آنها که اهل ورزش هستند و به فرهنگسرای رسانه رفت‌وآمد دارند، او را به خوبی می‌شناسند. «نادر انصاری» کسی است که هر ساله برای داوری مسابقات بین‌المللی والیبال ساحلی به چند کشور دعوت می‌شود و با کسب تجربه در این ورزش، برنامه‌های ورزشی خوبی برای اهالی اجرا کرده است. انصاری معتقد است که برای ورزش کردن باید هزینه بپردازیم اما نه آنقدر که گران تمام شود و از ورزش کردن منصرف شویم و به این ترتیب سلامتی‌مان به خطر بیفتد. او پارک پایداری منطقه ۳ را بهترین مکان برای راه‌اندازی زمین والیبال ساحلی می‌داند. دقایقی با نادر انصاری در سالن چندمنظوره فرهنگسرای رسانه درباره ورزش و نقش امکانات محلی در علاقه اهالی به ورزش صحبت کرده‌ایم.
متولد ۱۳۴۲ در محله تجریش
۱۳۵۹ عضویت در تیم‌ملی والیبال جوانان کشور
۲۰۰۲ دریافت مدرک داوری بین‌المللی سالنی
۲۰۰۴ کسب عنوان بهترین داور آسیا در مسابقات مالزی
۲۰۰۷ حضور در دوره‌های داوری بین‌المللی ساحلی
۲۰۰۸ تاکنون داور در مسابقات بین‌المللی چین، آلمان، هند، ایتالیا، ترکیه، اندونزی امارات، تایلند
- امکانات ورزش محله چقدر در گرایش شما به ورزش نقش داشت؟
دوره نوجوانی در کوچه فردوسی محله شمیران زندگی می‌کردیم. آن زمان محله ما درگیر ساخت‌وساز نشده بود. همه امکانات ما یک توپ پلاستیکی بود که با آن در پارک یا خیابانی خلوت مشغول بازی می‌شدیم. خیلی اتفاقی یکی از مربیان ورزشگاهی که در نزدیکی محله ما بود از ما خواست تا برای بازی به مجموعه ورزشی شهید سلیمانی برویم. حضور در ورزشگاه موجب شد تا نگاه ما هم به ورزش تغییر کند و به‌صورت حرفه‌ای فوتبال را دنبال کنیم. چند بار که برای بازی به این مجموعه رفتیم، مربی والیبال بازی ما را دید و گفت فیزیک بدنی شما برای والیبال بهتر است. او پیشنهاد داد که والیبال را به‌صورت جدی‌تر دنبال کنیم. پیشنهاد او آنقدر به ما ذوق بازی داد که بدون هیچ چون و چرایی قبول کردیم. من و دوستانم همیشه دلمان می‌خواست که به ما اجازه ورود به ورزشگاه را بدهند و خدا را شکر همه چیز مهیا شده بود.
- پس می‌توان گفت که پیشنهاد مربی والیبال سرنوشت‌تان را تغییر داد؟
بله، شاید اگر او به ما پیشنهاد تمرین در رشته والیبال را نمی‌داد الان شغل دیگری داشتم. او درس بزرگی به من داد و بنده هم نونهالان، نوجوانان و حتی جوانان را به چشم ســتاره ورزشــی می‌بینم و همیشه به آنها پیشنهاد تست در یک رشته ورزشی متناسب را می‌دهم. بعد از یکسال بازی در تیم شمیران و تهران توانستم عضو تیم‌ملی جوانان والیبال شوم. سال ۱۳۵۹ همراه با تیم‌ملی به مصاف بازی تیم عربستان رفتم و این یعنی رسیدن به نخستین هدفم در زندگی.
- فکرش را می‌کردید که یک روز خودتان مدیر یک مجموعه ورزشی شوید و برای ورزش اهالی یک محل برنامه ورزشی برگزار کنید؟
در نوجوانی هیچ‌وقت فکر نمی‌کردم اما وقتی به مرور خودم و توانایی‌هایم را شناختم، دیگر رسیدن به هیچ هدفی برایم دست‌نیافتنی نبود. از سال ۱۳۷۶ تاکنون در سازمان تربیت‌بدنی شهرداری حضور دارم. الان حدود ۱۰ سال است که مدیر مجموعه ورزشی فرهنگسرای رسانه هستم. کار در این منطقه برای من فرصت خوبی است چون شناخت خوبی از آن و سلیقه اهالی دارم. امیدوارم که بتوانم با استقبال هم‌محله‌ای‌ها ورزش همگانی را توسعه بدهم.
