پیش‌بینی می‌شود که مسکو همانند گذشته، سیاست‌های جسورانه بین‌المللی خود را ادامه داده و به تقویت رویکرد غیرغربی و باندهای اقتصادی بپردازد.
در حالی که اغلب کشورها به هنگام انتخابات ریاست‌جمهوری نگران خطرات سیاسی آن هستند، اما به‌نظر می‌رسد که پیروز انتخابات مارس 2008 روسیه، از هم فکران مورد اطمینان ولادیمیر پوتین باشد و از این جهت کرملین نگرانی نخواهد داشت. این نکته برای کرملین روشن است که پوتین به‌عنوان نخست وزیر در دولت دمیتری مدودوف حضور خواهد داشت.
پس از انتخابات 2 دسامبر و موفقیت حزب روسیه واحد در کسب اکثریت کرسی‌های دوما، پوتین دریافت که همچنان می‌تواند به‌عنوان یک بازیگر قدرتمند سیاسی در صحنه نقش داشته و به‌طور همزمان رئیس کابینه و رئیس حزب سیاسی اکثریت مجلس باشد. تدابیر جانشینی در کرملین نشان دهنده انسجام در سیاست‌های داخلی و خارجی روسیه است.
ادامه سیاست‌های روسیه با گسترش حاکمیت طرفداران پوتین میسر شده و پیش‌بینی می‌شود که سیاست‌های داخلی روسیه در سال آینده نیز از انسجام لازم برخوردار باشد.
پوتین به دفعات اعلام کرده بود که به قانون اساسی و محدودیت‌های آن از جمله عدم تصدی پست ریاست‌جمهوری طی 3 دوره متوالی، وفادار است و در سال 2008 (در پایان دوره دوم) کناره گیری می‌کند.
در این میان، تصمیم پوتین برای رهبری حزب روسیه واحد که در انتخابات مجلس [دوما] به پیروزی رسیده است و اندیشه‌های او برای تصدی نخست وزیری یا رهبری حزب، نشان دهنده برنامه‌های پوتین برای حفظ قدرت بعد از اتمام دوران ریاست‌جمهوری است. از طرف دیگر، هیچ گونه منع قانونی برای ریاست‌جمهوری پوتین در سال 2012 وجود ندارد.
بدون تردید می‌توان گفت، رشد اقتصاد روسیه در آینده نزدیک ادامه پیدا خواهد کرد. در حالی که هرگونه کاهش قیمت نفت خام اثر منفی در توسعه روسیه خواهد داشت، این مسئله در ابعادی وسیع‌تر بر رشد اقتصادی کشور نیز تأثیرگذار خواهد بود. اما بعید به‌نظر می‌رسد که شاهد چنین سناریویی در چند ماه آینده باشیم و دورنمای اقتصاد روسیه، کاملا مثبت به‌نظر می‌رسد.
بر طبق تخمین‌های دولت، در سال 2008 رشد تولید ناخالص ملی در روسیه 6 درصد خواهد بود. پایه‌های قوی اقتصاد روسیه نشانه‌ای از وجود ثبات سیاسی در این کشور است.
با افزایش قیمت کالاها در سال آینده، روسیه از مازاد درآمد و اندوخته مالی برخوردار خواهد شد و پیش‌بینی می‌شود که این کشور، افزایش قابل ملاحظه‌ای در درآمدهای خود داشته باشد که این مسئله فرصتی برای دولت فراهم می‌کند تا اقدام به سرمایه‌گذاری در برنامه‌های مختلف خود از جمله طرح‌های دفاعی و امنیتی کند. همچنین کرملین به جاه طلبی‌های خود در نوسازی و تقویت تسلیحات نظامی، ادامه خواهد داد. هزینه‌ای که برای این منظور پیش‌بینی شده معادل 200 میلیون دلار آمریکاست.
با توجه به سوابق روسیه در تقویت اقتصادی و بدون درنظر گرفتن دورنمای رشد اقتصادی، سیاست خارجی روسیه هم به صورت داخلی و هم بین‌المللی، جسورانه‌تر خواهد شد. به‌نظر نمی‌رسد که در موضع کرملین درخصوص طرح‌های آمریکا برای استقرار سامانه سپر دفاع ضد موشکی در اروپای شرقی، تغییری ایجاد شود. در پاسخ به این طرح‌ها، مسکو واکنش‌هایی را نیز نشان داده است. اقداماتی نظیر بکارگیری مجدد هواپیماهای بمب افکن راهبردی و تعلیق تعهدات روسیه در پیمان تسلیحات متعارف نیروهای ارتش اروپا از جمله این تدابیر است.
همچنین پیش‌بینی می‌شود که روابط غرب و روسیه در همان حد پائین خود (که در پایان جنگ سرد دیده می‌شد) باقی بماند و روابط سرد مسکو با غرب با توجه به اختلافات جدی درخصوص برخی از مناطق، تشدید خواهد شد. به‌نظر می‌رسد که روسیه در سال 2008 به استحصال نفت و گاز دریای خزر ادامه دهد و با توجه به اینکه کرملین مخالف استفاده از مسیرهای جایگزین خط لوله انتقال انرژی به اروپا است، از کشورهای قزاقستان، ترکمنستان و ازبکستان می‌خواهد که برای ادامه صادرات نفت و گاز، همکاری‌های لازم را با آن کشور داشته باشند.
isn.ethz.ch - 21 DEC
