آخر این پنجه‌بوکس‌های پلاستیکی نه برای خونین ومالین کردن حریف، بلکه برای نوشتن ساخته شده‌اند.
بله شاید میکروکیبوردها یا همان کیبوردهای مینیاتوری بتوانند تا حدی مشکلات کوچک بودن صفحه کلیدها را حل کنند، اما اگر یک خلبان درحال پرواز باشد چه؟ یا یک سرباز در حال انجام عملیات نظامی؟ «تانجا شولتز» و دانشجویش «کریستوف آما»، سعی کرده‌اند مشکل چنین افرادی را حل کنند. آن‌ها به‌خاطر ابداع شگفت‌انگیزشان در آلمان، برنده‌ی جایزه‌ی 81هزاری تحقیقات گوگل شدند.
این دو دانشمند علوم کامپیوتر دستکشی طراحی کرده‌اند که می‌تواند در هوا بنویسد، به‌طوری که متن نوشته شده در نمایش‌گر خوانده شود. آن‌ها اسم این دستکش را «هوانویس» گذاشته‌اند. تا پیش از این، تمام دستگاه‌های حرکتی تعاملی انسان و رایانه بر مبنای دوربین بود. چیزی شبیه به کینکت «ایکس‌باکس» یا دستگاه‌های مرتبط به کنسول‌های دیگری مانند نینتندو یا سونی. اما اختراع این دو دانشمند از آن جهت برجسته است که در آن برای ردیابی و ثبت حرکت‌ها از هیچ دوربینی استفاده نشده است.
این دستکش به کمک چند حس‌گر، شتاب‌سنج و ژیروسکوپ یا حس‌گر سرعتِ زاویه می‌تواند سیگنال‌ها را ضبط کند و از طریق بلوتوث به رایانه یا تلفن هوشمند بفرستد. در آن‌جا این سیگنال‌ها به متن تبدیل می‌شوند و روی صفحه‌ی نمایش (مونیتور) به نمایش در می‌آیند. از نکات مهم این سیستم شناسایی روش‌های مختلف در افراد مختلف است و بیش از 8000 کلمه در فرهنگ‌نامه‌ی خود جای داده است.
کریستوف آما در این باره می‌گوید: «هرشخصی طرز نوشتن یا دست‌خط منحصر به‌فردی دارد، همان‌طور که دست‌پخت یا طرز راه رفتن متفاوتی دارد. این دستگاه قادر است طرز نوشتن‌های مختلف را تشخیص دهد و متن‌ها را با ضریب خطای 11درصد بنویسد. البته با شخصی‌سازی این سیستم می‌توان ضریب خطای آن را به سه‌درصد رساند.»
این دستکش هم‌چنین می‌تواند ملحق مناسبی برای عینک‌های هوشمند باشد و در دنیای رو به پیشرفت فناوری، ابزار افزونه‌ای مناسبی برای متصل شدن به سیستم‌های غیرلمسی باشد.
