«پریدن» و پنج شعر دیگر

برف بي‌صداي صبح سرد بي‌قصيده را

از برم

تو ولي

آن نگاه روشنت

آسمان گندمين چشم‌هاي پرغمت

پيش از اين

-كه شبنمي لب سحر-

چكيده است

بلبلي كه صبح تر، كنار شب

ز شاخه‌اي پريده است

نيكو كريمي

از دماوند

تصويرگري: ياسمين بابازاده، 16ساله از تهران

• شعر

اي نانوشته‌ترين شعر جهان

چگونه فکر کنم نيستي؟

وقتي شعرهايم

بوي تو را مي‌دهند!

فرشته محمودنژاد

17ساله از اسلامشهر

• چاي تنهايي

تو نيستي

و من

باز هم دو فنجان چاي ريخته‌ام

پرستو فيضي

16ساله از همدان

• بهار

هرلحظه براي من

بهار نزديک است

مادرم

هميشه در همين حوالي است...

سايه برين

17ساله از تهران

عكس: حنانه هراتي، 13ساله از تهران

• دلتنگي

ابر

سر بر شانه‌ي خورشيد گذاشت

هاي هاي گريست...

از غصه موهاي درخت ريخت

تابستان رفته بود

فاطمه آقايي

از قم

• دم

تمام هوا مال تو

نفس بكش

دم... بازدم

من هواي بي‌تو را چه كنم؟

غم... بازغم...

بهنام عبداللهي

16ساله از تبريز