به گزارش خبرگزاری فرانسه ایجاد این منطقه سبز که بزرگترین منطقه از این نوع در جهان شمرده شده است، آخرین اقدام برای بهبود کیفیت زندگی 7.5 میلیون نفری است که در ناحیه لندن بزرگ به مساحت 1577 کیلومتر مربع است.
کامیون‌های قدیمی با موتور دیزلی، ماشین‌های کاراوانی، و ماشین‌های حمل اسب که وزنی بیش از 12 تن داشته باشند و معیارهای اتحادیه اروپا در مورد دود خروجی را نداشته باشند، باید هنگام ورود به ناحیه‌ای که تقریبا درون شعاع اتوبان M25 لندن قرار دارد، این عوارض را بپردازند.
اتوبوس‌ها، کامیون‌های کوچکتر، وانت‌ها و مینی‌بوس‌هایی که استانداردهای اروپایی را نداشته باشند، با گسترش این طرح در دو سال آینده مجبور خواهند شد این مبلغ را بپردازند.
پنج سال پیش یک برنامه پرداخت عوارض جاده‌ای برای رانندگانی که می‌خواستند وارد بخش مرکزی لندن شوند، به اجرا درآمد که حامیان آن می‌گویند باعث کاهش ازدحام ماشین‌ها و افزایش استفاده از وسائل نقلیه عمومی و دوچرخه‌سواری در این منطقه شده است.
پشتیبانان این آخرین برنامه ضد آلودگی هوا در لندن مدعی هستند که این طرح تا سال 2012باعث 16 درصد کاهش ورود زیانبارترین دودهای ماشین‌ها به هوای آلوده‌ترین مناطق خواهد شد و هزینه‌های بهداشتی به خصوص ناشی از بیماری‌های تنفسی را به اندازه 250 میلیون پوند خواهد کاست.
امید بر این است که این عوارض سنگین و تهدید جریمه‌‌های تا حداکثر 1000 پوند برای افرادی که از پرداخت آن طفره روند، شرکت‌های باربری را به روزآمد کردن یا تغییردادن وسائل نقلیه قدیمی‌شان ترغیب کند.
کن لیوینگستون، شهردار لندن در ماه مه سال گذشته هنگام تصویب این طرح گفت: "در یک شهر جهان مدرن، مردم باید فرصت زندگی و کار بدون هراس از مسموم بودن هوایی که تنفس می‌کنند را داشته باشند."
سازمان حمل و نقل لندن (TfL) که مسئول شبکه حمل ونقل پایتخت انگلیس است، اعتقاد دارد که دو سوم کامیون‌ها و نیمی از همه اتوبوس‌های شهر مجبور به پرداخت این عوارض نخواهند بود، زیرا از هم اکنون با معیارهای اتحادیه اروپا برای دود خروجی تطبیق دارند.
در مقابل "انجمن حمل و نقل باری" (FTA) وید این طرح موفقیت بسیار ناچیزی خواهد داشت که به خاطر استاندارهای سختگیرانه اتحادیه اروپا است.
گوردون تلینگ، رئیس سیاست گذاری لندن در این انجمن معتقد است : "این طرح به معنای آن است که لندنی‌ها و کامیون‌داران بهای هنگفتی – حدود یک چهارم میلیارد پوند- برای یک بهبودی جزئی در کیفیت هوا بپردارند."
او گفت: "بزرگترین منبع آلودگی هوای ناشی از ترافیک در لندن ماشین‌های سواری هستند و این طرح آنها را در بر نمی‌گیرد."
جنی جونز عضو شورای شهر لندن از حزب سبز انتقادات FTA را رد کرد و گفت: "من مقدار کم بهبود یافتن هوا اهمیت نمی‌دهم. من لندنی هستم. من مجبورم این هوا را تنفس کنم. من می‌خواهم این هوا به هر مقدار پاک‌تر باشد."
"این طرح به همان اندازه لایحه هوای پاک در سال 1956 اهمیت دارد که به توقف سوزاندن زغال‌سنگ حکم کرد."
"برای شهری که موضوعات زیست‌محیطی اهمیت می‌‌دهد، خجالت‌آور است که ما هنوز این همه با مقررات اروپایی دراین مورد فاصله داشته باشیم."
جنی بیتز یک فعال لندنی در گروه "دوستان زمین" هم طرح لیوینگستون، شهردار لندن را "گامی جسورانه" خواند اما از او خواست پیش‌تر برود و ماشین‌های سواری را نیز مشمول این طرح کند تا کیفیت هوا در همه جا و نه تنها در مسیرهای مورد استفاده وسائل نقلیه سنگین بهبود پیدا کند.
