انواع کامپیوتر و فناوریها مدرسهها را به محیطی جذاب تبدیل کرده و باعث شده تغییراتی اساسی در ساختار آموزشی نیز به‌وجود بیاید. شاید تا چند سال دیگر در دنیا از محیط خشک و ساده کلاسهای درس خبری نباشد و به‌جایش فناوری و علم از در و دیوار کلاسها بالا برود! به این ترتیب دیگر بهانهای برای درس‌نخواندن وجود نخواهد داشت، نه؟!
به‌خدا زمان ما از این چیزها نبود! گچ را به یک نخ میبستیم و سر دیگر نخ را روی نقطه‌ای بر تخته ثابت نگه می‌د‌اشتیم و دستمان را مثل پرگار میچرخاندیم تا یک دایره صاف بکشیم و معلم رویش زوایا را توضیح بدهد. اما حالا تختهسیاههایی به‌وجود آمده که با فشاردادن یک دکمه، شکل دلخواه را با دقت برایتان رسم می‌کند.
این تختهها انواعی دارند؛ مثلاً یک نوع پیشرفته تختهسیاههای دیجیتالی، توانایی وصل‌شدن به اینترنت و نرمافزارهای مختلف را دارد. با حرکت انگشت میتوان روی این تخته شکل کشید و نوشت. به‌علاوه کلیه اطلاعات ثبت‌شده روی تخته را میتوان با لمس یک دکمه به چاپگر فرستاد تا دانش‌آموزان بعداً بتوانند آنها را مطالعه کنند.
حتی در بعضی مدارس پیشرفته، تخته‌سیاه به لپتاپهای روی میز دانش‌آموزان وصل است تا بتوانند از پای میز اشکالاتشان را برطرف کنند. این انقلاب در کلاسهای درس از زمانی به وجود آمد که معلمان به فکر افتادند تا از ابزارهای چندرسانه‌ای برای آموزش استفاده کنند؛ مثلاً تهیه جزوه درسی با نرمافزارهایی مثل «پاورپوینت» و همراه با اشکال و مثالهای مختلف و جذاب و نمایش‌دادن در کلاس به‌صورت ویدئوپروجکشن؛ اتفاقی که باعث شکلگیری مدارس هوشمند در دنیا شد.
کار با کامپیوتر و نوشتن تکالیف به وسیله آن یکی از ویژگیهای رایج مدرسههای امروزی است. به دلیل فراگیر شدن کامپیوتر و اینترنت در زندگی مردم دنیا، کمتر مدرسهای است که اثری از ورود تکنولوژی به آن نباشد. استفاده دانش‌آموزان از فضای اینترنت برای تحقیق و جست‌وجو و نوشتن برخی پروژه‌ها با نزم‌افزارهای مخصوص از جمله مواردی است که به کمک فناوری محقق شده است. البته این امکان‌ها به همین راحتی‌ها هم به دست نیامده‌اند و در مدرسههای گوشه و کنار دنیا مدتها بر سر آن بحث شده است.
حتماً تو هم با من موافقی که آزمایشگاهها به خودی خود مکان‌های هیجان‌انگیزی هستند. حالا وقتی مجهز و پیشرفته هم باشند و این امکان را داشته باشند که بتوان برای هر درس به تناسب موضوع محیط را شبیه‌سازی کرد، طبیعی است که شرایط و فضا را برای یادگیری بهتر فراهم می‌کنند.
تصور کن که بتوانی تجهیزاتی برای ساخت ربات داشته باشی یا از نزدیک قوانین فیزیک را لمس کنی، یا حتی به این فکر کن‌که در آزمایشگاهی باشی که بتوانی در آن موقعیت بی‌وزنی را هم امتحان کنی!
به نظر خیلی فوقالعاده است، نه؟ احتمالاً هر دانشآموزی که از این مدرسه بیرون بیاید، دانشمند خواهد شد.
رباتهای معلم شاید در نگاه اول خیلی جذاب به نظر برسند، اما بر سرشان اختلاف نظر زیادی وجود دارد. این که هیچ‌کس نمیتواند جای حضور زنده معلم را در کلاس درس بگیرد، واقعیتی است که نمیشود انکارش کرد. اما از آن‌طرف رباتهای معلم ویژگیهایی دارند که باعث شدهاند برخی مدرسهها به کمک آنها دانشآموزانشان را بیشتر به درس‌خواندن تشویق کنند. این رباتها در کنار معلم استفاده میشوند و تواناییهای مختلفی دارند. پرسیدن سؤال از دانش‌آموزان، کمک به حل تمرینهایشان و توضیح درسهای جدید از قابلیتهای آنهاست. حتی برخی از این رباتها به وسیله معلمها از راه دور کنترل میشوند.
این‌که دانش‌آموزان در بسیاری موارد به دلیل کار بیشتر با کامپیوتر، دانش بیشتری نسبت به معلمانشان دارند، دغدغه بسیاری از مسئولان بوده است.
اما در نهایت همگی به این نتیجه رسیدند که نمیتوان جلوی پیشرفت فناوری را گرفت و باید پابه‌پای آن پیش رفت.
