به گزارش همشهری آنلاین، در این نمایشگاه آثار 9 هنرمند صاحب سبک گالری اثر علیرضا آدم بکان، ایمان افسریان، مجتبی تاجیک، آزاده رزاق دوست، بابک روشنی نژاد، رضا عظیمیان، سمیرا علیخانزاده، محمد غزالی و رکسانا منوچهری بر روی دیوار رفته است که همه این آثار برای نخستین بار رونمایی شده اند.
این دومین سالی است که گالری اثر با ارایه آثار هنرمندان خود در یک رویداد گروهی، بخشی از سلیقه، زاویه نگاه و زیبایی شناسی بصری مورد توجه خود را پیش روی جامعه هنری قرار داده است.
گالری اثر، سال گذشته نیز این ابتکار را انجام داده بود که با استقبال قابل توجه مخاطبان رو به رو شد.
علیرضا آدم بکان که چندی پیش مجموعه «شمایل های من شماره 3» را در گالری اثر به نمایش گذاشته بود، با اثری تازه از مجموعه «هفتاد و دو تن» در این نمایشگاه حضور دارد، او با ضربات تند قلمو و رنگ های شدید و خطوط پر هیجان محتوای مورد نظر را بر روی بوم می‌کشد.
ایمان افسریان با اثری هایپررئالیسم از مجموعه « فضاهای خالی» در نمایشگاه شرکت دارد، او در این اثر برشی از فضای حمام را به تصویر کشیده است، در این نقاشی یک آب راه، کاشی ها و موزاییک های رنگ پریده و آفتابی رنگ پریده تر که حس کم رمقی عصر زمستانی را به مخاطب القا می‌کند به چشم می‌خورد.
معمولا نقاشی های هایپر رئالیستی در عین حال که به بازشناسی خاطرات آدم ها از محیط های آشنا کمک می‌کنند یک برشی از فضایی یا خاطره ای را بازسازی می‌کند که می‌تواند آن محیط یا موقعیت را در ذهن بیننده بازسازی کند.
مجتبی تاجیک با اثری از مجموعه «جعبه ها»در این نمایشگاه حاضر است.
در این اثر جعبه هایی کنار هم و بر روی هم را به تصویر کشیده است که درهای بسته و نیمه بازی دارند، این جعبه ها با خود راز و رمزی به همراه دارند و مخاطب را کنجکاو می‌کند که در جستجوی آن چیزی باشند که در داخل جعبه قرار دارد.
تاجیک در اکثر آثارش از عناصر پاپ بهره می‌گیرد. در این اثر نیز جعبه عنصر پاپ به حساب می‌آید که به طور روزمره همه با آن سرو کار داریم به همین دلیل برای مخاطبان قابل لمس است و می‌توانند با آن همزاد پنداری کنند.
آزاده رزاق دوست با اثری با عنوان «سایه عدن» ازمجموعه آثار تازه اش در این نمایشگاه حضور دارد، او در مجموعه آثار تازه اش بر روی سایه گل و گیاه بخصوص درختچه های گیاه بن سای کار کرده است.
در واقع این آثار نقدی به واقعیت می‌باشد به این منظور که سایه ای از چیزی که می‌بینیم بدون آنکه اصل آن را ببینیم حکمی از شیء اصلی است.
این مجموعه نسبت به مجموعه آثار قبلی رزاق دوست حسی تر است زیرا جهان هستی و طبیعت را نشان می‌دهد.
بابک روشنی نژاد اثری سه لت با ابعاد بسیار بزرگ از مجموعه «تریلوژی »را در این نمایشگاه ارائه داده است، او مولفه های تصویری گذشته آثارش را حفظ کرده است.
روشنی نژاد در اعداد و تاریخی که پای کارها ثبت می‌کند، بافت قیر گونه و غلیظ رنگی که در فیگورها به کار می‌برد و استفاده از رنگ زرد که جایگاه ویژه ای در آثارش دارد استمرار دارد.
محتوای تصویری او همچون گذشته راجع به انسانهای سرگشته و مغمومی است که با رنگ زرد خاصی نقاشی شده اند.
