همشهری آنلاین- مژگان مهرابی: لویزان از محله‌های قدیمی منطقه ۴ است که قدمت چند صد ساله دارد. با توجه به درخت کهنسالی که در این محله بیش از ۳۰۰ سال قدمت دارد، عمر این محله به ۳ تا ۴ قرن پیش برمی‌گردد. اراضی این محله از شمال و جنوب به محله ازگل و تپه‌های شمس‌آباد و از غرب به شرق به محله‌حسین‌آباد و شیان محدود می‌شود. اینجا محله‌ای خوش آب و هواست که در سال‌های دور دهکده‌ای خوش‌نشین بوده است. دکتر «منوچهر ستوده» در کتاب خود درباره لویزان نوشته است: «جمعیت این ده ۸۵۷ مرد و ۴۵۵ زن است که جمعاً به ۱۳۱۲ تن می‌رسند و بیشتر افراد بومی هستند. در جنوب‌شرقی ده تپه‌ای است که گورستان عمومی ده است و مرقد امامزاده‌ای بر بالای تپه است. محصولات این دهکده غلات و حبوبات است. توت‌فرنگی و گیلاس دارد. محلی‌ها به گاوداری مشغولند. آب بهاره رودخانه شاه‌آباد به اینجا می‌رسد و اهالی از آن استفاده می‌کنند.
در شرق این‌آبادی چهارصددستگاه ساختمان برای کارمندان و درجه‌داران ارتش ساخته شده‌است.» و در کتاب دیگری دراین‌باره آمده است: «شغل قدیمی اهالی لویزان کشاورزی بوده و غلات، حبوبات و میوه‌هایی مثل توت‌فرنگی و گیلاس کشت می‌کردند. باغ‌های لویزان هم از ۲ رشته قنات مبارک‌آباد و حاج قاسمی سیراب می‌شد. علاوه بر کشاورزی عده‌ای از روستاییان در کارخانه اسلحه‌سازی و صنایع نظامی کار می‌کردند که البته خانه‌های سازمانی لویزان معروف به چهارصددستگاه به همین منظور ایجاد شده‌است.»
اما آنچه اهالی روایت می‌کنند، اینکه زمین‌های لویزان مثل اراضی مبارک‌آباد جزء املاک «رضا هروی» ملقب به بصیرالدوله بوده‌است. بصیرالدوله ۳ دانگ از عرصه و عیان ده لویزان را از «عبدالمجید عین‌الدوله» صدراعظم قاجار خریده و قدیمی‌ترین مدرسه و زمین قبرستان و مسجد لویزان را وقف کرده‌است.
نظر شما