«کم می‌آورم» و دو شعر دیگر

برای پارک‌هایت

               سبز چمنی

و برای آسمانت

               آبی روشن

و برای ابرهای بارانی‌ات

                 خاکستری تیره

آری، مدادرنگی‌ام کم می‌آورد

برای رفتگر مهربانت

               نارنجی زنده

و برای درختان کاجت

                      سبز تیره

و برای ماه‌های شب عیدت

                              قرمز قرمز

و برای گنجشک‌های ایوان خانه‌ی مادربزرگ‌هایت

                                                      قهوه‌ای روشن

می‌دانم

مدادرنگی‌ام کم می‌آورد

برای کبوتران چاهی‌ات

                     توسی مایل به نقره‌ای

و برای گنبدهای مسجدهایت

                                 سبز فیروزه‌ای

و برای لبخند مردمت

                      هزار هزار خورشید

مدادرنگی‌ام کم می‌آورد

برای کشیدن زندگی گرم تو

                             شهر من!

                                       امیرحسن ابراهیمی‌خبیر

                                                              از تهران

* * *

اشتـبـاه مـا

خدا

اشک را برای گریستن

و عشق را برای زیستن

آفرید

ما اما برای زندگیِ بدون عشقمان

گریه می‌کنیم

تا زنده بمانیم

                                       نوشین صرافها، ۱۷ساله

* * *

تیر آخر

تیر آخر را زدم

در خیالم

درگلو کشتم صدایم را، ولی

تیر آخر هم هوایی رفته بود.

                                        مریم دانشور، ۱۷ساله

          خبرنگار افتخاری هفته‌نامه‌‌ی دوچرخه از تهران

عکس: شیوا بابابیگی، ۱۷ساله، خبرنگار افتخاری هفته‌نامه‌‌ی دوچرخه از تهران