مقامات تل‌آویو انتظار داشتند مانند گذشته ارتش رژیم صهیونیستی همچون چاقویی که در قالب کره فرو می‌رود، در مدت چند ساعت از مرز تا عمق لبنان را طی کنند و وارد بیروت شوند اما اولین گزارش‌ها از خطوط درگیری حکایت دیگری داشت.
ارتش صهیونیستی که قوی‌ترین ارتش خاورمیانه و شکست‌ناپذیر توصیف می‌شد به سد مقاومت لبنان برخورد کرد و کاری از پیش نبرد.
رژیم صهیونیستی ظاهراً برای آزادی 2 سرباز اسیر خود و نابود کردن حزب‌الله به لبنان حمله کرد اما در واقع همه لبنان و همه مردم لبنان را هدف قرار داد.
مقامات صهیونیست اسرائیل بارها اعلام کردند قصد دارند زیرساخت‌های اقتصادی لبنان را درهم‌بکوبند و همین جنایت را هم مرتکب شدند. چنانکه هیچ پل، مدرسه، بیمارستان، راه و جاده‌ای و ساختمانی از حمله آنان مصون نماند اما هدف رژیم صهیونیستی محقق نشد.
گرچه اسرائیل در جنگی نیابتی به نفع آمریکا بر ضد حزب‌الله وارد شده بود اما مقاومت حزب‌الله و ملت لبنان رسوایی عظیمی برای تل‌آویو به‌بار می‌آورد و ازاین‌رو، ایهود اولمرت نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی سعی کرد به‌نحوی زمینه برقراری آتش‌بس را فراهم کند.
اما آمریکا به انگلیس و فرانسه زودتر از نخست‌وزیر و وزیر امور خارجه اسرائیل با برقراری آتش‌بس مخالفت می‌کردند.
حرارت آمریکا و انگلیس در حمایت از اسرائیل به آن درجه بود که حتی برخلاف مقررات داخلی این دو کشور، که فروش سلاح به طرف‌های درگیر را منع می‌کنند، اسرائیل بمب‌های خوشه‌ای آمریکایی را از انگلیس وارد کرد و در سراسر لبنان مورد استفاده قرار داد.
سلاح‌هایی که در زمره سلاح‌های ممنوعه به‌شمار می‌روند. اهداف ممنوع و سلاح‌های ممنوعه و حمایت شورای امنیت سازمان ملل به اشاره آمریکا، انگلیس و فرانسه و البته سکوت دولت‌های عرب، جنگ نامتعارفی را بر ضد لبنان و لبنانی‌ها دامن زد که 33 روز طول کشید.
گرچه این جنگ خسارت‌های مادی و انسانی کم و بیش جبران‌ناپذیری برجای گذاشت اما این ثمر را داشت که اسرائیل و آمریکا را از تحقق کلیه اهداف خود محروم کرد.
جنگ تابستان سال گذشته، بسیاری از معادلات منطقه‌ای و بین‌المللی را فروریخت و شرایط جدیدی را ایجاد کرد که مهم‌ترین آن سلب امکان کارایی توسل به زور توسط قدرت‌های بین‌المللی برای رسیدن به اهداف خود بود.
