اما وقتی صحنه‌ها گویاتر از آن بود که بتوان انکار کرد، در نهایت پذیرفتند که اشتباهی رخ داده است. حقیقت غیر از این بود. نسل‌کشی و پاکسازی قومی، سیاست رسمی اسرائیل در سرزمین‌های اشغالی است.
صهیونیست‌ها می‌گویند اگر فلسطینی نباشد مسئله‌ای به نام فلسطین هم نخواهیم داشت. غالب شهدا و مجروحین نوجوان فلسطینی، کسانی هستند که از ناحیه سر و سینه هدف قرار گرفته‌اند.
اول اردیبهشت امسال، بشری ناجی دختر 16ساله فلسطینی به همراه مادر و 2 خواهرش در کنار پنجره خانه شان در اردوگاه جنین نشسته بودند. ساعت 9 شب بود. نیروهای اسرائیلی ناگهان برای یک آزار شبانه دیگر وارد خیابان‌ها می شوند.
همه می ترسند و برای مخفی شدن به آشپزخانه پناه می برند. نیروهای مسلح اسرائیلی را می دیدند که در خانه‌ها را با لگد می شکستند و وارد خانه‌ها می شدند.
بعد از مدتی دلشوره به سراغ بشری می آید. فردا امتحان سختی دارد و هنوز مقدار زیادی از درسهایش باقی مانده است. بشری به اتاق بر می گردد، دفترش را بر می‌دارد و مشغول درس خواندن می شود. در اتاق راه می‌رود و درسهایش را زمزمه می کند.
ناگهان نوری نارنجی رنگ را روی صورتش می بیند. چند لحظه بعد یخچال صدای عجیبی می کند. مادر متوجه فرو رفتن یک گلوله خونین در بدنه یخچال می شود. به اتاق می دود تا بشری را ببیند. بشری غرق در خون روی زمین افتاده بود.
گلوله دقیقاً از وسط پیشانی بشری وارد و از پشت سرش خارج شده بود. بشری اما هنوز دفترش در دستش بود. او فردا امتحان سختی داشت.
چند روز بعد سازمان بین المللی حمایت از حقوق کودکان گزارش خود در مورد یکی دیگر از کودکان بی گناه فلسطینی را منتشر کرد. تحقیق آنها از همسایه‌ها و شاهدان نشان می‌داد که سربازان اسرائیلی بشری را از طبقه دوم ساختمان روبه‌رو هدف قرار دادند.
همه شاهدان نور نارنجی رنگ لیزر سلاح را از طبقه دوم دیده بودند. سرباز اسرائیلی انگار می‌خواسته دقت سلاح جدیدش را امتحان کند. راحت روی مبل خانه نشسته، با سلاح لیزری‌اش نشانه گیری کرده و بعد ... یک کودک دیگر فلسطینی به راحتی کشته شده است.
کودکان بی پناه
کودکان و نوجوانان زیر 17 سال فلسطینی حدود 50 درصد جمعیت کرانه باختری و نوارغزه را تشکیل می‌دهند. امنیت برای آنها معنایی ندارد. هر لحظه از زندگی آنها دلهره است. در راه مدرسه صدای هر انفجار آنها را به فکر خانه شان می‌اندازد.
در هر جایی ممکن است کشته شوند. آمار سازمان‌های حمایت از کودکان نشان می‌دهد که حداقل 20 درصد از کشته شده‌های هر روزه در نوار غزه و کرانه باختری بچه‌های زیر 17 سال هستند.
آنها در موقع رفتن به مدرسه، خرید و یا هنگام بازی کشته می شوند. سازمان‌های حمایت از حقوق کودکان از سال 2000 تا اول سال 2007 توانسته‌اند کشته‌شدن حداقل 882 کودک فلسطینی را به وسیله آتش مستقیم نیروهای رژیم صهیونیستی ثبت کنند. 20 درصد از آنها زیر 12 سال سن داشتند.
