پرسپولیس تهران آمده بود تا با حمایت 60 هزار هواداری که وسط هفته به ورزشگاه آزادی آمده بودند، نخستین گام را مطمئن بردارد. این اراده را به خوبی می‌شد از دوندگی و پاسکاری‌های این نیمه دید. همین همیت و جدیت باعث شد تا تماشاگران تیم سرخ‌پوش سه بار از شادی سرود پیروزی سردهند.
نخستین گل پرسپولیس را علی کریمی در دقیقه 28 و بعد از بازگشت شوت نیکبخت واحدی به ثمر رساند. این ماجرا معکوس شد و گل دوم به واسطه زیرکی علی کریمی توسط علیرضا نیکبخت واحدی در دقیقه 31 به ثمر رسید و 3 دقیقه هادی نوروزی با یک شیرجه زیبا گل سوم پرسپولیس را به ثمر رساند تا تماشاگران به امید تماشای یک بازی پرگل و تماشایی‌تر در نیمه دوم لحظه شماری کنند.
اما نیمه دوم به گونه‌ای دیگر رقم خورد. از همان ابتدای این نیمه بازیکنان الشارجه حملات نیم‌بند و کم جانی داشتند اما گل کودکانه‌ای که واعظی51 خورد، ورزشگاه را غرق سکوت کرد. واعظی ظاهرا هنوز به شرایط لازم برای دروازبانی یک تیم دسته برتری نرسیده است به گونه‌ای که سانتر ساده بازیکن الشارجه با اشتباه فاحش وی در خروج از دروازه و رفتار عجیب وی در نشستن روی زمین به تور سرخپوشان نشست.
پرسپولیس در نیمه دوم مطلقا سیمای یک تیم مقتدر را نداشت و اگر گل دیگری دریافت نکرد به دلیل ضعف حریف بود.
البته در این نیمه علی کریمی جای خود را به کریم باقری داد، ابراهیم توره به جای نوروزی به میدان آمد و نیکبخت هم جای خود را به خلیلی داد.
می‌توان امیدوار بود که مربیان پرسپولیس در نیمه دوم به خاطر حفظ طراوت بازیکنان وآماده نگه داشتن آنان برای بازی سخت خود با تیم عربستانی در هفته آینده نیمه دوم را به مدارا گذراندند.
اگر چنین باشد می‌توان به صعود پرسپولیس از این گروه، با توجه به بازی نیمه اولش امیدوار بود اما نیمه دوم پرسپولیس به هیچ وجه سیمای یک قهرمان را نشان نمی‌داد.
بازیکنان پرسپولیس در پی این پیروزی شیرین هزار دلار پاداش گرفتند و علی کریمی نیز به شایستگی بازیکن برتر میدان شناخته شد. هر چند که مثل همه بازی‌های سرخپوشان نباید از دوندگی‌های بی امان و بازی بی ادعای پژمان نوری چشم پوشید.
