منتقدان بسیاری در مقابل محدودیت سرعت اینترنت در ایران به صف ایستاده‌اند و با نشان دادن آمارهای جهانی و نسبت رشد کند پیشرفت تسهیلات اینترنتی در ایران انتقاد می‌کنند.
در مقابل، عملاً استفاده از این سرویس اینترنت به‌صورت کاملاً رسمی‌و قانونی، محدود شده است.
برآوردها حاکی است در حال حاضر حدود 90 درصد از کاربران اینترنت در ایران از سیستم معمولی اتصال به اینترنت از طریق خط تلفن یا همان شماره‌گیری (Dial Up) استفاده می‌کنند که سرعت آن رسماً حدود 50 کیلوبیت در ثانیه است اما به گفته برخی کارشناسان عملاً گاهی به کمتر از 10 کیلوبیت در ثانیه می‌رسد که با آن حتی نمی‌توان پیام‌برهای اینترنتی(مسنجر) را هم باز کرد.
با این حساب که مردم اغلب کشورهای اروپایی و برخی از کشورهای آسیای دور و آمریکا از اینترنتی بین 512 کیلوبیت تا یک الی 3 مگابیت در ثانیه استفاده می‌کنند، سرعت اینترنت در ایران بین 10 تا 60 برابر کمتر از کشورهای آسیای دور، اروپا و آمریکاست.
این در حالی است که به نوشته خبرگزاری دولتی ایرنا، در خوشبینانه‌ترین حالت فقط 100 هزار کاربر اینترنت پرسرعت(ADSL) در کشور وجود دارد که در مقایسه با تعداد کل کاربران رقم ناچیزی است.
در میان تمامی این قضایا به تازگی مبحث جدید دیگر نیز با مباحث قبلی آمیخته شده که می‌تواند نقطه عطفی برای بالا بردن سرعت و ضریب نفوذ اینترنت در ایران باشد.
وای مکس (Wimax) فناوری خارق‌العاده‌ای است که برای نسل جوان و مشتاقان اینترنت در ایران بسیار جذاب خواهد بود. البته این تکنولوژی هم مانند فناوری‌های جدید دیگر با وجود امکانات خوب، ضررهایی هم برای انسان‌ها دارد.
مضراتی مانند آنتن‌های BTS و مشکلات امواج الکترومغناطیسی، در آنتن‌های وای مکس نیز وجود دارد. البته دامنه و فرکانس عادی این آنتن‌ها مضر نیست ولی بسیاری از شرکت‌ها برای بالا بردن برد، فاصله، سرعت و قدرت آنتن‌های وای مکس از دستگاه‌های بوستر (کمکی) استفاده می‌کنند که باعث تشدید فرکانس آن‌ها می‌شود و چنین فرکانسی تأثیرات جبران ناپذیری بر روی سیستم‌های عصبی و بدن انسان می‌گذارد.
با این حال از ورود تکنولوژی وای‌مکس باید خوشحال بود، شاید بتوان برای یک بار هم که شده شهد شیرین اینترنت پرسرعت و بدون قطع شدن را در ایران چشید.
وای مکس چیست؟
Wimax (مخففWorldwide Interoperability for Microwave Access ) در واقع سیستم ارتباطی و دیجیتالی بی سیم است که جایگزینی برای شبکه‌های بی‌سیم نواحی شهری در نظر گرفته می‌شود. WiMAX می‌تواند دستیابی به بی‌سیم باند پهن را فراهم سازد (BWA) که تا 50 کیلومتر برای ایستگاه‌های ثابت و 5 تا 15 کیلومتر برای ایستگاه‌های سیار را پوشش می‌دهد.
در مقایسه، استانداردهای شبکه‌های بی‌سیم محلی برای سیستم Wi-Fi در اکثر حالت‌ها تنها 30 تا 100 متر را پوشش می‌دهند. با WiMAX، سرعت داده‌ها در شبکه‌هایی مانند Wi-Fi به سادگی پشتیبانی می‌شود، اما موضوع تداخل امواج کاهش می‌یابد.
WiMAX بر روی هر دو فرکانس‌های مجاز و غیر مجاز قابل اجراست که بدین وسیله محیطی تحت کنترل فراهم ساخته و الگوی اقتصادی قابل رشدی را برای امواج قابل حمل بی‌سیم ایجاد می‌سازد. البته WiMAX می‌تواند برای شبکه‌های بی سیم دقیقاً به طور مشابهی با پروتکل‌های رایج Wi-Fi مورد استفاده قرار گیرد.
WiMAX نسل دوم پروتکلی است که استفاده مؤثرتری از پهنای باند و جلوگیری از تداخل امواج را امکان‌پذیر ساخته و امکان سرعت‌های داده بالاتری بر روی مسافت‌های طولانی‌تر ممکن می‌سازد.
با این اوصاف، به زودی WiMAX اصطلاح شناخته شده‌ای برای توصیف دستیابی اینترنت بی‌سیم در سرتاسر دنیا خواهد شد.
البته در پیاده سازی WIMAX معمولاً کل یک شهر تحت پوشش سرویس اینترنت آن قرار نمی‌گیرد. چرا که هزینه استفاده از سرویس‌های بی‌سیم به نسبت سایر سرویس‌های موجود بسیار بالاتر است، اما استفاده یک ایستگاه WIMAX در یک شهر بسیار قابل قبول‌تر از راه اندازی ایستگاه‌های فراوان Wi-Fi جهت استفاده کاربران سیار است.
به همین دلیل، در برخی از شهرها که راه اندازی سرویس‌های بر روی کابل هزینه‌های بالایی را می‌طلبد، شرکت‌های ارائه دهنده به استفاده از این تکنولوژی روی آورده‌اند.
مزیت فوق‌العاده این سیستم، این است که این امکان را به کاربران می‌دهد که از اینترنت خود به صورت سیار استفاده کنند. علاوه بر این در برنامه‌های آینده این تکنولوژی استفاده از سرویس‌هایی همچون VOIP نیز گنجانده شده است که ممکن است این تکنولوژی را به یکی از رقبای سیستم موبایل کلاسیک تبدیل کند.
شبکه جهانی
هدف نهایی تمامی‌شبکه‌های محلی، ایجاد یک شبکه جهانی است. این شبکه تقریباً همانند شبکه‌های موبایل امروزی فعالیت می‌کند که در آن کاربران به نقاط مختلف سفر می‌کنند اما در همه نقاط امکان استفاده از سرویس اینترنت پرسرعت را دارند.
این شبکه علاوه بر سرعت بالا، این امکان را به کاربر می‌دهد که در حال حرکت و در تمامی‌نقاط به اینترنت متصل باشد.
حداکثر تا دوسال آینده تکنولوژی WIMAX در نوت‌بوک‌های CEntrino تعبیه خواهد شد و به این ترتیب از سال 2008 باید منتظر تغییرات گسترده‌ای در شکل دسترسی به اینترنت خواهیم بود. فناوری جدیدی که البته معلوم نیست ما چقدر در استفاده از آن تعلل کنیم.
همان‌طور که سیستم ADSL سال‌هاست که در همه‌جای دنیا مورد استفاده است و ما هنوز تردید داریم که اصولاً چیز خوبی است یا نه!