30درصدشان 13 تا 15ساله بودند و نیمی از آنها هم 16 یا 17 سال سن داشتند. بزرگترین گناه این بچه‌ها پرتاب سنگ به تانک‌های اسرائیلی بوده است.
گسترش اسارت کودکان
علاوه بر این، کودکان فلسطینی در خانه و یا در خیابان‌ها امنیت ندارند و ممکن است هر لحظه توسط نیروهای رژیم صهیونیستی ربوده شوند. این روزها اسارت بچه های 13-14ساله جزء برنامه‌های عادی رژیم صهیونیستی است و هر روز وسیع‌تر می شود. هر روز تعداد زیادی از کودکان در عملیات جست‌وجوی منازل فلسطینی‌ها ربوده می شوند.
یوسف صبارنه اسیر 14ساله فلسطینی که مدت 2 ماه را در زندان‌های رژیم صهیونیستی به سر برده است درباره اوضاع زندان‌های رژیم صهیونیست به خبرنگار واحد مرکزی خبر می‌گوید: مسئولان صهیونیستی زندان عتسیون فقط روزی یکبار به ما اجازه می‌دادند از سلول‌های خود خارج شویم.
زندانبانان صهیونیست با اسیران برخوردی غیرانسانی داشتند و ناگهان با زدن ضربات شدید به درب سلول‌ها سعی می‌کردند بچه‌ها را بترسانند. گاهی نیز اسیران را می‌زدند و آنها را تهدید می‌کردند.
هیثم بکر 15 ساله هم که سه ماه در زندان‌های رژیم صهیونیستی اسیر بوده می گوید: کودکان فلسطینی در وضع متفاوت با سایر کودکان جهان به سر می‌برند، این کودکان زیر ظلم و ستم اشغالگران صهیونیست زندگی می کنند. هر روز برای رفت و آمد در خیابان‌ها دلهره دارند. نه می‌توانند به مسجد بروند و نه به مدرسه.
بچه‌های فلسطینی هر وقت از خانه خارج می‌شوند، با شنیدن هر صدای انفجاری بیم دارند که خانه‌شان با خاک یکسان شده باشد. بنابراین برای کودک فلسطینی، امنیت معنایی ندارد.
آمارها نشان می دهد که تنها در سال 2006، 2هزار کودک فلسطینی توسط نیروهای اسرائیلی ربوده و اسیر شده‌اند. کودکان فلسطینی که مدتی را در اسارت به سر برده‌اند خبر از روش‌های مختلف شکنجه بچه‌ها در زندان‌های رژیم صهیونیستی داده‌اند.
ساده ترین نوع شنکجه این بوده است که ساعت‌های طولانی دست‌ها و پاهایشان به صندلی بسته شده و بدون آب و غذا رها می‌شدند. علاوه بر این ضربه به نقاط مختلف بدن به ویژه سر، ایستاده نگه داشتن طولانی، محرومیت از خواب، ریختن آب سرد و یا داغ روی سر کودکان درهنگام بازجویی و استفاده از سلول‌های انفرادی مواردی هستند که در زندان‌های اسرائیل در مورد کودکان اجرا می شود و توسط سازمان های بین المللی گزارش شده‌اند.
بچه هایی که حق ندارند
در 27 مهرماه امسال و در روز حرکت جهانی علیه خشونت کودکان فلسطینی با برپایی تجمع و تظاهرات خواستار مبارزه سازمان های بین المللی با رژیم اسرائیل شدند. آنها در این تظاهرات از سازمان های حمایت از حقوق کودکان خواستند که آنها هم حقوقی مثل بچه های دیگر جهان داشته باشند.
عبدالله عطوات، معاون جمعیت حمایت حقوق کودکان لبنان می گوید: کودکان فلسطینی در جهان عرب رتبه نخست را بین هم سن و سالان خود دارند که حقوقشان مورد تعرض قرار می‌گیرد. کودکان فلسطینی گرفتار مشکلاتی هستند که ناشی از اقدام‌های دشمن اشغالگر صهیونیستی است.
