مسئله‌ای انسانی یا قانونی عمومی و جهانی. به جای همه اینها، کافی است مرا در برابر یک تجربه تازه قرار بدهی؛ در موقعیتی که باعث شود همان چیزی را که می‌خواهی به من بگویی، در درونم تجربه کنم. مطمئن باش بعد از این تجربه درونی، هیچ‌وقت آن موضوع را فراموش نمی‌کنم!
رو‌به‌رو شدن با یک اثر هنری می‌تواند چنین تجربه‌ای را شکل بدهد. شاید برای تو هم این اتفاق افتاده باشد: در برابر اثری قرار گرفته‌ای که روی احساس‌هایت تأثیر گذاشته، تو را به فکر کردن واداشته و چه بسا باعث شده نگاهت نسبت به موضوعی تغییر کند یا دست کم نسبت به بعضی مسائل حساس‌تر بشوی و توجه بیشتری به آنها نشان بدهی.
حالا بیا با هم به این عکس‌ها نگاه کنیم!
با دیدن شادی این کودکان و نوجوانان، ما هم شاد می‌شویم و در دل آرزو می‌کنیم که هیچ‌وقت هیچ اتفاقی نتواند این شادی را از آنها بگیرد؛ به‌خصوص که این کودکان و نوجوانان، در روستایی در ساحل رودخانه «دایا» در هندوستان، دارند روز کودک را جشن می گیرند؛
23 آبان (41نوامبر) که تولد اولین نخست‌وزیر هند، «جواهر لعل نهرو»ست، در این کشور، روز جهانی کودک شناخته شده است.
همه ما تأثیرهای مخرب جنگ را می‌شناسیم، در زندگی بزرگسال ما یا کودکان فرقی نمی‌کند؛ آن‌وقت زمانی که نوجوانان را در صف جلوی گروه سربازانی می‌بینیم که برای جنگ آماده می‌شوند، دلمان پایین می‌ریزد و می‌گوییم: «نه! این یکی دیگر نه!»
این پاهای کوچک را با پاهای بزرگ مقایسه می‌کنیم و می‌گوییم: «اینها نیاز به حمایت دارند!»؛ وقتی می‌بینیم در میان پاهای بزرگ جای گرفته‌اند، خیالمان راحت می‌شود.
نگاه این نوجوانان با ما حرف می‌زند؛ آیا فرقی می‌کند که آنها از چه نژادی باشند؟ دختر باشند یا پسر، فقیر باشند یا غنی؟
حالت این دانش‌آموزان چینی در این مراسم و صف منظم و لباس‌های زیبا و آراسته‌‌شان، خود‌به خود حسی از احترام در ما به‌وجود می‌آورد؛ احترام نسبت به موضوعی که این دانش‌آموزان به خاطر آن، این مراسم را برپا کرده‌اند: آنها روز بزرگداشت «کنفوسیوس»، فیلسوف، عارف و معلم بزرگ چین را جشن می‌گیرند؛ روز بزرگداشت کسی را که از او آموخته‌اند برای رسیدن به زندگی بهتر و بینش عمیق‌تر، کسب دانش ضروری است
نگاهی به چهره این نوجوان به ما می‌گوید که در شرایطی سخت کار می‌کند؛ شرایطی که برای سن او مناسب نیست
