همشهری آنلاین - ثریا روزبهانی: اتاقهایی که در سالهای دور مامن خانواده ابوترابی بود و امروز هر اتاقش توسط یک خانواده اجاره شده و در آن ساکن هستند.
خواندنیهای بیشتر را اینجا دنبال کنید

آن دوران وقتی بین اهالی محله هاشمآباد اختلاف پیش میآمد همه راه خانه حاج سیدجواد ابوترابی را پیش میگرفتند تا او میان کار را بگیرد و غائله ختم به خیر شود. از بس این رفت و آمدها زیاد بود که از کوچه در و راه مخصوصی در نظر گرفته شد تا حریم اهل خانه محفوظ باقی بماند.
حسین ابوترابی، نوه حاج سیدجواد ابوترابی و از ساکنان قدیمی محله هاشمآباد درباره خاطراتش از این خانه و خاندان ابوترابی میگوید: «در چوبی خیلی بزرگی بود که از کوچه به خانه راه داشت که ما به آن حیاط کوچیکه میگفتیم و سید جواد اینجا رو برای رتق و فتق امور دعواهای محلی، دعواهای کشاورزی سر آب یا سر مرزبندی زمین در نظر گرفته بود. چون آن دوران هر دعوایی که میشد خودشان میگفتند میریم خونه سید جواد، هرچی او حکم کرد. سید جواد هرروز یک سر، از صبح تا شب، در اتاق بالا می نشست و حرف دو طرف را میشنید، بعد قضاوت میکرد و ماجرا حل و فصل میشد. دغدغه او همیشه امور محل و هم محلهای ها بود. اهالی محل را جزو خانودهاش میدانست.

به همین خاطر همیشه در خانه باز بود تا اهالی محل هرچیزی که لازم داشتند از آب گرفته تا خورد و خوراک از اینجا بردارند. چون اهل و عیالش در این خانه زندگی میکردند فقط حاج آقا خواهش کرده بود، خانمها بیایند و پسر بچهها زیردست و کوچک. هرکاری که میتوانست انجام میداد تا شرایط زندگی برای ساکنان محل بهتر شود. برای مثال آن زمان خانهها آب انبار نداشت و اهالی برای تامین آب مشکل داشتند. او برای اینکه اهالی هم از آب انبار خانه استفاده کنند، پاشیر گذاشته بود. معتقد بود این خانه و امکاناتش به همه اهالی تعلق دارد. حتی اهالی اغلب مراسم شان را هم در همین حیاط و خانه برگزار میکردند.»
نظر شما