همشهری آنلاین - مریم شیرافکن : کاهش وزن، بهویژه چربیهای عمقی شکم، فقط با یک تغییر ساده اتفاق نمیافتد. شواهد علمی تازه نشان میدهد بهترین نتیجه زمانی به دست میآید که اصلاح الگوی غذایی و افزایش فعالیت بدنی همزمان پیش بروند.
چربی شکمی یا همان چربی احشایی، علاوه بر اثر منفی بر ظاهر بدن، با افزایش خطر بیماریهای قلبی، دیابت نوع ۲ و التهابهای مزمن مرتبط است.
نقش رژیم مدیترانهای
پژوهشها نشان میدهد پایبندی بیشتر به رژیم غذایی مدیترانهای با کاهش افزایش وزن و کاهش محسوس چربی کل بدن همراه است. این الگوی غذایی بر مصرف سبزیجات، میوهها، غلات کامل، حبوبات، ماهی و روغن زیتون تأکید دارد و مصرف قندهای افزوده و غذاهای فراوریشده را محدود میکند. نتیجه چنین تغذیهای، کاهش دور کمر و بهویژه چربیهای عمقی شکم است.
اهمیت فعالیت بدنی منظم
در کنار تغذیه، تحرک بدنی نقش تعیینکنندهای دارد. افرادی که سطح فعالیت فیزیکی خود را افزایش دادهاند، کاهش بیشتری در چربی بدن و اندازه دور کمر تجربه کردهاند. ورزش منظم، بهخصوص تمرینات هوازی و قدرتی، به بهبود متابولیسم، افزایش توده عضلانی و مصرف بهتر انرژی کمک میکند.
اثر همافزایی تغذیه و ورزش
بیشترین کاهش چربی بدن زمانی دیده شده که هم رژیم غذایی بهبود یافته و هم فعالیت بدنی افزایش پیدا کرده است. این ترکیب، تأثیری قویتر از هرکدام بهتنهایی دارد و بهطور خاص در کاهش چربی احشایی مؤثرتر عمل میکند. به بیان ساده، تغذیه سالم بدون تحرک کافی یا ورزش بدون اصلاح رژیم غذایی، نتیجهای محدود خواهد داشت.
منبع : health.harvard
نظر شما