیه موسوی:  «قبل از آغاز سال نو تا امروز یک پایش در مراکز خیریه بوده و یک پایش سر زدن به بیمارستان‌ها و کمک به تأمین نیازهای بیماران مبتلا به کرونا. می‌گوید: «این روزها همشهریان زیادی به من نیاز دارند و به همین دلیل با رعایت اصول بهداشتی و توصیه‌های پزشکان به سراغشان می‌روم. مثل ماه رمضان هر سال برنامه حمایت از خانواده‌های نیازمند را هم در برنامه‌های خودم دارم و از سر شب تا سحر مشغول رسیدگی به این امور هستیم. »

•  مشکلاتی که  تمامی ندارند

کودکی‌اش را با شب‌های ماه مبارک رمضان به یاد می‌آورد که همراه پدرش در کوچه‌پسکوچه‌های محله درخونگاه راه می‌رفتند و پدرش کت خود را روی بازوی فقیری می‌گذاشت که در گوشه خیابان خوابیده‌بود.  
محمدرضا طالقانی سال‌ها ساکن محله پاسداران است اما خود را «بچه‌محله درخونگاه» در بازار تهران می‌داند. او می‌گوید: «من در محله درخونگاه بزرگ شدم و سال‌ها شاهد زندگی سخت و پرزحمت مردم جنوب شهر بودم. وقتی به محله دیگری نقل مکان کردم هر روز خودم را در محله قدیمی سر می‌کردم. هر بار با دوستان و همسایه‌های جدید و مردمی که به من لطف داشتند به آنجا می‌رویم. مشکلات مردم محله‌های قدیمی تهران تمامی ندارد و تا جایی که از دستمان برآید برایشان کار انجام می‌دهیم. » 
عضو هیئت‌مدیره یا گروه خیّران ۱۸ انجمن مردم‌نهاد است و از وقتی به یاد دارد در کارهای عام‌المنفعه دستی داشته. سفیر بیماران نادر سازمان بهزیستی بوده و در هیئت‌های مذهبی و جمع خیّران از نیازهای آنها گفته است. طالقانی می‌گوید: «همیشه با خودم فکر می‌کنم اگر نتوانم دردی از همنوعم دوا کنم به هیچ دردی نمی‌خورم. چیزی که باعث اعتلای ماست نوع‌دوستی است و کمک به کرامت انسان‌ها. »

•  مرام پهلوانی 

دورهمی ماهانه با هم‌محله ای‌هایش سال‌ها برقرار است و در کنار جلسات هیئت به رفع مشکلات نیازمندان می‌پردازند؛ از آزاد کردن زندانیان تا کمک به تأمین جهیزیه یا هزینه درمان و... در همین دورهمی‌های دوستانه است که نیازمندان توسط افراد معتمد معرفی می‌شوند.  
طالقانی می‌گوید: «مهم‌ترین الگوی من برای مردم‌داری و کمک به نیازمندان مولایم علی(ع) است که روز و شب خود را برای کمک به نیازمندان و فقرا می‌گذراند. قبل از هر پهلوانی ما چنین الگویی در زندگی خود داریم. در دهه‌های گذشته پهلوانان زیادی هم با تأثیر از این رفتار ومنش دست نیازمندان را می‌گرفتند و به آنها کمک می‌کردند و به فکر آبروی مردم بودند؛ از تختی تا پوریای ولی. در گذشته این مرام و مسلک بیشتر در بین پهلوان‌ها و ورزشکاران دیده می‌شد. اما مرام پهلوانی این روزها دیگر مختص ورزشکاران نیست. هر انسانی وظیفه اخلاقی خود می‌داند که در این کارها پیشقدم شود و موضوع دست‌گیری از نیازمندان و مستمندان بین مردم به خوبی جا افتاده است. این را من در مراکز خیریه و انجمن‌هایی که با آنها فعالیت می‌کنم به خوبی می‌بینم. مردم در جایی که مسئولان برای آنها کم گذاشته‌اند و وظیفه خود را به درستی انجام نمی‌دهند وارد عمل می‌شوند و خودشان به کمک یکدیگر می‌روند. » 
به کمک دوستان خیرش، بسته‌های غذایی و پوشاک برای خانواده‌های نیازمند تهیه کرده و شب‌های ماه رمضان تا سحر مشغول توزیع این بسته‌ها هستند. از معیشت مردم آسیب‌پذیر می‌گوید که شرایط سخت‌تری هم پیدا کرده است: «از چند سال پیش تاکنون وضعیت معیشت مردم بسیار نگران‌کننده‌تر شده است. حالا شکاف طبقاتی خود را بیشتر نشان می‌دهد و افراد بیشتری برای کمک گرفتن به ما مراجعه می‌کنند.  
چه موضوعی ناراحت‌کننده‌تر از اینکه همنوع خود، همسایه و همشهری خودت را غرق در مشکلاتی ببینی که ریشه آن فقر است؟ ما هم تا جایی که از دستمان برآید به آنها کمک می‌کنیم. اولویت من همیشه رسیدگی و محبت به ایتام و تأمین نیازها و مایحتاج آنهاست. زیرا در قرآن به صراحت ذکر شده که باید به این افراد توجه کرد. با این حال مردم دیگر و به‌خصوص بیماران را هم درمی‌یابیم و تا جایی که از دستمان برآید به آنها کمک می‌کنیم. »

