به گزارش همشهری آنلاین آنتیبادیهای یافتشده در خون تیم فرید، در آزمایشهای حیوانی، در برابر دوزهای کشنده از طیف وسیعی از گونههای مار اثر محافظتکننده نشان دادهاند.
درمانهای فعلی باید با گونه خاص مار سمی که هر کسی بوسیله آن گزیده شده است، مطابقت داشته باشند.
اما ماموریت ۱۸ ساله آقای فرید میتواند گامی مهم در یافتن پادزهری جهانی علیه همه مارگزیدگیها باشد - که سالانه تا ۱۴۰ هزار نفر را میکشد و سه برابر بیشتر از این تعداد نیز نیاز به قطع عضو پیدا میکنند یا دچار معلولیت دائمی میشوند.
آقای فرید در مجموع بیش از ۲۰۰ گزش و بیش از ۷۰۰ تزریق زهر را که از برخی از کشندهترین مارهای جهان، از جمله گونههای مختلف مامبا، کبرا، تایپان و کریت تهیه کرده بود، را تحمل کرده است.
او در ابتدا میخواست ایمنی خود را برای محافظت از خود در هنگام برخورد با مارها تقویت کند و کارهای خود را در یوتیوب مستند کرد.
اما این مکانیک سابق کامیون گفت که در همان ابتدای در این کار دچار اشتباه شده بود، زمانی که دو نیش متوالی مار کبرا به سرعت او را به اغما فروبرد.
او گفت: «نمیخواستم بمیرم. نمیخواستم انگشتم را از دست بدهم. نمیخواستم از کارم دست بکشم.»
در جستجوی درمان بهتر برای مارگزیدگی
انگیزه آقای فرید ایجاد درمانهای بهتر برای مارگزیدگی در همه نقاط جهان بود. او گفت: «این کار برای من به یک سبک زندگی تبدیل شد و من فقط تا جایی که میتوانستم به آن ادامه دادم - برای افرادی که کیلومترها از من فاصله دارند و بر اثر مارگزیدگی میمیرند.»
پادزهر در حال حاضر با تزریق دوزهای کمی از زهر مار به حیواناتی مانند اسب ساخته میشود. دستگاه ایمنی بدن این حیوانات با تولید آنتیبادی با زهر مبارزه میکند و این آنتیبادیها برای استفاده به عنوان درمان جمعآوری میشوند.
اما زهر و پادزهر باید به دقت با هم مطابقت داشته باشند زیرا سموم موجود در یک گزش مارهای سمی از گونهای به گونه دیگر متفاوت است.
حتی در یک گونه نیز تنوع گستردهای وجود دارد - پادزهر ساخته شده از مارها در هند در برابر همان گونه در سریلانکا کمتر مؤثر است
گروهی از پژوهشگران شروع به جستجوی نوعی از دفاع ایمنی به نام «آنتیبادیهای خنثیکننده گسترده» کردند. آنها به جای هدف قرار دادن بخشی از یک سم که آن را منحصر به فرد میکند، بخشهایی را هدف قرار میدهند که در کل دستههای سم مشترک هستند.
در آن زمان بود که دکتر جیکوب گلانویل، مدیر اجرایی شرکت بیوتکنولوژی سنتیواکس، با تیم فرید آشنا شد.
دکتر گلانویل گفت: «بلافاصله با خودم گفتم اگر کسی در جهان در بدنش این آنتیبادیهای خنثیکننده گسترده را تولید کرده باشد کسی جز او نیست و بنابراین با او تماس گرفتم. در اولین تماس، به او گفتم شاید کمی عجیب باشد، اما دوست دارم کمی از خونت را بگیرم.»
آقای فرید موافقت کرد و این کار از نظر اخلاقی تأیید شد، زیرا این بررسی فقط از او خون گرفته میشد، نه اینکه زهر بیشتری به او بدهند.
این تحقیق بر روی مارهای الاپیده - یکی از دو خانواده مارهای سمی - مانند مارهای مرجانی، مامباها، کبراها، تایپانها و کریتها متمرکز بود.
مارهای الاپیده عمدتاً از نوروتوکسینها (سمهای عصبی) در زهر خود استفاده میکنند که قربانی آنها را فلج میکند و وقتی عضلات مورد نیاز برای تنفس را فلج کند، کشنده است.
محققان ۱۹ مار الاپیده را که توسط سازمان جهانی بهداشت به عنوان کشندهترین مارهای کره زمین شناسایی شدهاند، انتخاب کردند. سپس آنها شروع به جستجوی خون آقای فرید برای یافتن دفاعهای محافظتی کردند.
کار آنها که به تفصیل در ژورنال Cell منتشر شده است، دو آنتیبادی خنثیکننده گسترده را شناسایی کرد که میتوانند دو دسته از نوروتوکسینها را هدف قرار دهند. آنها دارویی را اضافه کردند که دسته سوم را هدف قرار میدهد تا آمیزه پادزهر آنها را بسازند.
در آزمایشها روی موشها، این آمیزه پادزهر باعث شد این حیوانات از دوزهای کشنده ۱۳ گونه از ۱۹ گونه مار سمی جان سالم به در بردند. آنها در برابر شش گونه باقی مانده محافظت جزئی داشتند.
به گفته دکتر گلانویل، این وسعت محافظت «بینظیر» است و او گفت که «احتمالاً کل دسته از مارهای خانواده الاپیدها را پوشش میدهد که در حال حاضر پادزهری برای آنها وجود ندارد».
پادزهری برای سم همه مارها
دسته دیگر مارها - افعیها - بیشتر به هموتوکسینها (سمهای خونی) متکی هستند که به خون حمله میکنند تا نوروتوکسینها. در مجموع حدود دوازده دسته کلی سم در سم مار وجود دارد که شامل سیتوتوکسینهایی نیز میشود که مستقیماً سلولها را از بین میبرند.
پروفسور پیتر کوانگ، یکی از محققان دانشگاه کلمبیا، گفت: «فکر میکنم در ۱۰ یا ۱۵ سال آینده، درمانی مؤثر در برابر هر یک از این دستههای سم خواهیم داشت.»
و جستجو در نمونههای خون آقای فرید ادامه دارد. پروفسور کوانگ گفت: «آنتیبادیهای تیم واقعاً فوقالعاده هستند - او به سیستم ایمنی خود آموخت که این شناخت بسیار بسیار گسترده را به دست آورد.»
امید نهایی این است که یا یک پادزهر واحد داشته باشیم که بتواند همه کارها را انجام دهد، یا یک تزریق برای الاپیدها و یکی برای افعیها.
پروفسور نیک کیسول، رئیس مرکز تحقیقات و مداخلات مارگزیدگی در دانشکده پزشکی گرمسیری لیورپول، گفت که وسعت محافظت گزارش شده «قطعاً بیسابقه» است و «شواهد محکمی» ارائه میدهد که این یک رویکرد عملی است.
اما او هشدار داد که هنوز «کارهای زیادی برای انجام دادن وجود دارد» و اینکه پادزهر هنوز قبل از استفاده در انسان به آزمایشهای گستردهای نیاز دارد.
منبع: بیبیسی
نظر شما