این هجوم افسردگی و حیرانی در آثار او تشدید شده است. روشنی نژاد دو مرد و یک زن را در سه لت جداگانه از دو نسل مختلف به تصویر کشیده است که توجه خاص او به میمیک صورت آنهاست که گویا در گذار نسل ها جنس دردها و اندیشه ها چندان تغییر نکرده است.
رضا عظیمیان اثری از مجموعه «دانلودها»را به نمایش گذاشته است. او دراین نقاشی چهره ای را به تصویر کشیده است که قسمتی از آن به صورت محو می‌باشد که در حال دانلود شدن است.
اوبا محو کردن بخشی از کار شخصیت آثارش را در هاله ای از ابهام قرار می‌دهد. در عصر اینترنت که همه از هم باخبر و مطلع اند به رغم وجود این گستردگی شناخت هنوز ابهاماتی وجود دارد که در آثار عظیمیان به وضوح دیده می‌شود.
پریشانی ظاهر این فیگور خبر از یک بحران هویت و آشفتگی درونی می‌دهد.
سمیرا علیخان زاده اثری از مجموعه «100 سالگی» را به معرض تماشا گذاشته است.
او در این تابلوی نقاشی همچون گذشته زنی با نام «نگار حسن آبادی » در سال 1291 را به تصویر کشیده است که فعال تر از زنان هم دوره خود بوده است و در حال نواختن ساز می‌باشد.
او چهره زن را با آیینه هایی مخدوش کرده‌است. علیخان زاده در این نقاشی ها از عکس های قدیمی استفاده و سعی کرده است چهره ای که مربوط به یک قرن پیش است را به شکل معاصر ارائه دهد.
محمد غزالی دیگر هنرمند حاضر در این نمایشگاه با قطعه عکسی از مجموعه «یه چیزی می‌خوام، آرومم کنه» در نمایشگاه شرکت دارد.
اثر او در این نمایشگاه میکسی از عکس، رنگ و چسب کاغذی است.
آثار غزالی در مجموعه قبلی همه تک لت هایی به دیوار بودند که یک مجموعه را تشکیل می‌دادند اما آثار مجموعه تازه اش که یکی از آن را در این نمایشگاه ارائه داده است دو عکس در کنار هم است که یک تک عکس را تشکیل می‌دهد.
«یه چیزی می‌خوام، آرومم کنه» فضایی از یک تعلیق را تعریف می‌کند، مانند این می‌ماند که دریک تعلیق قرار داریم و نمی‌دانیم مسکن ما چیست، این مسکن می‌تواند برای هر فرد، قشر و طبقه یک چیز باشد.
رکسانا منوچهری اثری دیده نشده از مجموعه «سایه بازی» که چندی پیش در گالری اثر به نمایش گذاشته شده بود را در این نمایشگاه عرضه کرده است.
او فیگورهای برگرفته از مینیاتور ایرانی را در مقابل زمینه های نقاشی های رنسانس قرار داده است، در واقع با این کار تفاوت ها و عدم تجانس دو دوران را به تصویر کشیده است و مخاطب را با چالشی فکری رو به رو ساخته است.
در نقاشی های تازه اش زمینه ها از دوره اولیه رنسانس گرفته شده و با فیگورهای ایرانی مربوط به دوره های مختلف قاجاریه، صفویه، نقش های تخت جمشید تلفیق شده است.
این هنرمندان در چند سال اخیر به همت گالری اثر در رویدادهای بین المللی نظیر آرت فرهای مهم منطقه و ... حضور داشته اند و هر یک با سبک و جهان بینی خاص خود، شعاعی از هنر معاصر ایران را بازتاب می‌دهند.
نمایشگاه گروهی هنرمندان گالری اثر تا 23 اسفند ماه 91 به روی دیوار این گالری است و علاقمندان می‌توانند روزهای یکشنبه تا پنجشنبه 11 تا 20 و جمعه ها 16 تا 20 از این آثار دیدن کنند.
گالری اثر روزهای شنبه تعطیل است.
