بهمن دری در این برنامه‌ها، بیش از همه بر برگزاری نمایشگاه‌های کتاب، ارتقای نمایشگاه کتاب تهران و خلاصه هر آنچه می‌توان با نمایشگاه انجام داد، تمرکز کرده است. او برای رشد کتابخوانی در سنین پایین و دوران کودکی، نمایشگاه یاد یار مهربان را از
5 استان در سال 89 به 30 استان در سال 90 رشد خواهد داد، قیمت کتاب را با تقویت نمایشگاه‌ها متعادل خواهد کرد، برای تمرکززدایی از تهران، در شهرستان‌های مختلف نمایشگاه برگزار خواهد کرد و نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران را نیز به لحاظ کیفی ارتقا خواهد داد.
به این ترتیب آنطور که دری می‌گوید، تقریبا همه اهداف این معاونت، به شکلی با نمایشگاه کتاب گره خورده و برای انجام کارهای مختلف در حوزه‌های مختلف، از رشد کتابخوانی تا تمرکززدایی، به برگزاری نمایشگاه امیدوار است.
این تمرکز بر نمایشگاه البته تا حدود زیادی طبیعی است؛ معاونت فرهنگی با کتاب سروکار دارد و کتاب را در نگاه نخست، تنها می‌توان از طریق نمایشگاه ارائه کرد.اما این تمام ماجرا نیست؛ مرور فعالیت‌های کشورهای توسعه‌یافته که نرخ مطالعه بسیار بالایی دارند و شمارگان کتاب‌های‌شان باورنکردنی است، نشان می‌دهد، نمایشگاه اگرچه راه مناسبی برای برقراری رابطه مناسب با اهالی مطالعه است اما همه آنچه می‌توان انجام داد هم نیست.
علاوه بر این، نمایشگاه درواقع راه‌حل مرحله بعد از مرحله‌ای است که کشور ما در آن قرار دارد. در این مرحله یعنی مرحله‌ای که اکثریت مردم کتاب نمی‌خرند و اهمیت کتاب را تنها در حرف پذیرفته‌اند، نمایشگاه تنها به درد عده اندکی از مردم می‌خورد که به مرحله عمل رسیده‌اند و دست‌کم گاهی کتاب می‌خرند. برای باقی، کتاب حتی با قیمت‌های بسیار پایین‌تر از آنچه هست هم کالایی غیرضروری است و حتی اگر رایگان هم به دستش آورند، فرصت مطالعه‌اش را ندارند. بنابراین، نمایشگاه‌ها تنها برای برقراری ارتباط سهل‌تر آن دسته از مردمی که خود ارتباط مناسبی با کتاب دارند، مفید خواهند بود و در ایجاد رابطه برای آنها که رابطه‌شان قطع است، کمکی نمی‌کنند.
معاون فرهنگی ارشاد به 4 رکن نویسنده، ناشر، توزیع‌کننده و مصرف‌کننده در فرایند نشر اشاره می‌کند و ادامه می‌دهد: «اگر نویسنده به‌عنوان خالق و تولیدکننده فکر اثری فاخر تولید کند اما ظرف بیانی در کار نباشد اثرش قابل استفاده نخواهد بود، اگر کتابی چاپ شد اما توزیع و ویترین مناسبی برای عرضه نبود باز هم اثر بی‌استفاده خواهد بود و در نهایت اگر رکن چهارم یعنی مصرف‌کننده نباشد این چرخه کامل نخواهد شد.» اما نمایشگاه تنها رکن سوم را آن هم به‌طور موقت هدف قرار می‌دهد.
چرخه نشر همان طور که معاون فرهنگی می‌گوید، تنها وقتی درست می‌چرخد که هر 4 رکن در برنامه‌های این معاونت جایگاه مناسبی داشته باشند. نویسندگان به میان میدان کشیده شوند و رابطه‌شان با مصرف‌کنندگان برقرار شود، موضوع مزمن و دردناک توزیع دست‌کم اندکی بهتر شود، ناشران از شرایط کارشان راضی باشند و کتاب‌های‌شان در اداره ممیزی معطل نماند و... و اینها تنها با برگزاری نمایشگاه‌های فراوان محقق نخواهد شد.
