راهی به نام پیاده‌رو

• پیاده‌رو، راه است؟

پیاده رو  بخشی از شبکه معابر شهری به حساب می‌آید. در شبکه معابر شهری، شبکه خیابانی را داریم که وسیله نقلیه در آن حرکت می‌کند. شبکه همگانی را داریم که مترو و اتوبوس در آن حرکت می‌کند که البته گاهی اتوبوس‌های عادی به شبکه خیابانی می‌روند. یک بخش دیگر هم شبکه پیاده‌رو است و اینها سر تقاطع‌ها روی هم تأثیر می‌گذارند.
در واقع هم خیابان روی پیاده‌رو تأثیر می‌گذارد و هم پیاده‌رو روی خیابان. مثلاً سر تقاطع‌ها، چراغ سبز است اما این‌قدر عابر پیاده رد می‌شود که ماشین‌ها توقف می‌کنند و حرکت مختل می‌شود.

• عابرها مقصرند؟

هم عابرها مقصرند و هم باید برای عابران پیاده تسهیلاتی قائل شوند که آنها سردرگم نشوند.

البته خط عابر پیاده، در خیابان‌های خلوت می‌تواند مفید باشد اما در خیابان‌های شلوغ، چراغ راهنمایی مخصوص عابر نیاز است. الان چراغ‌های ما مختص وسایل نقلیه است و طوری تنظیم می‌شود که با توقف آنها عابر حرکت کند. اما چراغ‌های مخصوص عابر را در کشورهای پیشرفته گاهی در محل‌هایی که تقاطع هم نیست و چراغ راهنمایی برای وسیله نقلیه وجود ندارد می‌گذارند. یعنی ماشین‌ها وقتی به آنجا می‌رسند اگر چراغ قرمز باشد مجبورند توقف کنند تا چراغ عابر سبز شود. یعنی این حق را به عابر می‌دهند وقتی از پیاده‌رو به خیابان می‌رسد، ایمن از خیابان رد شود.

• برای نسبت عرض پیاده‌رو و خیابان استانداردی وجود دارد؟

بله اما خیابان‌های ما حالت سنتی خودش را دارد. درخت‌های خیابان ولی‌عصر را نمی‌توانیم جابه‌جا کنیم تا خیابان عریض شود. در تهران چنین کاری را نمی‌توان انجام داد اما در شهرهای جدید دنیا برای عرض پیاده‌رو، آمارگیری می‌شود و براساس نیاز اندازه آن مشخص می‌شود.