در تابستان سال 525 پیش از میلاد و طبق محاسبات تقویم‌نویسان بر پایه نوشته‌های هرودوت و سایر مورخان باستان‌نگار، جولای (تیرماه) این سال (2 هزارو 535 سال پیش در این ماه)، یک سپاه 40هزار نفری ایران که از سوی کامبیز دوم (کامبوزیا = کمبوجیا = کمبوجیه، پسر و جانشین کورش هخامنشی) مامور شناخت و تصرف مناطق جنوبی لیبی و ضمیمه ساختن آنها به متصرفات ایران در مصر شده بود در غرب صحرای مصر و در منطقه واحه سیوا گرفتار توفان شن شد و زیر شن مدفون گردید که فصلی از تاریخ قرون قدیم تحت عنوان «سپاه گمشده پارسیان» را تشکیل می‌دهد. در سال‌های اخیر باستان‌شناسان موفق به یافتن آثاری از این سپاه شده‌اند و تلاش در این زمینه ادامه دارد. باستان‌شناسان با یافتن محل مدفون شدن سپاه گمشده ایران و به دست آوردن سپر، نیزه، شمشیر، خنجر، کمان، زره، کلاهخود، نیم تنه چرمی و کورسلت (زیرپوش نظامی) و... . بر این باورند که خواهند توانست به تجهیزات و پیشرفت صنایع نظامی ایران باستان عمیقا دست یابند.
نظر جهانی ناشران: روزنامه «کم‌تیراژ» نشریه‌ای خصوصی است، نه عمومی
انجمن بین‌المللی ناشران در نشست جولای 1993، ضمن رسیدگی به ده‌ها موضوع و مسئله، به انتقاد از «ادامه انتشار برخی روزنامه‌های عمومی (غیرحزبی و غیرتخصّصی) با فروش (تیراژ) بسیار کم و تحمل زیان که کاری منطقی به‌نظر نمی‌رسد» رسیدگی کرد و نظر داد: یک روزنامه عمومی (جامع) مؤسسه‌ای است اقتصادی و محل کسب و کار، نه پلکان سیاسی برای صاحبش و وسیله گرفتن اعانه از دولت و یا اصحاب منافع؛ لذا روزنامه‌های عمومی که در کشورهای بالای 5میلیون جمعیت، با فروشی کمتر از حدود 5هزار نسخه به انتشار ادامه می‌دهند نباید «روزنامه عمومی» به‌شمار آورده شوند. این نشریات اگر روزانه (یومیه) باشند باید روزنامه خصوصی شناخته شوند که ناشر اخبار و مطالب مورد علاقه صاحب آنها و بازتاب‌دهنده فکر و نظر ایشان هستند. پایین آمدن شمار فروش از 5هزار نسخه در روز باید برای 3ماه پیاپی ادامه داشته باشد تا یک روزنامه عنوان «عمومی بودن» را از دست بدهد، نه در یک و 10 و 20روز.
اختلاف فرماندار تخارستان با‌دولت اشکانی و پناهنده شدن او به چین
اختلاف نظر میان حکمران تخارستان (منطقه‌ای در شمال شرقی افغانستان امروز) و دربار اشکانیان از جولای 127 پیش از میلاد آغاز شد. شاه وقت از دودمان اشکانی سرکوبی فرماندار یاغی با فرستادن سرباز را بر مذاکره با او ترجیح داد. فرماندار تخارستان به‌دلیل خودداری افرادش از جنگ با نیروهای دولت، به چین (چین شمال غربی؛ منطقه‌ای که شهر اورومچی حاکم نشین آن است) گریخت و به دولت آن کشور پناهنده شد و دولت اشکانی ایران استرداد او را درخواست نکرد تا قضیه بزرگ نشود و میان دو دولت دوست (ایران و چین)، یک مسئله پیچیده به‌وجود نیاید.
مرز شمال غربی چین پس از تغییراتی که در دوران سیل مهاجرت اقوام آلتائیک و سپس حکومت مغول‌ها کرد اینک همان شده است که در عهد اشکانیان و ساسانیان بود. ایرانیان مردم آن کشور را به نام دودمان کین = شین = چین، چینیان می‌خوانده‌اند که هر دو اسم باقی مانده است. غرب، واژه چین را از ایرانیان فراگرفته و رایج ساخته است. چینیان کشور خود را «چونگ کواو» می‌خوانند.
یادآوری خونین‌ترین نبرد برادرها در سالروز پایان آن به‌صورت یک هشدار
11 جولای 2009 به مناسبت گذشت 146 سال از برادرکشی بسیار خونین و پرتلفات «گتیسبورگ»، برخی از رسانه‌های محلی آمریکا تصاویری از آن نبرد را که درجریان جنگ داخلی آمریکا روی داده بود منتشر کرده بودند تا یادآوری آن، در عین حال یک هشدار باشد. عامل نژادی در جنگ داخلی نیمه اول دهه1860 آمریکا دخیل بود و پیدایش گروه‌سازی نوین آمریکا به نام «تی پارتی» و تظاهرات و خودنمایی آن عمدتا در ایالات جنوبی این کشور به باور برخی از اصحاب نظر، بوی نژادی و محافظه‌کارانه می‌دهد زیرا که برای نخستین بار در تاریخ آمریکای شمالی یک سیاهپوست رئیس کشور شده است. در نبرد سه روزه گتیسبورگ در جولای که در جنوب ایالت پنسیلوانیا روی داده بود و در جریان آن «خبرنگاری عکس = فتوژورنالیسم» متولد شد 50 هزارتن کشته شدند که میدان نبرد به همان صورت جهت دیدار مردم نگهداری می‌شود تا درس عبرت باشد.
