اینکه آنها با این همه قدرت در اختیار خود چه می‌کنند هنوز معلوم نیست.
بازگشت سیلویو برلوسکنی به قدرت در ایتالیا، اکنون احزاب راست در اروپا می‌توانند با افتخار به قاره‌ای که در کنترل دارند نگاه کنند.
اروپا اکنون از شمال تا جنوب و از شرق تا غرب یکپارچه به رنگ آبی است. سوسیال دمکرات‌ها در دولت‌های ائتلافی در آلمان و هلند پست‌های وزارت دارند اما دولت‌ها در این کشورها توسط راست‌ها اداره می‌شوند.
تنها 3کشور از اعضای اتحادیه اروپا یعنی انگلیس، اسپانیا و پرتغال تحت حکومت انحصاری چپ‌هاست.
انتخاب جیانی آلمانو از سیاستمداران دوران بعد از فاشیست به شهرداری شهر روم و درخشش بوریس جانسون از پوپولیست‌های حزب محافظهکار توری و از مخالفان اتحادیه اروپا در مقام شهرداری لندن، پیشروی پیروزمندانه راست‌ها به راهروهای قدرت در این قاره کامل شد. در بروکسل اگر خوزه مانوئل باروسو رئیس محافظهکار کمیسیون اروپا بتواند با شکست رقیب چپ گرای خود یعنی تونی بلر به ریاست اتحادیه اروپا برسد، محافظه‌کاران اروپا به اربابان صحنه سیاست در این قاره تبدیل می‌شوند.
اما امروز که محافظه‌کاران اروپا قدرت زیادی در این قاره به دست آورده‌اند، با این قدرت چه می‌کنند؟ جوابی برای این پرسش فعلا وجود ندارد. محافظه‌کاران بعد از جنگ در اروپا رهبران بزرگی داشته‌اند و ماموریتشان هم مشخص بود.
از جمله این رهبران چرچیل در انگلیس، دوگل در فرانسه و آدنائر در آلمان غربی بود. آنها با هم اختلاف داشتند اما حس اقتدار و اعتماد به ارزش‌های نظام محافظه‌کاری هم در آنها قوی بود.
این محافظه‌کاران کاپیتالیسم اجتماعی را به وجود آوردند، در برابر کمونیسم مقاومت کرده و ارزش‌های کاتولیک رومی را حفظ کردند.
محافظه‌کارانی که امروز در اروپا قدرت را به دست گرفته‌اند لیموزین‌های دولتی دارند اما رهبر و متفکری ندارند.
نیکولا سارکوزی در فرانسه با وعده به کار گرفتن بیشتر مردم در جامعه جانشین ژاک‌شیراک شد. اما او اکنون باعث ناامیدی بسیاری شده‌است.
در حالی که او سراسر دنیا را به همراه همسر جدیدش زیر پا می‌گذارد، نرخ رشد اقتصادی در فرانسه روز‌به‌روز پایین‌تر می‌آید.
سارکوزی اشتباهات رهبران قبلی فرانسه را تکرار می‌کند. آنگلا مرکل صدراعظم آلمان نمی‌داند برای کاهش بیکاری در این کشور چه کند. برلوسکنی تا کنون2 طرح برای اصلاح اقتصادی و وضعیت بازار مسکن ارائه کرده اما هنوز هیچ‌کدام جواب نداده‌است.
محافظه‌کاران اروپا به قوانین طلایی محافظه‌کاری پشت کرده‌اند. این قوانین، دخالت کمتر دولت، نرخ مالیات کمتر و توجه بیشتر به بازار است.
در انگلیس، کشور مارگارت تاچر، گوردون براون و دولت کارگری او مالیات را کاهش داده درحالی‌که دیوید کامرون رهبر حزب توری وعده پول دولتی بیشتر برای هزینه‌های درمانی و دفاعی را می‌دهد.
مرکل رهبر راست میانه آلمان به جای تقویت ناتو از ورود اوکراین به این سازمان ممانعت کرد.
دولت محافظهکار یونان هم از ورود مقدونیه به ناتو ممانعت کرد. هزینه‌های دفاعی اروپا در زمان قدرت دولت‌های محافظهکار این قاره به پایین‌ترین سطح خود رسیده‌است.
اکنون چرچیل، آدنائر و دوگل در گور بر خود می‌لرزند.
نیوزویک- 3 می 2008
