«جلیل تجلیل» استاد دانشکده ادبیات دانشگاه تهران در گفت‌و‌گو با خبرگزاری قرآنی ایران (ایکنا) با اشاره به راهکارهای توسعه فرهنگی مضامین قرآنی در قالب‌های شعر سپید گفت: علاوه بر تربیت استعداهای نهفته در فضاهای آکادمیک لازم است تا سمینارها و کنگره‌هایی به صورت علمی در این فضاها برگزار شود، تا استعدادها و علائق شناسایی شده و با فهم صحیح فرهنگ قرآن، شاعرانی متعهد به قرآن تربیت کرد.
وی افزود: هم‌چنین شاعر متعهد قرآنی باید علاوه بر تسلط به معنا و مفهوم قرآن با فنون بلاغی نیز آشنا باشد، به عبارت دیگر یک شاعر باید متخصص نیز باشد، همانند حافظ که می‌توان بارقه‌هایی از بلاغت قرآن، نهج‌البلاغه و احادیث را در شعرش دید.
عضو هیأت علمی دانشگاه تهران گفت: در شعر معاصر نیز ما به مانند شعر کلاسیک حضور موثر قرآن بارز و شاخص است. البته این حضور در شعر کلاسیک و معاصر نسبت متفاوتی دارد.
وی ادامه داد: در طول تاریخ شعر فارسی هر چه به قرن‌های نخست نزدیک‌تر می‌شویم، فرهنگ ایرانی و عظمت‌های قرآنی حضور بارزتری دارد، هم‌چنین تفسیر، حکمت، فرهنگ اسلامی، فلسفه، فقه، اصول و سایر علوم قرآنی نیز در طول قرون وارد شبکه شعر فارسی شدند.
نویسنده کتاب «شرح درد اشتیاق» ادامه داد: بنابراین قرآن و آموزه‌های قرآنی بر پیکر شعر فارسی ردپای عمیقی برجای گذاشته است، این ردپا علاوه بر شعر قله‌های بلندی مانند حافظ و مولانا در شعر شاعران معاصر مانند شهریار، ادیب‌الممالک فراهانی، موسوی گرمارودی، طاهره صفارزاده نیز دیده می‌شود.
تجلیل تصریح کرد: شاعرانی مانند صفارزاده و موسوی گرمارودی قبل از انقلاب جریان شعر سپید قرآنی را هدایت کرده و پس از انقلاب نیز موجبات شکوفایی آن را فراهم آوردند، شاعرانی این‌چنین علاوه بر اینکه ادبیات خوانده‌اند از نظر خانوادگی و محیط نیز با قرآن و مفاهیم آن انس داشتند. بنابراین می‌توان گفت، ادبیات فارسی از همان ابتدا با قله‌های بلند و رفیع خود و در مرتبه بعدی با شاعران امروز که چهره‌های شاخصی را نیز در خود دارند، همواره تحت تأثیر قرآن و حدیث قرار داشته است.
وی ادامه داد: بررسی شعر سپید پس از انقلاب اسلامی نشان می‌دهد که تلمیحات قرآنی و اسلامی شامل آیات، احادیث، داستان‌های قرآنی و ... در شعر شاعران سپید‌گرا به روشنی دیده می‌شود.
