پژوهش‌ها مدت‌هاست نشان داده‌اند که ضربه یا تروما به سر – چیزی که هیچ بوکسوری در طول سال‌ها نمی‌تواند از آن اجتناب کند-فرد را در معرض آسیب دائمی مغز قرار می‌دهد.
سلول‌های مغزی معمولا (بر خلاف سلول‌های دیگر بدن) نمی‌توانند خودشان را ترمیم کنند، بنابراین سلول‌های عصبی آسیب‌دبده باقی می‌مانند.
انجمن پزشکی آمریکا و انجمن پزشکی بریتانیا هر دو به استناد آمار آسیب‌های مغزی در بوکسورهای حرفه‌ای خواستار ممنوعیت آن هستند.
اکنون یک بررسی که قرار است در پنجاه و نهمین اجلاس آکادمی متخصصان مغز و اعصاب آمریکا ارائه شود، نشان می‌دهد که بوکس آماتور هم خطر آسیب مغزی را می‌افزاید.
پژوهشگران برای یافتن شواهد، مایع مغزی- نخاعی - مایعی که مغز را در مقابل ضربات و تغییرات ناگهانی فشار محافظت می‌کند- برای اندازه‌گیری مواد شیمیایی معینی مورد بررسی قرار داده‌اند.
این بررسی نشان‌دهنده بالا رفتن شاخص‌هایی بود که بیانگر آسیب مغزی پس از یک دور بوکس هستند.
ستاره بوکس جهان محمد علی به بیماری پارکینسون مبتلا شده است، اختلالی در دستگاه عصبی که ناشی از تحلیل‌رفتن گروهی از سلول‌های مغز است که در حرکت ارادی دخیل هستند.
البته شواهد قطعی در دست نیست که بیماری علی که با لرزش دست، کندی حرکات و سفتی عضلانی مشخص می‌شود، نتیجه دوره بوکسوری او باشد. اما این شکل بیماری پارکینسون با ضربه به سر مربوط است.
شاید بهتر باشد خوی مبارزه‌جویانه‌تان را به سوی فوتبال هدایت کنید. همان تحقیقی که بوکس آماتور را مورد بررسی قرار داده است، بازیگران فوتبال را هم بررسی کرده و رابطه‌ای میان زدن مکرر توپ با سر و آسیب مغزی نیافته است.
HealthDay News, 18 May, 2007
