درواقع اگر بخواهیم بهتر آن‌ها را توضیح دهیم باید بگوییم که این‌ها روبات‌هایی در اندازه‌های بسیار کوچک هستند که در علم پزشکی کمک زیادی به ما خواهند کردند.
«نانوروبات» به روبات‌هایی گفته می‌شود که در مقیاس نانو، یعنی 10 به توان منهای 9 متر ساخته شده‌اند. (نانو یک میلیاردم متر است.) این روبات‌ها به‌خاطر اندازه‌ی کوچکی که دارند در علم پزشکی مورد بحث و بررسی زیادی قرار گرفته‌اند چرا که می‌توانند وارد پوست و رگ شوند و کارهایی را انجام دهند که بدون آن‌ها انجامشان راحت نیست.
مثلاً نانو روباتی که شبیه قفس است، 100 میکرون طول و یک میکرون عرض دارد. کار این روبات حمل دارو درون بدن است. یعنی پزشک، ماده‌ی موردنیاز را روی آن قرار داده و آن را وارد بدن می‌کند. روبات به قسمتی از بدن مثل چشم یا مغز می‌رود و دارو را تحویل می‌دهد! به نظر خیلی باشعور می‌رسد، درست مثل یک پزشک متحرک، نه؟
این روبات‌ها در خون شنا می‌کنند و به سمت جایی که باید می‌روند. اما همان‌طور که می‌دانید هیچ چیز به خودی خود حرکت نمی‌کند و به انرژی نیاز دارد. این روبات‌ها موتورهای بسیار کوچکی دارند که به کمک میدان‌های مغناطیسی هدایت می‌شوند.
زمان زیادی از ساخت این روبات‌های حساس و پیچیده نمی‌گذرد، برای همین باید منتظر باشیم تا دانشمندان علم نانو در این
زمینه توضیح‌های بیش‌تری ارائه کنند.
از وظایف دیگر نانوروبات‌ها ترمیم بافت‌هاست. با یک تزریق می‌توان تعدادی از آن‌ها را وارد خون کرد. این نانوروبات‌ها وقتی وارد خون شدند، به سمت عضو مورد نظرمی‌روند تا به ترمیم آن بخش بپردازند. به این ترتیب می‌توانند میکروب‌ها و سلول‌های بیمار را از بین ببرند، بدون این که سلول‌های سالم آسیب ببینند. هم‌چنین نانوروبات‌ها قادرند در تشخیص بیماری هم به پزشکان کمک کنند. با نصب یک دوربین سر روبات و روانه کردن آن به بخش موردنظر، پزشک می‌تواند آن قسمت را ببیند و درباره‌ی آن نظر بدهد و حتی آن بخش را عمل کند!