- فرهنگسرای رسانه امکانات خوبی در زمینه ورزش دارد و شهروندان از آن استقبال کرده‌اند. اما چرا برخی ورزشگاه‌ها مانند گذشته چندان شلوغ نیستند؟
سالن اسکواش، سالن توپی و مجموعه استخرها از جمله امکانات ورزشی فرهنگسرای رسانه است. به همین دلیل در این مجموعه آموزش ورزش بسکتبال، بدبینتون، والیبال، ایروبیک، اسکواش، بدنسازی، پیلاتس، یوگا، شنا و ورزش‌های رزمی برگزار می‌شود. متأسفانه به تازگی مجموعه‌های ورزشی به پیمانکاران بخش خصوصی واگذار می‌شوند و بخش خصوصی برای درآمدزایی، نگهداشت سالن و سودآوری شهریه‌های بیشتری از مراجعه‌کنندگان می‌گیرد. دریافت شهریه بالا منجر به ریزش مراجعه‌کنندگان می‌شود. پیشنهادی به سازمان ورزش شهرداری دارم که بهتر است در قراردادی که با پیمانکاران می‌بندند چند تبصره در نظر بگیرند که خللی در ثبت‌نام رشته‌های ورزشی ایجاد نشود. به هرحال وقتی اهالی نتوانند هزینه ثبت‌نام را بپردازند، حضورشان در ورزشگاه‌ها کمرنگ‌تر می‌شود. خانواده‌هایی در منطقه ۳ زندگی می‌کنند که برخی از آنها از لحاظ مالی ضعیف هستند و نیاز به توجه دارند. اگر شهریه مجموعه‌های ورزشی که زیر نظر شهرداری است با مجموعه‌های خصوصی تفاوت قیمت چندانی نداشته باشد، اهالی هم استقبال می‌کنند.
- آیا جوانان مستعد می‌توانند ورزش والیبال ساحلی را در منطقه ۳ آموزش ببینند؟
خیلی دوست دارم که امکاناتش در منطقه فراهم شود و این ورزش مهیج را به اهالی معرفی و به دنبال آن استعدادها را شناسایی کنم. حتی یکبار به شهردار منطقه ۳ پیشنهاد راه‌اندازی چنین زمینی را دادم. درخواست کردم که در بوستان پایداری زمینی را آسفالت کنند و روی آن را با ماسه بپوشانند و یک زمین والیبال ساحلی در منطقه ساخته شود. اما متأسفانه شهردار قبلی منطقه از پیشنهاد ما استقبال نکرد. اتفاقاً ورزش والیبال ساحلی از ورزش‌های کم‌هزینه است و ورزشکار می‌تواند پابرهنه و بدون کفش در زمین بازی می‌کند و نیاز به تهیه کفش کتانی ندارد. البته هنوز موفق نشده‌ام این ایده را در منطقه به مرحله اجرا برسانم. یکبار برای داوری مسابقات والیبال ساحلی به برزیل دعوت شده بودم و بعد از بازی ما را به منطقه‌ای بردند که حدود ۱۰ کیلومترمربع از آن بخش شهر را به آموزش ورزش والیبال ساحلی اختصاص داده بودند. تا چشم کار می‌کرد زمین والیبال ساحلی بود و دانش‌آموزان مدارس را برای ورزش و تمرین به آنجا می‌آورند. همیشه توجه مسئولان آموزشی آن کشور را به خاطر فراهم کردن امکانات این ورزش تحسین کرده‌ام و امیدوارم یک روز در ایران یک پارک یا یک مجموعه ورزشی اختصاصی برای این ورزش راه‌اندازی شود. »
- خاطره
- به مربی احترام می‌گذاشتیم
نادر انصاری، خاطرات شیرینی از دوران نوجوانی‌اش در باشگاه شهید سلیمانی دارد. او می‌گوید: «آن دوران مثل الان نبود که ورزشکار درباره نوع بازی و تمرین و هر چیز دیگری نظرش را به مربی بگوید. یادم است که برای مربی والیبالمان خیلی اهمیت داشت که بچه‌ها فقط در سالن و مقابل چشمان او تمرین کنند و ما را از تمرین در پارک و کوچه منع کرده بود. یکبار با بچه‌ها در کوچه والیبال بازی می‌کردیم و به‌طور اتفاقی مربی‌مان ما را دید و آنقدر ناراحت شد که به‌عنوان تنبیه برای یک ماه تمرین کردن‌مان در سالن والیبال را ممنوع کرد. هیچ‌وقت این خاطره را فراموش نمی‌کنم. »
نظر شما