در پیشینه تاریخی و در فرهنگ عمومی و باور اجتماعی مردمان سرزمین کهن ایران همواره طبابت و طبیب از قداست و جایگاه ویژه‌ای برخوردار بوده است.در فرهنگ ایرانی ارزش دانش گرانقدر پزشکی و فعالیت حرفهای طبیب تا بدان اندازه والا و عظیم است که طبیب مظهر اسم شریف محیی و احیاگری معرفی شده است و همچنین در متن فرهنگ و حیات اجتماعی مردمان این مرز و بوم نیز طبیب و طبابت از جایگاه ویژه و اهمیت والایی برخوردار بوده است؛ تا بدان اندازه که بیماران و دردمندان نه‌فقط برای جست‌وجوی تسکین و درمان دردهای جسمانی خویش، بلکه در مقام مشاوره و هدایت‌جویی در همه ابعاد زندگی فردی و اجتماعی خود به حکیم و طبیب متوسل می‌‌شد‌ه‌اند چرا که حکیم و طبیب در افق نگاه و قضاوت آنان شخصیتی مبرز و برخوردار از دانش فقهی و پزشکی و آراسته به فضایل والای اخلاقی بوده است و نماد برجسته و الگوی بارز چنین اندیشوران دلسوز و عالمان فرزانه در تاریخ پر فروغ این سرزمین، طبیب نامور و نابغه بزرگ ایرانی، شیخ‌الرئیس ابوعلی‌سینا است.
مهم‌ترین رسالت صفحه سلامت روزنامه دراین روز برجسته‌کردن و قدردانی از همه پزشکان این مرزوبوم است. سازمان نظام پزشکی از چند پزشک قدیمی تشکر کرد و لوح تقدیر داد. وزارت بهداشت، سازمان خدمات درمانی و... هم طبق رسم هرساله از تعدادی پزشکان منتخب خود با دادن لوح تقدیر تشکر کردند.
درمیان مطالبی که از سوی پزشکان گرامی به من ای‌میل می‌شود چشمم به نامه‌ای خورد که از تقدیرهای پوشالی از پزشکان در این روز بزرگ بسیار گله‌مند بود و خواسته بود که به جای حرفهای تکراری گوشه‌ای از درد‌دل‌های جامعه پزشکی را درج کنیم. وی در بخشی از نامه‌‌اش نوشته بود: « ما پزشکان ایران (بیکار، شاغل، طرحی، محروم و تمام پزشکان مظلوم مخصوصا پزشکان عمومی) از مسئولان دولتی سازمان‌ها و نهادهایی که به‌نحوی به حرفه پزشکی ربط دارند خواهش می‌کنیم دل بسوزانند و احساس مسئولیت کنند. ما لوح تقدیر نمی‌خواهیم و هزار بار بهتر از شما می‌دانیم بوعلی سینا که بود. به ما نشان دهید که ما چه کسی هستیم و شما چه توانی دارید.»
این بار به سراغ پزشکان جوانی که نه در قلب و پایتخت کشور مشغول خدمت هستند بلکه در مناطق دورافتاده‌ای با بدترین شرایط طبابت می‌کنند، می‌رویم.
دکتر سیما کیان‌پیشه نیز که در روستای خدابنده استان زنجان در طرح پزشک خانواده مشغول ارائه خدمت بوده است، گفت: در شرایط موجود، پزشکان خانواده که متولی سلامت مردم منطقه هستند، به‌جای سرکشی به افراد تحت‌پوشش خود و اجرای مدیریت سلامت در منطقه، به‌دلیل اینکه هنوز فرهنگ سلامت محوری و نوبت‌دهی و سرکشی نوبتی به افراد تحت‌پوشش پزشکان اجرایی نشده است، کماکان باید تمام‌وقت، پاسخگوی مراجعات حضوری روستاییان باشند و به سفارش‌های آنها برای نوشتن دارو، آزمایش یا ارجاع به پزشک متخصص توجه کنند.
به این ترتیب، کار پزشکان خانواده این شده است که در مراکز بهداشتی- درمانی بنشینند و بیماران خود را به‌دلیل نداشتن امکانات و تجهیزات به متخصصان در شهر ارجاع دهند و این یعنی زیر پاگذاشتن نخستین و مهم‌ترین هدف اصلی از اجرای طرح پزشک خانواده، چراکه ظاهرا قرار بود با اجرای این طرح، از مراجعات بی‌دلیل افراد به سطوح بالاتر خدمات درمانی جلوگیری شود.
دکتر سعید طاهری که در روستای دیهوک، 90کیلومتری طبس به‌مدت 4ماه است که در طرح پزشک خانواده مشغول فعالیت است، با بیان اینکه مهم‌ترین مشکل پزشکان خانواده، تأخیر در پرداخت حقوق است، می‌گوید: در حرف و قراردادها مبلغ و موعد پرداخت‌ها به راحتی مطرح می‌شود، ولی عملا پرداخت‌ها با 5- 4 ماه تأخیر صورت می‌گیرد، آن هم به این صورت که قرار است 60درصد حقوق در پایان ماه و 30درصد پس از پایشی که هر چند ماه یک‌بار انجام می‌شود و 10درصد در انتهای قرارداد پرداخت شود که آن هم مستلزم انجام گزینش توسط دانشگاه علوم پزشکی استان است.
سخن آخر اینکه، روز پزشک فرصت مغتنمی است تا سیاستگذاران و مدیران عرصه آموزش پزشکی و بهداشت و درمان کشور با همفکری، همراهی و مساعدت همه مجامع و نیروهای دلسوز جامعه پزشکی، سیاست‌ها و راهکارهای ترویج و اشاعه ارزش‌های معنوی و اخلاق پزشکی و ارتقای جایگاه و منزلت شاغلین حرف پزشکی را مورد بازخوانی و توجه قرار داده و با برنامه‌ریزی و بهره‌مندی از توانمندی‌های ملی در عرصه تقنینی و اجرایی مسئولیت ملی خویش را در جهت حل و رفع معضلات و مشکلات جامعه پزشکی کشور به‌ویژه پزشکان جوان ادا کنند.
