تولیدکنندگان این دستگاه که می‌شود نامش را به «نسخه هوایی» یا «نسخه زنده» برگرداند، مشاوران کمبریج هستند و امیدوارند این دستگاه گردشگران بیشتری را به سالن‌های تئاتر بکشاند.
نوشته‌ها که ترجمه صحبت‌های بازیگران‌اند به صورت بی‌سیم دریافت می‌شوند و در طول اجرا می‌شود با پایین رفتن، متن را خواند و جلو رفت.
برای این دستگاه، چراغ پس زمینه ال‌ای‌دی (LED) با یک زمینه سیاه و متن نارنجی پیش‌بینی شده تا نور مربوط به دستگاه به حداقل برسد. نسخه زنده (Airscript) با باتری تا شش ساعت کار می‌کند. نور چراغ و صفحه نمایش حتی به اندازه نور گوشی‌های تلفن همراه هم نیست که گاه در سالن‌های نمایش حسابی حال آدم را می‌گیرند.
سالن نمایش «شفتزبری» در لندن اولین محلی است که برای این دستگاه درخواست داده است. متقاضی باید برای استفاده از دستگاه و ترجمه گفتارهای تئاتر فعلی این مرکز مبلغی معادل هشت هزار تومان بپردازد.
ترجمه به زبان انگلیسی، فرانسه، آلمانی، ایتالیایی، اسپانیایی، روسی، ژاپنی و چینی انجام می‌شود. ترجمه را مترجم‌ها انجام می دهند نه نرم‌افزار ترجمه. سرپرست گروه فناوری نرم‌افزار، دیوید برادشاو می‌گوید: «پذیرش و مناسب بودن این دستگاه برای استفاده در سالن تئاتر اولویتی بوده که هنگام ساخت آن به شدت مورد توجه بوده است. سالن‌های نمایش به‌طور کلی به حضور فناوری روی خوشی نشان نمی‌دهند. بزرگ‌ترین مسئله ما تولید صفحه نمایشی بود که در سالن برای بقیه حضار مزاحمت ایجاد نکند.»
این دستگاه نرم‌افزار هم دارد اما خیلی جمع‌و جور. نوشته‌ها ذخیره نمی‌شوند و وقتی کاربر از روی یک خط رد شود و جلو برود نمی‌توان به عقب برگشت. در یک سالن نمایش حداکثر تا 200 دستگاه به‌طور هم‌زمان می‌توانند کار کنند.
یک اپراتور به صورت دستی کنترل می‌کند که هر خط هم زمان با گفته مورد نظر در تئاتر، روی صفحه به نمایش در بیاید. چون اجرا زنده است و مکث یا تغییر متناسب با تئاتر مورد نظر در هر نمایش وجود دارد، نمی‌شود این کار را به صورت خودکار انجام داد.