• شوخی اینروزها، هنوز کرونا نگرفته‌ای؟  

این روزها یک پایش در برنامه‌های تلویزیونی و یک پایش در بیمارستان‌ها برای سر زدن به بیماران نیازمند است. می‌گوید: «بدون ماسک و دستکش از خانه بیرون نمی‌روم. اما نمی‌توانم در این روزها که هموطنانم بیشتر از هر زمان دیگری به من نیاز دارند در خانه بمانم. » 
این روزها شوخی تکراری را از زبان دوستان و آشنایان و مردمی که با آنها روبه‌رو می‌شود می‌شنود: «برخلاف بسیاری از مردم که در روزهای کرونا خود را در خانه حبس کرده‌اند، من برنامه‌کاری و شخصی فشرده‌ای دارم. برای اینکه مردم در خانه پابند شوند باید برنامه‌های تلویزیونی تولید و آنها را سرگرم کرد. به همین دلیل حضور من در برنامه‌های تلویزیونی مختلف بیشتر شده است.  
از طرفی دیگر ساعات روز را به خیریه‌ها سر می‌زنم. این چند وقت خیلی‌ها وقتی مرا می‌بینند می‌پرسند: تو هنوز کرونا نگرفته‌ای؟ من هم با خنده جوابشان را می‌دهم و می‌گویم: توصیه‌های بهداشتی برای بیرون آمدن از خانه را کاملاً رعایت می‌کنم و امیدم به خداست تا مرا از این بیماری، حفظ و کمک کند تا بتوانم خدمتگزار مردم باشم. » 
جلسه‌های ماهانه‌ای در خانه خود به همراه همسایه‌ها و اهالی محله دارد و در آن از حال هم باخبر می‌شوند. مشکلات ساختمان را حل می‌کنند و اگر گرهی در کار همسایه‌ای ایجاد شده باشد آن را به کمک هم برطرف می‌کنند.  
طالقانی رضایت همسایه را مهم‌ترین اصل در زندگی محلی می‌داند و می‌گوید: «از سال‌های کودکی که در محله درخونگاه زندگی می‌کردیم آداب همسایه‌داری را از پدرم یاد گرفتم. محله بخشی از ما بود و دغدغه هم‌محله ای‌ها مشکل و دغدغه‌ای بود که پایش به خانه هم باز می‌شد و همه با کمک یکدیگر آن را حل می‌کردیم. در آن محله فقیر و غنی کنار هم زندگی می‌کردند. در یک گذر هم کارگران بازار بودند و هم کسبه‌ای که دستشان به دهانشان می‌رسید. همه مشکلات در همان جمع محله حل می‌شد و همه نسبت به یکدیگر احساس مسئولیت می‌کردند. من در چنین خانواده و محله‌ای زندگی کرده‌ام و این سبک از زندگی را هرکجا که می‌روم با خود همراه دارم. به همین دلیل همیشه جلسه‌های ماهانه‌ای با همسایه‌ها در خانه من برگزار می‌شود. همسایه‌ها مرا امین خود می‌دانند و برای کمک به نیازمندان همراه من هستند. من اوقات فراغتم در خانه را به آب دادن به باغچه مقابل خانه می‌گذرانم و حیاط را آب و جارو می‌کنم و به امور ساختمان رسیدگی می‌کنم. همه اینها به این دلیل است که می‌خواهم با همسایه‌ها در ارتباط باشم. اعتماد و ارتباط ما به قدری خوب و صمیمی شده که کارها را به همدیگر می‌سپاریم و برای شناسایی افراد نیازمند به همدیگر تکیه می‌کنیم. »
 

• برای ورزش در خانه نیازی به داشتن یک باشگاه مجهز خانگی نداریم

قرنطینه در روزهای کرونا را فرصت خوبی برای کتاب خواندن و ورزش کردن می‌داند و رسیدگی به کارهایی که قبلاً وقت چندانی برای انجام آن نمی‌گذاشتیم.  
طالقانی می‌گوید: «از نزدیکان و آشنایان شنیده‌ام که در این روزها بیشتر از قبل به فکر سلامتی خود هستند و حالا که فرصت بیشتری برای در خانه ماندن دارند، بیشتر از قبل ورزش می‌کنند. حالا که موضوع سلامتی ما در میان است ورزش می‌تواند کمک زیادی به ما کند و ما با ورزش بدنمان را قوی‌تر می‌کنم. حالا که کرونا سلامتی ما را نشانه گرفته بهترین راه این است که روی تقویت قوای جسمانی خودمان سرمایه‌گذاری کنیم. نشاطی که از ورزش حاصل می‌شود افسردگی را از ما دور می‌کند و می‌توانیم روزهای سخت را با حال بهتری پشت سر بگذاریم. » 
از نقش رسانه‌ها در گسترش ورزش همگانی می‌گوید که این روزها باید پررنگ‌تر خود را نشان می‌داد و برنامه‌های منظم ورزش در خانه را با مردم تمرین می‌کرد: «ورزش و نرمش‌های ساده‌ای هست که افراد می‌توانند با انجام حرکات آن قدرت جسمانی خود را بالا ببرند. برای ورزش در خانه نیازی به داشتن یک باشگاه مجهز خانگی نداریم. کافی است چند حرکت ورزشی را درست و صحیح یاد بگیریم و انجام دهیم. خوشبختانه فضای مجازی تا حدودی به ما اجازه یاد گرفتن این حرکات ورزشی را می‌دهد. یکی از بهترین سرگرمی‌ها در این روزها خواندن کتاب است. فرقی نمی‌کند به چه موضوعی علاقه داریم؛ می‌توانیم خیلی آسان نسخه کاغذی یا دیجیتال آن را تهیه کنیم و غرق در دنیای کلمه‌ها شویم و از خواندن لذت ببریم. »