به گزارش ایسنا، دکتر کریستوفر رایلی که تاکنون 30 مقاله و کتاب در مورد ستاره‌شناسی و علوم سیارات نوشته، در گفت و گو با یاهو تصمیم ناسا مبنی بر کاهش بودجه ماموریت‌های به ماه را شرم‌آور خواند.
رایلی اظهار کرد: در دهه 1970 ما بر روی ماه زندگی کردیم. انسان توانست در یک زمان برای سه روز به ماه قدم گذاشته، خودروهای خود را روی سطح ماه به حرکت درآورده و آزمایشاتی را انجام دهد.
وی افزود: البته که ما باید ماه را مسکونی کنیم چرا که فرصت مناسبی است که در مسیر انسان قرار گرفته است. چرا باید این فرصت را از دست بدهیم؟
اولین فرود فضاپیمای با سرنشین در ماه در سال 1969 باعث شادی غیرقابل توصیفی در جهان شد اما پنح ماموریت متوالی به سطح ماه باعث کاهش این علاقه و کمبود بودجه و در نهایت پایان برنامه فضایی آپولو شد.
یوجین سرنان و هریسون اشمیت آخرین انسان‌هایی بودند که در دسامبر 1972 روی ماه قدم گذاشتند.
رایلی گفت: از لحاظ علمی و مهندسی، استفاده از ماه کاملا ممکن است. اگرچه انتخاب استفاده از آن به لحاظ اجتماعی و سیاسی مسأله دیگری است. فکر می‌کنم که این کار با وجود رکود اقتصادی و اهمیت دولت‌ها، چالش بزرگی باشد.
وی افزود: در این جا باید به دوره‌ای نگاه کرد که برادران رایت اولین پرواز را در سال 1903 انجام دادند. دولت به سرعت پس از آن پشت این ایده را گرفته و آن را تجاری کرد. مسکونی کردن ماه به دنبال کردن این مدل بستگی دارد.
شرکت آمریکایی اسپیس ادونچر در حال حاضر به تورهای فضایی 18 روزه با 90 دقیقه پیاده‌روی فضایی، هزینه 35 میلیون دلاری پرداخته که تا کنون تنها هفت تن اعلام آمادگی برای استفاده از این فرصت کرده‌اند.
رایلی بیشتر از پروژه ویرجین گالکتیک ریچارد برانسون استقبال کرده که پس از آماده‌سازی در سال 2014 با هزینه 200 هزار دلار به انتقال علاقه‌مندان به مدار خواهد پرداخت و آن را آغازگر پروازهای مقرون به صرفه فضایی سرنشین‌دار خوانده است.