جرج ابوزلف رئیس جنبش جهانی دفاع از حقوق کودکان شاخه فلسطین هم با ارسال نامه‌ای به کمیته جهانی حقوق کودک در سوئیس اعلام کرده است که حمله‌های هوایی و زمینی نیروهای نظامی رژیم صهیونیستی همچنان عامل اصلی کشتار کودکان فلسطینی است.
اما بیشتر سازمان های بین المللی در مقابل این جنایت‌ها سکوت کرده‌اند. ارتش اسرائیل به هیچ ماده و بندی در مورد حقوق کودکان و حمایت از آنها پایبند نیست. آنها به هیچ اصولی پایبند نیستند و فعالیت سازمان های حمایت از حقوق کودکان هم اثر چندانی نداشته است.
کشورهای دیگر هم به‌طور رسمی در این مورد فعالیتی نمی کنند. همان طور که به هشدارهای سازمان هایی مثل صلیب سرخ جهانی در مورد وضعیت بحرانی مناطق فلسطینی توجهی ندارند.
کمیته بین المللی صلیب سرخ به تازگی در گزارشی با اشاره به وضعیت مناطق فلسطینی اعلام کرد: فلسطینی های ساکن سرتاسر مناطق اشغالی فلسطین، نوار غزه و کرانه باختری برای انجام کارهای عادی روزمره خود با مشکلات فراوانی روبه‌رو هستند.
آنها حتی از انجام کارهایی که برای برطرف کردن اساسی ترین نیازهای زندگی ضروری است محروم هستند. مناطق فلسطینی هم اکنون با یک بحران انسانی روبه‌رو است، زیرا هر روزه میلیونها نفر از کرامت انسانی خود محروم می شوند. هیچ چیز برای فلسطینی‌ها قابل پیش بینی نیست.
قوانین هر روز بدون هیچ اطلاع یا توضیحی تغییر می کند. آنها در محیطی قراردادی زندگی می کنند و همواره باید خود را با شرایطی که از کنترل آنها خارج بوده و آنها را بیش از پیش محدود می کند منطبق کنند.
در این میان مشخص نیست بر سر بچه‌ها چه پیش می آید. کودکانی که با ترس و دلهره بزرگ می‌شوند و هیچ وقت از حقوق عادی کودکان دیگر برخوردار نمی شوند. همین الان مشخص نیست تک تیراندازهای اسرائیلی پیشانی کدام کودک فلسطینی را به خونسردی نشانه گرفته‌اند.
اینجا کودکی معنا ندارد
اتاق و دفتر خونین بشری ناجی، دختر 16ساله‌ای که در هنگام درس خواندن به‌وسیله شلیک تک تیرانداز اسرائیلی از ساختمان روبرو کشته شد.
آمار سازمان های حمایت از کودکان نشان می دهد که حداقل 20 درصد از کشته شده‌های هر روزه در نوار غزه و کرانه باختری بچه های زیر 17 سال هستند.
سازمان های حمایت از حقوق کودکان از سال 2000 تا اول سال 2007 توانسته‌اند کشته شدن حداقل 882 کودک فلسطینی را به وسیله آتش مستقیم نیروهای رژیم صهیونیستی ثبت کنند.
20 درصد از آنها زیر 12 سال سن داشتند. 30 درصدشان 13 تا 15 ساله بودند و نیمی از آنها هم 16 یا 17 سال سن داشتند. بزرگترین گناه این بچه‌ها پرتاب سنگ به تانک‌های اسرائیلی بوده است.
علاوه بر این ربودن بچه‌ها و نوجوان‌های فلسطینی جزو برنامه عادی نیروهای اسرائیل به‌شمار می‌رود.
