او را بر می‌داری و به خانه می‌بری؛ هر چند همیشه گفته‌ای پرنده‌های قفسی غمگینت می‌کنند. اما گربه‌های گرسنه چه؟ آنها با یک اشاره لقمه چپش می‌کنند.قفس نداری پس پرنده را در یک جعبه کفش می‌گذاری.بعد می‌روی در اینترنت جست‌وجو می‌کنی که اصلاً فنچ‌ها چه پرنده‌هایی هستند، چه می خورند و چه باید به آنها بدهی.
بعد می‌فهمی فنچ پرنده‌ای از جنس سهره است که برخی از گونه‌های آن نظیر فنچ راه راه بومی استرالیا است و برخی گونه‌های دیگر در منطقه‌های وسیعی از اروپا پراکنده‌اند. همچنین گونه‌های دیگری از این پرنده را می‌توان در اندونزی، امریکا، پرتغال و پورتوریکو یافت. این پرنده در دشت‌های باز با درخت و درختچه‌های پراکنده زیست می‌کند. اما با مزاحمت‌های انسان نیز کنار آمده و حتی در جاهایی که زیستگاهش از بین می‌رود و جای آن را ساخته‌های دست بشر می‌گیرد نیز به زندگی ادامه می‌دهد. عمر این پرنده به عوامل محیطی و ژنتیکی بستگی دارد. فنچ‌ها معمولاً پنج تا ده سال عمر می‌کنند.
فنچ‌ها پرندگان حساسی هستند و باید آنها را از دود سیگار یا بوهای تند آشپزخانه یا مواد ضد عفونی کننده قوی محافظت کرد؛ زیرا این بوهای تند می‌تواند باعث مرگ پرنده شود. فنچ‌ها به صحبت کردن یا سوت زدن آدمی عکس العمل نشان می‌دهند واز این کار خوشحال می‌شوند، اما قدرت تقلید صدا ندارند.ارزن ریز و کاهو...کمی سنگ ریزه برای چینه‌دانش تا غذایش خوب‌تر هضم شود و یک قفس برایش تهیه می‌کنی.
پرنده را در قفس می‌گذاری. روز دوم حالش بهتر است. دانه می‌خورد، جیغ می‌زند و خوشحال است.اما اظهار نظرها درباره این پرنده کوچک شروع می‌شود.«چرا پرهایش ریخته؟ نکند مریض باشد. مراقب باش مریضت نکند.»«چرا قفس را گذاشته‌ای در سایه؟ پس چگونه ویتامین دی به حیوان برسد؟»بعد خیلی می‌گردی تا با یک کارشناس پرنده حرف بزنی ببینی چرا پرهای پرنده ریخته است. به هر حال تو مسئول این پرنده کوچکی و او مهمان توست.
او می‌گوید:« آیا هنوز پر ریزی فنچ شما ادامه دارد؟ »«نه!»«مهم ترین عامل پر ریزی فنچ‌ها استرس است. این حیوان شاید با یک پرنده بزرگ‌تر هم قفس بوده و ترسیده. شاید چند روزی که بیرون بوده گربه‌ها به او حمله کرده‌اند و اگر پر ریزی ادامه یابد، شاید بیماری انگلی داشته باشد.»
روزهای بعد اصلاً پری نمی‌ریزد. شاد شاد است. ادا در می‌آورد. در این خانه تنها نیستی. این فنچ با توست. با خودت می‌گویی به پرنده دل نبند. پرهایش که درآمد و توانست پرواز کند، باید رهایش کنی... به این قسمت داستان که می‌رسی دلت می‌گیرد.
